តើការដែលត្រូវបានប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ មានន័យដូចម្ដេច? តើការដែលត្រូវបានយកឈ្នះមានន័យដូចម្ដេច? តើត្រូវមានលក្ខណវិនិច្ឆ័យអ្វីខ្លះ ដើម្បីឱ្យមនុស្សត្រូវបានយកឈ្នះ? ទាំងការយកឈ្នះ និងការប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ គឺជាគោលបំណងនៃការធ្វើឱ្យមនុស្សមាននូវលក្ខណៈពេញលេញ ដើម្បីឱ្យគេអាចត្រូវបានស្ដារទៅរកលក្ខណៈដើមឡើងវិញ និងត្រូវបានរំដោះឱ្យរួចចេញ ពីនិស្ស័យពុករលួយរបស់គេបែបសាតាំង និងឥទ្ធិពលរបស់សាតាំង។ ការត្រូវបានយកឈ្នះនេះបានកើតមកយ៉ាងរួសរាន់នៅក្នុងដំណើរការនៃការធ្វើការលើមនុស្ស។ ពិតណាស់ វាជាជំហានដំបូងនៃកិច្ចការនោះ។ ការប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ គឺជាជំហានទីពីរ ហើយវាជាកិច្ចការបង្ហើយ។ មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវតែឆ្លងកាត់នូវដំណើរការនៃការយកឈ្នះនេះ។ ប្រសិនបើមិនដូច្នេះទេ ពួកគេនឹងមិនមានផ្លូវបានស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយគេក៏នឹងមិនដឹងថាមានព្រះជាម្ចាស់គង់នៅដែរ គឺមានន័យថា ពួកគេមិនអាចទទួលស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ ហើយប្រសិនបើមនុស្សមិនទទួលស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ វាក៏មិនអាចឱ្យពួកគេទទួលបានការប្រទានឱ្យមានលក្ខណៈពេញលេញពីព្រះជាម្ចាស់ដែរ ដ្បិតអ្នកមិនបានបំពេញតាមលក្ខណវិនិច្ឆ័យនៃការដែលធ្វើឱ្យពួកគេបានពេញលេញនេះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនទទួលស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះតើអ្នកអាចស្គាល់ទ្រង់ម្ដេចបាន? តើអ្នកអាចស្វែងរកព្រះអង្គបានយ៉ាងដូចម្ដេច? អ្នកនឹងមិនអាចធ្វើ បន្ទាល់អំពីទ្រង់បានឡើយ ហើយអ្នកក៏មិនសូវមានជំនឿដើម្បីធ្វើឱ្យព្រះអង្គគាប់ព្រះហឫទ័យដែរ។ ដូចនេះ ចំពោះអស់អ្នកដែលចង់ឱ្យមាន ការប្រទានឱ្យបានពេញលេញ ជំហានដំបូងត្រូវតែឆ្លងកាត់កិច្ចការនៃការយកឈ្នះជាមុនសិន។ នេះគឺជាលក្ខខណ្ឌទីមួយ។ ប៉ុន្ដែ ទាំងការយកឈ្នះ និងការប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍មានលំដាប់លំដោយ ដើម្បីធ្វើការនៅក្នុងមនុស្ស និងដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរពួកគេ ហើយចំណុចនីមួយៗគឺជាផ្នែកនៃកិច្ចការគ្រប់គ្រងមនុស្ស។ ជំហានទាំងពីរនេះត្រូវបានតម្រូវក្នុងការធ្វើឱ្យនរណាម្នាក់បានពេញលេញ ហើយមិនអាចបដិសេធមួយណាបានឡើយ។ វាពិតណាស់ថា «ការត្រូវបានយកឈ្នះ» ស្ដាប់ទៅដូចជាមិនល្អសោះ ប៉ុន្ដែតាមពិត ដំណើរការនៃការយកឈ្នះលើនរណាម្នាក់ គឺជាដំណើរការនៃការផ្លាស់ប្ដូរពួកគេ។ នៅពេលដែលអ្នកត្រូវបានយកឈ្នះ នោះនិស្ស័យពុករលួយរបស់អ្នកប្រហែលជាមិនត្រូវបានលុបបំបាត់ចោលទាំងស្រុងទេ ប៉ុន្ដែអ្នកនឹងបានស្គាល់ពីវា។ តាមរយៈកិច្ចការនៃការយកឈ្នះនេះ អ្នកនឹងបានស្គាល់នូវភាពជាមនុស្សដែលអន់ថយរបស់អ្នក ព្រមទាំងភាពរឹងទទឹងរបស់អ្នកដែរ។ ទោះបីជាក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លីអ្នកនឹងមិនអាចបោះបង់ចោល ឬផ្លាស់ប្ដូរនូវចំណុចទាំងនេះក៏ដោយ ក៏អ្នកនឹងបានស្គាល់ពីវាដែរ ហើយការនេះនឹងធ្វើជាគ្រឹះសម្រាប់ភាពគ្រប់លក្ខណ៍របស់អ្នក។ ដូចនេះ ទាំងការយកឈ្នះ និងការប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ ត្រូវបានធ្វើឡើងតាមលំដាប់លំដោយ ដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរមនុស្ស ដើម្បីកំចាត់ចោលនូវនិស្ស័យពុករលួយបែបសាតាំងរបស់គេ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចថ្វាយខ្លួនទាំងស្រុងទៅព្រះជាម្ចាស់។ ការត្រូវបានយកឈ្នះ គឺគ្រាន់តែជាជំហានដំបូងនៅក្នុងការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យរបស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះ ហើយក៏ជាជំហានដំបូងនៅក្នុងការដែលមនុស្សធ្វើការថ្វាយខ្លួនទៅព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុងដែរ ហើយវានៅទាបជាងជំហាននៃការប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍នោះទេ។ និស្ស័យនៃជីវិតរបស់មនុស្សដែលត្រូវបានយកឈ្នះ មានការផ្លាស់ប្ដូរតិចជាងនិស្ស័យនៃជីវិតរបស់មនុស្សដែលត្រូវប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ឆ្ងាយណាស់។ ការដែលត្រូវបានយកឈ្នះ និងការត្រូវប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍មានការយល់ឃើញខុសពីគ្នា ពីព្រោះចំណុចទាំងពីរនេះស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់កាលនៃកិច្ចការខុសគ្នា ហើយក៏ព្រោះតែចំណុចទាំងពីរនេះបាននាំមនុស្សទៅរកស្ដង់ដារផ្សេងគ្នាដែរ។ ការយកឈ្នះបាននាំមនុស្សទៅរកស្ដង់ដារដែលទន់ទាបជាងមុន រីឯការប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍នាំឱ្យមនុស្សឈានទៅរកស្តង់ដារដែលខ្ពស់ជាងមុន។ មនុស្សដែលត្រូវប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍គឺជាមនុស្សសុចរិត គឺមនុស្សត្រូវបានប្រទានឱ្យបានបរិសុទ្ធ។ ពួកវាជាការកែច្នៃនៃកិច្ចការគ្រប់គ្រងមនុស្ស ឬជាផលិតផលសម្រេច។ ទោះបីជាពួកគេមិនមែនជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ក្ដី ក៏ពួកគេជាមនុស្សដែលស្វែងរកការរស់នៅក្នុង ជីវិតដ៏មានន័យដែរ។ មនុស្សដែលត្រូវបានយកឈ្នះ ទទួលស្គាល់អត្ថិភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយមាត់របស់ពួកគេតែប៉ុណ្ណោះ ពួកគេទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់បានយកកំណើតជាមនុស្ស ដោយព្រះបន្ទូលបានលេចមកជាសាច់ឈាម ហើយថាព្រះជាម្ចាស់បានយាងមកលើផែនដីនេះ ដើម្បីធ្វើកិច្ចការនៃការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាល។ ពួកគេក៏ទទួលស្គាល់ថាការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយការវាយប្រដៅ និងការបន្សុទ្ធរបស់ព្រះអង្គសុទ្ធតែមានប្រយោជន៍ដល់មនុស្ស។ ពួកគេទើបតែចាប់ផ្ដើមមាននូវលក្ខណៈដូចមនុស្សប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេមាននូវការយល់ដឹងជ្រៅជ្រះអំពីជីវិត ប៉ុន្ដែពួកគេនៅតែមានភាពស្រពេចស្រពិលនៅឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេទើបតែចាប់ផ្ដើមមាននូវភាពជាមនុស្សប៉ុណ្ណោះ។ នេះជាឥទ្ធិពលនៃការដែលត្រូវបានយកឈ្នះ។ នៅពេលដែលមនុស្សបានបោះជំហាននៅក្នុងផ្លូវឆ្ពោះទៅរកភាពគ្រប់លក្ខណ៍ និស្ស័យចាស់របស់ពួកគេ អាចមានលទ្ធភាពផ្លាស់ប្ដូរបាន។ លើសពីនេះទៅទៀត ជីវិតរបស់ពួកគេនៅបន្ដរីកចម្រើន ហើយជាបន្ដបន្ទាប់ ពួកគេក៏ចូលទៅក្នុងសេចក្ដីពិតកាន់តែជ្រៅ។ ពួកគេអាចស្អប់ខ្ពើមលោកិយ និងអស់អ្នកដែលមិនស្វែងរកសេចក្ដីពិត។ ពួកគេស្អប់ខ្លួនឯងជាពិសេស ប៉ុន្ដែលើសពីនេះទៅទៀតនោះ គឺពួកគេស្គាល់ខ្លួនឯងយ៉ាងច្បាស់។ ពួកគេសុខចិត្ដរស់នៅដោយសេចក្ដីពិត និងយកវាធ្វើជាគោលដៅក្នុងការស្វែងរកសេចក្ដីពិត។ ពួកគេមិនមានបំណងរស់នៅក្នុងគំនិតដែលគ្រប់គ្រងដោយខួរក្បាលរបស់ពួកគេទេ ហើយពួកគេមានអារម្មណ៍ថាស្អប់ខ្ពើមចំពោះការរាប់ខ្លួនឯងជាសុចរិតរបស់មនុស្ស ភាពក្រអឺតក្រទម និងអំនួត។ ពួកគេនិយាយដោយស្មារតីរឹងប៉ឹង ដោះស្រាយអ្វីៗដោយវិចារណញ្ញាណ និងប្រកបដោយប្រាជ្ញា