ជំពូកទី ៤៣
តើខ្ញុំមិនបានរំឭកអ្នកទេឬ? ចូរកុំបារម្ភឡើយ អ្នកគ្រាន់តែមិនស្តាប់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ មនុស្សដូចអ្នកនេះមិនចេះគិតសោះ! តើពេលណាទើបអ្នកអាចយល់ពីចិត្តរបស់ខ្ញុំ? រៀងរាល់ថ្ងៃ មានការបំភ្លឺថ្មី ហើយមាននូវពន្លឺថ្មីជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ តើអ្នកបានចាប់យកវាបានប៉ុន្មានដងហើយសម្រាប់ខ្លួនឯង? តើខ្ញុំមិនបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាដោយផ្ទាល់ទេឬ? អ្នកនៅតែអកម្មគ្មានកម្រើក ដូចពពួកសត្វល្អិតដែលកម្រើកខ្លួនតែពេលមានគេឆ្កឹះប៉ុណ្ណោះ ហើយអ្នកមិនអាចចាប់ផ្តើមសហការជាមួយខ្ញុំ និងបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអម្រែកដ៏ធ្ងន់របស់ខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំចង់ឃើញស្នាមញញឹមស្រស់គួរឱ្យស្រឡាញ់របស់អ្នករាល់គ្នា ចង់ឃើញភាពសកម្ម និងរស់រវើករបស់ពួកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនអាចមើលឃើញទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកមិនចេះគិតវែងឆ្ងាយទេ អ្នកពិតជាល្ងីល្ងើ និងល្ងង់ខ្លៅ។ អ្នករាល់គ្នាគួរតែចាប់ផ្ដើមស្វះស្វែងដោយចិត្តខ្នះខ្នែង។ ចូរដេញតាមដោយភាពក្លាហាន! គ្រាន់តែបើកចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំរស់នៅក្នុងអ្នកប៉ុណ្ណោះ។ ចូរប្រយ័ត្នប្រយែងឱ្យមែនទែន! មនុស្សមួយចំនួននៅក្នុងក្រុមជំនុំបោកបញ្ឆោតមនុស្ស ហើយអ្នកត្រូវតែគិតពិចារណាថ្លឹងថ្លែងពាក្យសម្តីទាំងនេះជានិច្ច ក្រែងលោជីវិតរបស់អ្នករងការប៉ះទង្គិច ឬខាតបង់។ សូមជឿចុះ ដរាបណាអ្នកមានភាពក្លាហានក្នុងការក្រោកឈរ និងនិយាយរកខ្ញុំ នោះខ្ញុំនឹងរែកអម្រែកដ៏ធ្ងន់នេះ ហើយខ្ញុំនឹងប្រទានអំណាចដល់អ្នក! ដរាបណាអ្នកបំពេញចិត្តខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងបង្ហាញស្នាមញញឹម និងបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំដល់អ្នកជានិច្ច។ ដរាបណាអ្នកមានសេចក្តីអង់អាចក្លាហាន ហើយរស់នៅប្រកបដោយភាពក្លាហានជាកូនប្រុស នោះខ្ញុំនឹងគាំទ្រអ្នក ហើយរក្សាទុកអ្នកក្នុងទីដ៏សមគួរ។ ពេលអ្នកនៅចំពោះព្រះភ័ក្រ្ដខ្ញុំ ចូរខិតចូលមកជិតខ្ញុំ។ ចូរកុំខ្លាច បើអ្នកមិនអាចនិយាយបាន។ ដរាបណាអ្នកមានចិត្តចង់បាន ខ្ញុំនឹងឱ្យអ្នកនូវពាក្យទាំងនោះ។ ខ្ញុំមិនត្រូវការពាក្យណាដែលស្តាប់ទៅគួរឱ្យរីករាយទេ ហើយខ្ញុំក៏មិនត្រូវការពាក្យបញ្ជោររបស់អ្នកដែរ។ ខ្ញុំស្អប់បំផុតរបស់ប្រភេទនេះ។ ខ្ញុំមិនចូលចិត្តមនុស្សប្រភេទនេះទេ។ ពួកគេដូចជាកម្ទេចសំរាមក្នុងភ្នែករបស់ខ្ញុំ ឬជាបន្លានៅក្នុងសាច់ខ្ញុំដែលត្រូវតែដកចេញ។ បើមិនដូច្នោះទេ ពួកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំមិនអាចប្រើអំណាចសម្រាប់ខ្ញុំបានទេ ហើយពួកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវគេត្រួតត្រា។ ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំមក? ខ្ញុំមកដើម្បីគាំទ្រ និងលើកទឹកចិត្តពួកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីឱ្យពេលវេលាស៊ួទ្រាំជំនះលើការកៀបសង្កត់ ការធ្វើបាបគ្មានមេត្តា និងការធ្វើទុក្ខទោសទាំងឡាយ វិនាសសាបសូន្យទៅ!
ចូរក្លាហានឡើង។ ខ្ញុំនឹងដើរជាមួយអ្នក រស់នៅជាមួយអ្នក និយាយជាមួយអ្នក និងធ្វើសកម្មភាពជាមួយអ្នកជានិច្ច។ ចូរកុំខ្លាច។ ចូរកុំស្ទាក់ស្ទើរ ក្នុងការនិយាយ។ អ្នករាល់គ្នាតែងបង្ហាញអារម្មណ៍ កំសាក និងភ័យខ្លាច។ អ្នកដែលមិនជួយជ្រោមជ្រែងក្នុងការកសាងក្រុមជំនុំ ត្រូវតែដកចេញ។ នេះរួមបញ្ចូលទាំងអ្នកដែលនៅក្នុងក្រុមជំនុំ ដែលមានសភាពមិនល្អ និងអ្នកដែលមិនអាចធ្វើតាមពាក្យខ្ញុំ ក៏ដូចជាឪពុក និងម្តាយរបស់អ្នកដែលមិនមានជំនឿផងដែរ។ ខ្ញុំមិនចង់បានរបស់ទាំងនោះទេ។ ពួកគេត្រូវតែជម្រុះចោលឱ្យអស់ និងមិនគួរមាននរណាម្នាក់នៅសេសសល់ឡើយ។ ចូរស្រាយចំណងនៅលើដៃជើងរបស់អ្នកចេញទៅ។ ដរាបណាអ្នកពិនិត្យមើលចេតនាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ហើយពួកវាមិនខ្វល់ខ្វាយពីការចំណេញនិងខាត កេរ្តិ៍ឈ្មោះនិងទ្រព្យសម្បត្តិ ឬទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនទេ ពេលនោះខ្ញុំនឹងអមដំណើរអ្នក ចង្អុលបង្ហាញដល់អ្នក ហើយផ្តល់ការណែនាំច្បាស់លាស់គ្រប់ពេលដល់អ្នក។
ឱពួកកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំអើយ! តើខ្ញុំគួរតែនិយាយអ្វីទៅ? ទោះបីខ្ញុំនិយាយរឿងទាំងនេះក៏ដោយ ក៏អ្នករាល់គ្នានៅតែមិនគិតពីព្រះទ័យរបស់ខ្ញុំដែរ ហើយអ្នកនៅតែកំសាកខ្លាំងដដែល។ តើអ្នកខ្លាចអ្វី? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកនៅតែជាប់ចំណងច្បាប់ និងក្រឹត្យវិន័យទៀត? ខ្ញុំបានដោះលែងអ្នករាល់គ្នាហើយ ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នានៅតែគ្មានសេរីភាព។ តើនេះព្រោះតែហេតុអ្វី? ចូរទាក់ទងមកខ្ញុំទៀតមក នោះខ្ញុំនឹងប្រាប់ដល់អ្នក។ កុំសាកល្បងខ្ញុំឱ្យសោះ។ ខ្ញុំនិយាយជាប្រាកដ។ គ្មានអ្វីជាការធ្វើពុតទេសម្រាប់ខ្ញុំ។ គ្រប់យ៉ាងគឺជាការពិត! អ្វីដែលខ្ញុំនិយាយគឺជាការពិត។ ខ្ញុំមិនដែលប្រែក្រឡាស់ពាក្យសម្តីខ្ញុំឡើយ។