និងមានភាពស្មោះត្រង់ ព្រមទាំងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើពួកគេប្រទះនឹងករណីនៃការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះ ពួកគេមិនត្រឹមតែមិនអសកម្ម ឬខ្សោយឡើយ តែថែមទាំងដឹងគុណចំពោះការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះមកពីព្រះជាម្ចាស់ទៀតផង។ ពួកគេជឿថា ពួកគេមិនអាចគ្មាននូវការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះពីព្រះជាម្ចាស់ទេ ព្រោះការនេះអាចជួយការពារពួកគេបាន។ ពួកគេមិនស្វែករកសេចក្ដីជំនឿនៃសន្ដិភាព និងអំណរ ព្រមទាំងការស្វែងរកនូវនំប៉័ង ដើម្បីចម្អែតសេចក្ដីស្រេកឃ្លានដែរ។ ពួកគេក៏មិនស្វែងរកការសប្បាយផ្នែកសាច់ឈាមដែរ។ នេះជាអ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងមនុស្សដែលត្រូវប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍។ ក្រោយពីមនុស្សត្រូវបានយកឈ្នះ ពួកគេទទួលស្គាល់ថា ពិតជាមានព្រះជាម្ចាស់មែន ប៉ុន្ដែការទទួលស្គាល់នោះ ត្រូវបានបើកបង្ហាញនៅក្នុងពួកគេក្នុងចំនួននៃរបៀបដែលមានកំណត់។ តើពាក្យថា ព្រះបន្ទូលលេចមកជាសាច់ឈាម មានន័យយ៉ាងណាឱ្យពិតប្រាកដទៅ? តើពាក្យថាយកកំណើតជាមនុស្សមានន័យដូចម្ដេច? តើព្រះជាម្ចាស់ដែលបានយកកំណើតជាមនុស្សបានធ្វើអ្វីខ្លះ? តើអ្វីជាគោលដៅ និងសារៈសំខាន់នៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់? ក្រោយពីបានឆ្លងកាត់បទពិសោធពីកិច្ចការជាច្រើនរបស់ទ្រង់ ហើយក្រោយពីមានបទពិសោធពីទង្វើរបស់ទ្រង់នៅក្នុងសាច់ឈាមមក តើអ្នកទទួលបានអ្វីខ្លះ? មានតែក្រោយពេលដែលអ្នកបានយល់ដឹងអំពីការទាំងអស់នេះប៉ុណ្ណោះ ទើបអ្នកនឹងក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដែលត្រូវបានយកឈ្នះ។ ប្រសិនបើអ្នកគ្រាន់តែពោលថា ខ្លួនទទួលស្គាល់ថាមានព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្ដែមិនបានលះបង់នូវអ្វីដែលអ្នកគួរលះបង់ ហើយបរាជ័យក្នុងការបោះបង់ចោលនូវការសប្បាយផ្នែកសាច់ឈាមដែលអ្នកគួរបោះបង់ចោល ប៉ុន្ដែបែជានៅបន្ដលោភលន់ចង់បានភាពសុខស្រួលផ្នែកសាច់ឈាម ដូចដែលអ្នកតែងតែមាន ហើយប្រសិនបើអ្នកមិនអាចបោះបង់ចោលនូវការរើសអើងបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់អ្នក និងមិនបង់ថ្លៃណាមួយក្នុងការអនុវត្ដន៍នូវការប្រតិបត្តិសាមញ្ញជាច្រើនទេនោះ នោះការនេះបញ្ជាក់ថា អ្នកមិនទាន់ត្រូវបានយកឈ្នះនៅឡើយទេ។ ក្នុងករណីនេះ ទោះបើសិនជាអ្នកមានការយល់ដឹងច្រើនក្ដី ក៏វាគ្មានប្រយោជន៍អ្វីដែរ។ មនុស្សដែលត្រូវបានយកឈ្នះគឺជាអ្នកដែលសម្រេចបាននូវការផ្លាស់ប្ដូរដំបូងៗមួយចំនួន និងច្រកចូលដំបូង។ ការមានបទពិសោធអំពីការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ផ្ដល់នូវចំណេះដឹងដំបូងអំពីព្រះជាម្ចាស់ និងការយល់ដឹងដំបូងអំពីសេចក្ដីពិតដល់មនុស្ស។ អ្នកប្រហែលជាមិនអាចចូលទៅដោយពេញលេញក្នុងភាពពិតប្រាកដកាន់តែស៊ីជម្រៅ និងសេចក្ដីពិតដែលមានលក្ខណៈកាន់តែលម្អិតឡើយ ប៉ុន្ដែនៅក្នុងជីវិតពិតប្រាកដរបស់អ្នក អ្នកអាចអនុវត្ដន៍នូវសេចក្ដីពិតជាមូលដ្ឋានជាច្រើនដូចជា អ្វីៗដែលទាក់ទងនឹងការសប្បាយផ្នែកសាច់ឈាមរបស់អ្នក ឬឋានៈផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកជាដើម។ ការទាំងអស់នេះ គឺជាឥទ្ធិពលដែលទទួលបាននៅក្នុងមនុស្សក្នុងអំឡុងដំណើរការនៃការដែលកំពុងត្រូវបានយកឈ្នះ។ ការផ្លាស់ប្ដូរនិស្ស័យ ក៏អាចមើលឃើញនៅក្នុងមនុស្សដែលត្រូវបានយកឈ្នះដែរ ឧទាហរណ៍ដូចជា របៀបដែលពួកគេស្លៀកពាក់ និងស្ដែងឱ្យឃើញពីខ្លួនឯង ព្រមទាំងរបៀបដែលពួកគេរស់នៅ ទាំងនេះសុទ្ធតែអាចផ្លាស់ប្ដូរទាំងអស់។ ការយល់ឃើញរបស់ពួកគេអំពីជំនឿលើព្រះជាម្ចាស់បានផ្លាស់ប្ដូរ ពួកគេមានភាពច្បាស់លាស់អំពីគោលបំណងនៃការស្វែងរករបស់ខ្លួន ហើយពួកគេមាននូវការប្រាថ្នាខ្ពស់ជាងនេះ។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃកិច្ចការយកឈ្នះ ការផ្លាស់ប្ដូរដែលស្របគ្នាក៏កើតឡើងនៅក្នុងនិស្ស័យជីវិតរបស់ពួកគេដែរ។ ការផ្លាស់ប្ដូរនានាបានកើតឡើង ប៉ុន្ដែការផ្លាស់ប្ដូរទាំងនេះ រាក់កំភែល កើតឡើងដំបូងៗ ហើយទាបជាងការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងនិស្ស័យ និងគោលដៅនៃការស្វែងរករបស់អស់អ្នកដែលត្រូវប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ទៅទៀត។ នៅក្នុងពេលដែលកំពុងត្រូវបានយកឈ្នះ ប្រសិនបើនិស្ស័យរបស់មនុស្សម្នាក់មិនផ្លាស់ប្ដូរបន្ដិចណាសោះ ហើយគេមិនទទួបានសេចក្ដីពិតណាមួយ នោះមនុស្សម្នាក់នេះគឺដូចជាសម្រាម និងគ្មានប្រយោជន៍សោះឡើយ! មនុស្សដែលមិនត្រូវបានយកឈ្នះ មិនអាចត្រូវប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ឡើយ! ប្រសិនបើបុគ្គលម្នាក់គ្រាន់តែស្វែងរកនូវការដែលត្រូវបានយកឈ្នះ នោះគេមិនអាចត្រូវបានប្រទានឱ្យបានពេញលេញឡើយ ទោះបីជានិស្ស័យរបស់គេបង្ហាញពីការផ្លាស់ប្ដូរជាក់លាក់ក្នុងអំឡុងពេលនៃកិច្ចការយកឈ្នះនោះក៏ដោយ។ ពួកគេក៏នឹងបាត់បង់នូវសេចក្ដីពិតពីដំបូង ដែលពួកគេបានទទួលដែរ។ ការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងនិស្ស័យរបស់មនុស្សដែលត្រូវបានយកឈ្នះ និងមនុស្សដែលត្រូវប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ មានភាពខុសគ្នាច្រើនណាស់។ ប៉ុន្ដែការដែលត្រូវបានយកឈ្នះគឺជាជំហានដំបូងនៅក្នុងការផ្លាស់ប្ដូរ ហើយវាគឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះ។ ការខ្វះនូវការផ្លាស់ប្ដូរដំបូងនេះ គឺបង្ហាញថា បុគ្គលម្នាក់មិនបានស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ទាល់តែសោះ ពីព្រោះចំណេះដឹងនេះកើតចេញពីការជំនុំជម្រះ ហើយការជំនុំជម្រះនេះ គឺជាផ្នែកធំមួយនៃកិច្ចការយកឈ្នះ។ ដូចនេះ អស់អ្នកដែលត្រូវបានប្រទានពរឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ ត្រូវតែត្រូវបានយកឈ្នះជាមុនសិន បើមិនដូច្នេះទេ ពួកគេគ្មានផ្លូវបានទទួលការប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ទេ។

អ្នកពោលថា អ្នកទទួលស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ដែលយកកំណើតជាមនុស្ស ហើយអ្នកទទួលស្គាល់ព្រះបន្ទូលលេចមកជាសាច់ឈាម ប៉ុន្ដែអ្នកធ្វើនូវរឿងជាក់លាក់មួយចំនួននៅពីក្រោយអង្គទ្រង់ គឺអ្នកធ្វើអ្វីៗដែលទាស់ប្រឆាំងនឹងអ្វីដែលព្រះអង្គបានបង្គាប់ ហើយអ្នកគ្មានសេចក្ដីកោតខ្លាចចំពោះទ្រង់នៅក្នុងចិត្ដរបស់អ្នកឡើយ។ តើនេះជាការទទួលស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? អ្នកទទួលស្គាល់អ្វីដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលប៉ុន្ដែអ្នកមិនអនុវត្ដនូវអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបានឡើយ ហើយអ្នកក៏មិននៅជាប់នឹងមាគ៌ារបស់ព្រះអង្គដែរ។ តើនេះគឺជាការទទួលស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ដែរឬទេ? ហើយទោះបីជាអ្នកទទួលស្គាល់ទ្រង់ក្ដី ក៏ចិត្ដគំនិតរបស់អ្នកគ្រាន់តែជាការប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ គឺមិនដែលគោរពឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកបានឃើញ និងទទួលស្គាល់កិច្ចការរបស់ទ្រង់ និងដឹងថាទ្រង់ជាព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្ដែអ្នកនៅតែធ្វើហៃអើ ហើយគ្មានការផ្លាស់ប្ដូរទាំងស្រុង នោះអ្នកគឺជាប្រភេទមនុស្សដែលមិនទាន់ត្រូវបានយកឈ្នះនៅឡើយទេ។ អស់អ្នកដែលត្រូវបានយកឈ្នះ ត្រូវតែធ្វើគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេអាចធ្វើបាន ហើយទោះបីជាពួកគេមិនអាចចូលក្នុងសេចក្ដីពិតដែលខ្ពស់ជាងនេះ ហើយទោះបីជាសេចក្ដីពិតទាំងនេះអាចនៅមិនដល់ពួកគេក៏ដោយ ក៏មនុស្សបែបនេះចង់ចូលរួមនឹងសេចក្ដីនេះនៅក្នុងចិត្ដរបស់ពួកគេដែរ។ គឺដោយសារតែមាននូវដែនកំណត់ចំពោះអ្វីដែលពួកគេអាចទទួលស្គាល់ថា អ្វីដែលពួកគេអាចអនុវត្ដបានគ្មាននូវចំណង និងដែនកំណត់ទេ។ យ៉ាងណាក្ដី យ៉ាងហោចណាស់ពួកគេត្រូវតែធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេអាចធ្វើបាន ហើយប្រសិនបើអ្នកអាចធ្វើបាន នោះគឺជាឥទ្ធិពលដែលសម្រេចបាន ដោយសារតែកិច្ចការនៃការយកឈ្នះ។ ឧបមាថាអ្នកពោលថា «ដូចមានចែងថា ទ្រង់អាចដាក់ចេញនូវព្រះបន្ទូលជាច្រើនដែលមនុស្សមិនអាចធ្វើបាន ប្រសិនបើទ្រង់មិនមែនជាព្រះជាម្ចាស់ទេ តើទ្រង់ជានរណា?» ការគិតបែបនេះមិនមែនមានន័យថាអ្នកទទួលស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ទេ។ ប្រសិនបើអ្នកទទួលស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់អ្នកត្រូវតែបង្ហាញវាចេញមកតាមរយៈសកម្មភាពជាក់ស្ដែងរបស់អ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកដឹកនាំក្រុមជំនុំ តែមិនអនុវត្ដន៍សេចក្ដីសុចរិត ប្រសិនបើអ្នកប្រាថ្នាចង់បានប្រាក់និងទ្រព្យសម្បត្ដិ ហើយតែងតែយកប្រាក់មូលនិធិក្រុមជំនុំដាក់ចូលហោប៉ៅខ្លួនឯង តើនេះជាការទទួលស្គាល់ថាព្រះជាម្ចាស់មានវត្ដមានគង់នៅដែរឬទេ? ព្រះជាម្ចាស់ពេញដោយព្រះចេស្ដា ហើយព្រះអង្គសាកសមនឹងឱ្យគោរព។ តើអ្នកអាចមិនភ័យខ្លាចបានដូចម្ដេច ប្រសិនបើអ្នកពិតជាទទួលស្គាល់ថាមានព្រះជាម្ចាស់? ប្រសិនបើអ្នកអាចប្រព្រឹត្ដសកម្មភាពដ៏គួរឱ្យស្អប់ខ្ពើម តើអ្នកទទួលស្គាល់ព្រះអង្គយ៉ាងពិតប្រាកដដូចម្ដេចបាន? តើអ្នកដែលអ្នកជឿនោះ គឺជាព្រះជាម្ចាស់មែនទេ? អ្វីដែលអ្នកជឿលើនោះ គឺជាព្រះដ៏ស្រពេចស្រពិល ហេតុនេះទើបអ្នកមិនភ័យខ្លាច! អស់អ្នកដែលទទួលស្គាល់ និងស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងពិតប្រាកដសុទ្ធតែកោតខ្លាចទ្រង់ ហើយពួកគេមិនហានធ្វើអ្វីដែលទាស់ប្រឆាំងនឹងព្រះអង្គ ឬអ្វីដែលបំពានដល់មនសិការរបស់គេឡើយ។ ពួកគេមានការភ័យខ្លាចជាពិសេស ក្នុងការធ្វើអ្វីមួយដែលពួកគេដឹងថាមានការប្រឆាំងនឹងបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែបែបនេះទេទើបអាចចាត់ទុកថាជាការទទួលស្គាល់នូវព្រះវត្ដមានគង់នៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើអ្នកគួរធ្វើអ្វី នៅពេលដែលឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកព្យាយាមបញ្ឈប់អ្នកពីការជឿលើព្រះជាម្ចាស់? តើអ្នកគួរស្រលាញ់ព្រះជាម្ចាស់ដោយរបៀបណានៅពេលដែលប្ដីរបស់អ្នកដែលជាអ្នកមិនជឿប្រព្រឹត្ដល្អដាក់អ្នក? ហើយតើអ្នកគួរស្រលាញ់ព្រះជាម្ចាស់ដោយរបៀបណា នៅពេលបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់អ្នកស្អប់ខ្ពើមអ្នក? ប្រសិនបើអ្នកទទួលស្គាល់ទ្រង់ នោះអ្នកនឹងប្រព្រឹត្ដយ៉ាងសមរម្យ និងរស់នៅក្នុងសេចក្ដីពិតនៅចំពោះបញ្ហាទាំងនេះ។ ប្រសិនបើអ្នកបរាជ័យក្នុងការឆ្លើយតបដោយរឹងមាំ តែបានត្រឹមតែពោលថា ខ្លួនទទួលស្គាល់នូវព្រះវត្ដមានគង់នៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះអ្នកជាមនុស្សនិយាយបានតែមាត់ប៉ុណ្ណោះ! អ្នកពោលថា អ្នកជឿលើទ្រង់ ហើយទទួលស្គាល់ព្រះអង្គ ប៉ុន្ដែតើអ្នកទទួលស្គាល់ព្រះអង្គតាមរបៀបណា? តើអ្នកជឿលើព្រះអង្គតាមរបៀបណា? តើអ្នកកោតខ្លាចព្រះអង្គដែរឬទេ? តើអ្នកគោរពទ្រង់ដែរឬទេ? តើអ្នកស្រលាញ់ព្រះអង្គអស់ពីជម្រៅចិត្ដដែរឬទេ? នៅពេលដែលអ្នកមានទុក្ខព្រួយ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់ពឹងផ្អែក នោះអ្នកមានអារម្មណ៍ដឹងពីសេចក្ដីស្រលាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្ដែក្រោយមក អ្នកក៏ភេ្លចការនេះទាំងអស់។ នេះមិនមែនជាការស្រលាញ់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ហើយក៏មិនមែនជាការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ដែរ! តើអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់ឱ្យមនុស្សទទួលបានជាចុងក្រោយ? គ្រប់ទាំងសេចក្ដីដែលខ្ញុំបានរៀបរាប់ ដូចជាអារម្មណ៍ដែលមានការស្ញប់ស្ញែងខ្លាំងចំពោះភាពសំខាន់របស់ខ្លួនឯង ការមានអារម្មណ៍ថាអ្នកឆាប់ចាប់បាន និងឆាប់យល់នូវអ្វីដែលថ្មីៗ ការគ្រប់គ្រងអ្នកដទៃ ការមើលងាយអ្នកដទៃការវិនិច្ឆ័យមនុស្សតែសំបកក្រៅ ការធ្វើបាបមនុស្សដែលស្មោះត្រង់ ចង់បានយកប្រាក់ក្រុមជំនុំ និងការជាច្រើនទៀត។ គឺមានតែនៅពេលដែលនិស្ស័យពុករលួយបែបសាតាំងទាំងនេះត្រូវបានដកចេញពីអ្នករាល់គ្នាជាផ្នែកៗទេ នោះទើបការយកឈ្នះរបស់អ្នកនឹងត្រូវបានស្ដែងចេញមក។

កិច្ចការនៃការយកឈ្នះដែលបានធ្វើលើអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សនេះ គឺមានសារៈសំខាន់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅបំផុត៖ នៅក្នុងចំណុចមួយ គោលបំណងនៃកិច្ចការនេះ គឺដើម្បីប្រទានឱ្យមនុស្សមួយក្រុមបានគ្រប់លក្ខណ៍ មានន័យថាធ្វើឱ្យពួកគេបានគ្រប់លក្ខណ៍ ដើម្បីឱ្យពួកគេបានក្លាយជាក្រុមអ្នកឈ្នះមួយក្រុម ជាក្រុមមនុស្សដំបូងដែលត្រូវប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ មានន័យថាពួកគេជាផលផ្លែដំបូង។ ចំណុចមួយវិញទៀត ការយកឈ្នះនេះត្រូវបានធ្វើឡើង ដើម្បីឱ្យភាវៈទាំងអស់ដែលព្រះបានបង្កើតមក រីករាយនឹងសេចក្ដីស្រលាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ទទួលបាននូវសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏ពេញលេញ និងអស្ចារ្យបំផុតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីឱ្យមនុស្សមិនត្រឹមតែរីករាយនឹងសេចក្ដីមេត្ដាករុណា និងសេចក្ដីសប្បុរសដ៏គួរឱ្យស្រលាញ់របស់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះទេ តែអ្វីដែលសំខាន់ជាងនេះនោះ គឺការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះ។ ចាប់តាំងពីថ្ងៃបង្កើតផែនដីរហូតមកដល់ពេលនេះ អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ នោះគឺសេចក្ដីស្រលាញ់ ដោយមិនមានការស្អប់មនុស្សឡើយ។ សូម្បីតែការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះដែលអ្នកបានឃើញនោះ ក៏ជាសេចក្ដីស្រលាញ់ដែរ គឺជាសេចក្ដីស្រលាញ់ដែលពិតជាង និងមានលក្ខណៈប្រាកដជាង ជាសេចក្ដីស្រលាញ់ដែលដឹកនាំមនុស្ស ទៅកាន់មាគ៌ាត្រឹមត្រូវ នៃជីវិតរបស់មនុស្ស។ ប៉ុន្ដែ នៅក្នុងចំណុចមួយផ្សេងទៀតនោះ វាជាការធ្វើទីបន្ទាល់នៅចំពោះមុខសាតាំង។ ហើយនៅក្នុងចំណុចមួយផ្សេងទៀត វាជាការធ្វើដើម្បីសង់គ្រឹះសម្រាប់ការផ្សព្វផ្សាយនៃកិច្ចការដំណឹងល្អនាពេលអនាគត។ គ្រប់ទាំងកិច្ចការទាំងអស់ដែលទ្រង់បានធ្វើ គឺមានគោលបំណងដឹកនាំមនុស្សចូលទៅក្នុងមាគ៌ាត្រឹមត្រូវនៃជីវិតមនុស្សដើម្បីឱ្យពួកគេរស់នៅជាមនុស្សធម្មតា ប៉ុន្ដែសម្រាប់មនុស្សដែលមិនស្គាល់ពីរបៀបរស់នៅ និងរស់នៅដោយគ្មានការណែនាំនេះ គឺអ្នកនឹងរស់នៅក្នុងជីវិតដែលទទេសូន្យប៉ុណ្ណោះ ពីព្រោះជីវិតរបស់អ្នកគ្មានគុណតម្លៃ ឬអត្ថន័យសោះ ហើយអ្នកនឹងមិនអាចក្លាយជាមនុស្សធម្មតាបានឡើយ។ នេះគឺជាសារៈសំខាន់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅបំផុតនៃការយកជ័យជម្នះលើមនុស្ស។ អ្នករាល់គ្នាសុទ្ធតែជាកូនចៅរបស់ម៉ូអាប់។ នៅពេលដែលកិច្ចការនៃការយកឈ្នះ ត្រូវបានអនុវត្ដនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នា នោះគឺជាសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏អស្ចារ្យបំផុត។ អ្នករាល់គ្នារស់នៅក្នុងទឹកដីនៃអំពើបាប និងខុសឆ្គង ហើយអ្នកសុទ្ធតែខុសឆ្គង និងពេញដោយបាប។ ថ្ងៃនេះ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រឹមតែអាចស្ញប់ស្ញែងព្រះជាម្ចាស់ទេ តែអ្វីដែលសំខាន់ជាងនេះ អ្នករាល់គ្នាបានទទួលនូវការវាយផ្ចាស និងការជំនុំជម្រះ ហើយអ្នកបានទទួលនូវសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏ជ្រាលជ្រៅយ៉ាងពិតប្រាកដ គឺមានន័យថា អ្នកបានទទួលនូវសេចក្ដីស្រលាញ់ដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ គ្រប់ទាំងសេចក្ដីដែលព្រះអង្គបានធ្វើ គឺទ្រង់ពិតជាស្រលាញ់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដណាស់។ ព្រះអង្គមិនមានចេតនាអាក្រក់ណាមួយឡើយ។ ព្រះអង្គជំនុំជម្រះអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះតែបាបរបស់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឱ្យអ្នករាល់គ្នាធ្វើការពិនិត្យពិច័យពីខ្លួនឯង និងទទួលបាននូវសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏អស្ចារ្យនេះ។ សេចក្ដីទាំងអស់នេះ ត្រូវបានធ្វើដោយមានបំណងចង់ធ្វើឱ្យមនុស្សបានពេញលេញ។ ចាប់តាំងពីដើមមករហូតដល់ទីបញ្ចប់ ព្រះជាម្ចាស់បានកំពុងធ្វើការយ៉ាងខ្លាំងក្លាបំផុតដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្ស ហើយទ្រង់ក៏មិនមានព្រះទ័យចង់បំផ្លាញមនុស្សដែលទ្រង់បានបង្កើតដោយផ្ទាល់ព្រះហស្ដព្រះអង្គទ្រង់ទាំងស្រុងនោះដែរ។ សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះអង្គបានយាងមកនៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាដើម្បីធ្វើការ តើនេះមិនមែនជាសេចក្ដីសង្គ្រោះបន្ថែមទៀតទេឬ? ប្រសិនបើព្រះអង្គស្អប់អ្នករាល់គ្នា តើព្រះអង្គនៅតែធ្វើកិច្ចការដ៏ឧត្ដុងឧត្ដមនេះ ដើម្បីដឹកនាំអ្នកដោយផ្ទាល់ឬ? ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់រងទុក្ខយ៉ាងនេះ? ព្រះជាម្ចាស់មិនបានស្អប់អ្នករាល់គ្នា ឬមានព្រះទ័យមិនល្អចំពោះអ្នកឡើយ។ អ្នកត្រូវដឹងថា សេចក្ដីស្រលាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាក្ដីស្រលាញ់ដ៏ពិតប្រាកដបំផុត។ នេះគឺដោយសារតែមនុស្សមិនស្ដាប់បង្គាប់ ទើបព្រះអង្គត្រូវសង្គ្រោះពួកគេតាមរយៈការជំនុំជម្រះ។ បើមិនធ្វើបែបនេះទេ ការសង្គ្រោះពួកគេនឹងមិនអាចទៅរួចនោះឡើយ។ ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងពីរបៀបរស់នៅ ហើយមិនជ្រួតជ្រាបពីរបៀបត្រូវរស់នៅ ហើយដោយព្រោះតែអ្នករាល់គ្នារស់នៅក្នុងទឹកដីដែលខុសឆ្គង និងពេញដោយអំពើបាប ហើយអ្នករាល់គ្នាជាវិញ្ញាណ អាក្រក់ដែលខុសឆ្គង និងកខ្វក់ នោះទ្រង់មិនអាចទ្រាំឱ្យអ្នករាល់គ្នាក្លាយជាមនុស្សថោកទាបជាងនេះ ទ្រង់មិនអាចទ្រាំទតឃើញអ្នករាល់គ្នារស់នៅក្នុងទឹកដីកខ្វក់នេះ ដូចដែលអ្នកធ្វើនាពេលនេះដោយត្រូវបានសាតាំងជាន់ឈ្លីតាមអំពើចិត្ដនោះទេ ហើយទ្រង់ក៏មិនអាចទ្រាំឱ្យអ្នករាល់គ្នាធ្លាក់ចូលក្នុងស្ថាននរកនោះដែរ។ ព្រះអង្គគ្រាន់តែចង់យកបានមនុស្សក្រុមនេះ និងសង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នាដោយហ្មត់ចត់ប៉ុណ្ណោះ។ នេះគឺជាគោលបំណងចម្បងនៃការធ្វើកិច្ចការនៃការយកឈ្នះលើអ្នករាល់គ្នា ពោលគឺវាគ្រាន់តែសម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះតែប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចឃើញថា គ្រប់យ៉ាងដែលបានធ្វើលើអ្នក គឺជាសេចក្ដីស្រលាញ់ និងសេចក្ដីសង្គ្រោះ ប្រសិនបើអ្នកគិតថា វាគ្រាន់តែជាវិធីសាស្រ្ដ ជារបៀបមួយដើម្បីធ្វើទារុណកម្មមនុស្ស និងជាអ្វីមួយដែលមិនគួរឱ្យទុកចិត្ដ នោះអ្នកក៏ប្រហែលជាត្រលប់ទៅកាន់ពិភពរបស់អ្នក ដើម្បីរងនូវការឈឺចាប់ និងភាពលំបាកវិញ! ប្រសិនបើអ្នកសុខចិត្ដនៅក្នុងចរន្ដនេះ និងរីករាយចំពោះការជំនុំជម្រះនិងសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏ធំធេងនេះ ដើម្បីរីករាយនឹងព្រះពរទាំងអស់នេះ ជាព្រះពរដែលមិនមាននៅកន្លែងផ្សេងនៅក្នុងពិភពរបស់មនុស្ស និងដើម្បីរីករាយចំពោះសេចក្ដីស្រលាញ់នេះ នោះជាការល្អហើយ៖ ចូរស្ថិតនៅក្នុងចរន្ដនេះដើម្បីទទួលនូវកិច្ចការនៃការយកឈ្នះ ដើម្បីឱ្យអ្នកអាចត្រូវប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍។ ថ្ងៃនេះ អ្នកអាចរងនូវការឈឺចាប់បន្ដិចបន្តួច និងការបន្សុទ្ធ ដោយសារតែការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្ដែការដែលត្រូវរងនូវការឈឺចាប់នេះមាននូវគុណតម្លៃ និងអត្ថន័យ។ ទោះបីជាមនុស្សត្រូវបានបន្សុទ្ធ និងស្ដែងចេញមកដោយគ្មានសេសសល់តាមរយៈការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលជាគោលបំណងចង់ដាក់ទោសដល់ពួកគេចំពោះបាបរបស់ពួកគេ ដើម្បីដាក់ទោសផ្នែកសាច់ឈាមរបស់ពួកគេក៏ដោយ ក៏គ្មានការងារណាមួយក្នុងចំណោមការងារនេះមានចេតនាចង់ថ្កោលទោសផ្នែកសាច់ឈាមរបស់ពួកគេឱ្យខូចខាតឡើយ។ ការលាតត្រដាងយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដោយព្រះបន្ទូល គឺសុទ្ធតែមានគោលបំណងដឹកនាំអ្នកទៅរកមាគ៌ាត្រឹមត្រូវ។ អ្នករាល់គ្នាបានមានបទពិសោធដោយផ្ទាល់ជាច្រើនពីកិច្ចការនេះ ហើយវាច្បាស់ណាស់ថាមិនបាននាំអ្នករាល់គ្នាទៅរកមាគ៌ាអាក្រក់ឡើយ! ទាំងអស់នេះសុទ្ធតែដើម្បីធ្វើឱ្យអ្នករស់នៅក្នុងភាពជាមនុស្សធម្មតា ហើយវាមិនអាចសម្រេចបានតាមរយៈភាពជាមនុស្សធម្មតារបស់អ្នកបានឡើយ។ ជំហាននីមួយៗនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺអាស្រ័យលើតម្រូវការរបស់អ្នក យោងទៅតាមភាពកំសោយ និងកម្ពស់ជាក់ស្ដែងរបស់អ្នក ហើយគ្មានបន្ទុកណាមួយដែលហួសពីការទទួលយកបាន ដែលត្រូវបានដាក់លើអ្នករាល់គ្នាឡើយ។ ការនេះមិនច្បាស់លាស់សម្រាប់អ្នកទេនៅថ្ងៃនេះ ហើយអ្នកមានអារម្មណ៍ហាក់ដូចជាខ្ញុំកំពុងតឹងតែងជាមួយអ្នកណាស់ ហើយតាមពិតទៅ អ្នកតែងតែជឿថា មូលហេតុដែលខ្ញុំវាយផ្ចាល ជំនុំជម្រះ និងស្ដីបន្ទោសអ្នកជារៀងរាល់ថ្ងៃគឺដោយសារតែខ្ញុំស្អប់អ្នក។ ប៉ុន្ដែ ទោះបីជាការវាយផ្ចាល និងការជំនុំជម្រះដែលអ្នកទទួលរងនោះជាអ្វីក៏ដោយ ក៏តាមពិតទៅនេះជាសេចក្ដីស្រលាញ់ចំពោះអ្នក ហើយវាជាការការពារដ៏អស្ចារ្យបំផុត។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចចយល់នូវអត្ថន័យដ៏ជ្រាលជ្រៅនៃកិច្ចការនេះទេ វានឹងមិនអាចឱ្យអ្នកបន្ដមានបទពិសោធពីការនេះទៀតឡើយ។ សេចក្ដីសង្គ្រោះនេះគួរតែនាំឱ្យអ្នកមានការកម្សាន្តចិត្ដ។ មិនត្រូវបដិសេធក្នុងការយកទៅពិចារណាឡើយ។ មកដល់ត្រឹមនេះ សារៈសំខាន់នៃកិច្ចការយកឈ្នះគួរតែមានភាពច្បាស់លាស់ចំពោះអ្នក ហើយអ្នកគួរតែឈប់មានមន្ទិលអំពីការនេះក្នុងរបៀបណាមួយ ឬរបៀបផ្សេងទៀតហើយ!