ពេលនិយាយពីវាសនា មនុស្សភាគច្រើន មានលុយ និងឋានៈដូចគ្នា ហើយទទួលជោគជ័យ មានវាសនាល្អ ហើយគិតថា អ្នកក្រ អ្នកគ្មានមុខមាត់ អ្នកជួបមហន្តរាយ និងការលំបាកដែលត្រូវគេមើលងាយ មានវាសនាអាក្រក់។ ដូច្នេះ ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរវាសនា ពួកគេស្វែងរកចំណេះដឹងយ៉ាងក្លាហាន ដោយសង្ឃឹមថា ចំណេះដឹងនឹងជួយគេឱ្យទទួលបានទ្រព្យសម្បត្តិ និងឋានៈ ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរវាសនាខ្លួន។ តើការមានលុយ ឋានៈ និងជោគជ័យក្នុងជីវិត ពិតជាមានន័យថា មានវាសនាល្អ មែនទេ? តើការជួបមហន្តរាយ និងសំណាងអាក្រក់ ពិតជាមានន័យថា មានវាសនាអាក្រក់ មែនទេ? មនុស្សភាគច្រើនមិនយល់ច្បាស់ពីរឿងនេះទេ ហើយនៅតែបន្តស្វែងរកចំណេះដឹងដើម្បីផ្លាស់ប្តូរវាសនារបស់ខ្លួន។ តែ តើចំណេះដឹងអាចផ្លាស់ប្តូរវាសនាមនុស្សបានទេ? តើនរណាពិតជាអាចជួយសង្រ្គោះមនុស្សជាតិ និងផ្លាស់ប្តូរវាសនារបស់យើងបាន? ចូរយើងឈ្វេងយល់ពីសំណួរនេះនៅថ្ងៃនេះ។

នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ យើងអាចយល់ថា មនុស្សជាច្រើនដែលទទួលបានចំណេះដឹងក៏អាចទទួលបានលុយ និងឋានៈដែរ។ ពួកគេចម្រុងចម្រើនក្នុងជីវិត ហើយអាចល្បីល្បាញ ឬមានគេកោតសរសើរទៀតផង។ ជួបរឿងជោគជ័យ និងល្បីល្បាញ មើលទៅពួកគេ ដូចជាមានវាសនាអស្ចារ្យ។ តែ រឿងនោះពិតទេ? តើពួកគេពិតជាសប្បាយចិត្តទេ? ពួកគេអាចមានអំណាច និងឥទ្ធិពល ហើយដូចជាល្បីល្បាញ តែ គេនៅមានអារម្មណ៍ថា មានភាពទទេ និងទុក្ខវេទនា ហើយបាត់ពន្លឺសម្រាប់ជីវិត។ អ្នកខ្លះថែមទាំងលេបថ្នាំ ឬសម្លាប់ខ្លួនឯងទៀតផង។ ហើយអ្នកខ្លះ ប្រើអំណាច និងឥទ្ធិពលខ្លួនដើម្បីធ្វើអ្វីដែលខ្លួនចង់ ធ្វើអាក្រក់និងប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋ ហើយត្រូវជាប់គុក មានភាពអាម៉ាស់យ៉ាងខ្លាំង។ ភាគច្រើនមិនមែនជាបញ្ញវន្តទាំងនេះទេឬអី? ហេតុអ្វីមនុស្សដែលហាក់មានហេតុផល យល់ពីច្បាប់ធ្វើរឿងអាក្រក់បែបនេះ? ហេតុអ្វីបានជាពួកគេធ្វើរឿងគួរឱ្យអស់សំណើចបែបនេះ? ហេតុអ្វីបានជារឿងរ៉ាវប្រែជាបែបនោះ? សព្វថ្ងៃនេះមនុស្សគ្រប់គ្នាចង់បានការអប់រំ ពួកគេកំពុងស្វែងរកចំណេះដឹង ហើយវណ្ណៈគ្រប់គ្រងសម្រាប់ប្រទេសទាំងអស់ ប្រជាជនទាំងអស់ គឺជាបញ្ញវន្ត។ ពួកគេជាអ្នកកាន់អំណាច ពួកគេជាអ្នកមានសទិ្ធធំនៅទូទាំងពិភពលោក។ អំណាចឈរលើហេតុផល ដោយមានបញ្ញវន្តគ្រប់គ្រង ពិភពលោកគួរមានអរិយធម៌ និងក្តីស្រឡាញ់ច្រើនឡើងៗ។ តែ តើមានអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងចំពោះពិភពលោក? ពិភពលោកកំពុងធ្លាក់ចូលទៅក្នុងចលាចល និងភាពវឹកវរ មានមនុស្សបោកប្រាស់ វាយតប់ ឬថែមទាំងសម្លាប់គ្នាទៀតផង។ ពួកគេសុទ្ធតែបដិសេធ ហើយជំទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ ពួកគេស្អប់សេចក្តីពិត ហើយលើកតម្កើងអំពើអាក្រក់ដោយមិនចង់ប្រែចិត្តទេ ដោយញុះញង់ឱ្យព្រះជាម្ចាស់ក្រោធ និងមានកំហឹងមនុស្ស។ មហន្តរាយកើតឡើងម្តងមួយៗ ហើយពិភពលោកកំពុងស្ថិតក្នុងមាត់ជ្រោះនៃសង្គ្រាមធំៗ។ ច្បាស់ហើយថា ការមានបញ្ញវន្តកាន់អំណាច ការមានរដ្ឋធិបតេយ្យ មិននាំមកនូវសង្គមសុខសាន្ត និងសុភមង្គលឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ នាំមកនូវមហន្តរាយ និងការឈឺចាប់កាន់តែច្រើនឡើងដល់យើង។ ជំងឺរាតត្បាតកំពុងកើនឡើង សង្គ្រាមផ្ទុះឡើងឥតឈប់ឈរ ហើយបន្ទាប់មក មានរញ្ជួយដី និងគ្រោះទុរ្ភិក្ស។ មនុស្សពេញដោយការភ័យខ្លាច ដូចជាទីបញ្ចប់នៃពិភពលោកបានមកដល់។ តើអ្វីទៅជាមូលហេតុពិតចំពោះរឿងនេះ? ម៉េចក៏ពេលមនុស្សបានចំណេះដឹង អំណាច និងឋានៈ ពួកគេធ្វើរឿងអាក្រក់ជាច្រើន? ហេតុអ្វីបានជាមានបញ្ញវន្ត និង រដ្ឋធិបតេយ្យ នាំមកមហន្តរាយដ៏ច្រើនដល់ប្រទេស និងប្រជាជន? រឿងនេះសមនឹងពិចារណាណាស់! តើការបានចំណេះអាចធ្វើឱ្យមនុស្សប្រសើរជាងមុន និងរួចពីបាបឬទេ? តើការបានចំណេះអាចធ្វើឱ្យមនុស្សចិត្តល្អ ហើយបញ្ឈប់គេកុំឱ្យធ្វើអាក្រក់បានទេ? តើចំណេះអាចសង្គ្រោះមនុស្សពីបាប និងសង្រ្គោះមនុស្សពីកម្លាំងសាតាំងបានទេ? ខ្ញុំកាន់តែសង្ស័យពីសមត្ថភាពចំណេះដឹង ក្នុងការផ្លាស់ប្តូរវាសនារបស់មនុស្ស។ ហេតុអ្វីបានជាបន្ទាប់ពីទទួលបានចំណេះដឹង និងឋានៈ មនុស្សភាគច្រើនកាន់តែអួតអាង ហើយរាប់ខ្លួនឯងជាសុចរិត? ហេតុអ្វីបានជាពួកគេកាន់តែចេះ មើលមកខ្លួនឯងកាន់តែសំខាន់? ពេលកាន់អំណាច គេក្លាយជាមនុស្សវៀចវេរ និងធ្វើតាមតែចិត្ត នាំឱ្យមានការបង្ហិន និងនាំមកនូវមហន្តរាយ។ ហាក់ដូចជាអមជាមួយការអប់រំដែលប្រសើរ និងវិទ្យាសាស្ត្រដែលមានការអភិវឌ្ឍថែមទៀត។ ប្រទេសមួយគួរត្រូវបានគ្រប់គ្រងឱ្យប្រសើរ ហើយប្រជាជនគួរមានអរិយធម៌ រីករាយ និងសុខភាពល្អ។ តែ តើប្រទេសបែបនេះពិតជាមានមែនឬទេ? មិនដែលមានទេ។ រឿងនោះពិតជាធ្វើឱ្យប្រជាជនពិបាកយល់! ខ្ញុំអានរឿងនេះក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់៖ «ដោយសារតែការបង្កើតវិទ្យាសាស្រ្តសង្គមរបស់មនុស្ស ទើបគំនិតរបស់គេត្រូវពង្វក់ដោយវិទ្យាសាស្ត្រ និងចំណេះដឹង។ ក្រោយមក វិទ្យាសាស្រ្ត និងចំណេះដឹងក៏បានក្លាយជាឧបករណ៍ សម្រាប់គ្រប់គ្រងមនុស្សលោក ហើយលែងមានចន្លោះគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ឲ្យមនុស្សថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ និងលែងមានលក្ខខណ្ឌអនុគ្រោះសម្រាប់ការថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ទៀតដែរ។ ឋានៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បានធ្លាក់ចុះកាន់តែទាបនៅក្នុងចិត្តមនុស្ស។ បើគ្មានព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តទេ ពិភពខាងក្នុងរបស់មនុស្សនឹងងងឹត អស់សង្ឃឹម និងទទេសូន្យ។ ក្រោយៗមកទៀត អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តសង្គម អ្នកប្រវត្តិសាស្រ្ត និងអ្នកនយោបាយជាច្រើន បានក្លាយជាអ្នកនាំមុខគេ ក្នុងការបង្ហាញពីទ្រឹស្ដីវិទ្យាសាស្រ្តសង្គម ទ្រឹស្ដីនៃការវិវត្តរបស់មនុស្សលោក និងទ្រឹស្ដីផ្សេងៗទៀត ដែលផ្ទុយទៅនឹងសេចក្តីពិតដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សលោក ដើម្បីបំពេញតាមចិត្ត និងគំនិតរបស់មនុស្សលោក។ ដោយសារតែបែបនេះ ទើបមនុស្សដែលជឿថាព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង មានកាន់តែតិចទៅៗ ហើយមនុស្សដែលជឿលើទ្រឹស្ដីនៃការវិវត្ត នោះក៏កាន់តែមានចំនួនច្រើនឡើងៗ។ មនុស្សកាន់តែច្រើនឡើង ចាត់ទុកកំណត់ត្រានៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងបន្ទូលរបស់ទ្រង់ក្នុងសម័យនៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ជាទេវកថា និងជារឿងព្រេងនិទាន។ នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ពួកគេ មនុស្សលែងអើពើចំពោះភាពថ្លៃថ្នូរ និងភាពមហិមារបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៀតហើយ គេលែងអើពើចំពោះគោលជំនឿថា ព្រះជាម្ចាស់មានពិត និងមានអំណាចត្រួតត្រាលើគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់។ ការរស់រានរបស់មនុស្សលោក និងវាសនាប្រទេស និងជាតិសាសន៍នានា លែងសំខាន់ចំពោះពួកគេទៀតហើយ ហើយមនុស្សរស់នៅក្នុងពិភពដែលគ្មានសារជាតិ ដែលខ្វល់ខ្វាយតែនឹងរឿងហូបចុក ស៊ីផឹក និងរឿងសប្បាយ។ ... មានមនុស្សតិចណាស់ដែលគិតថា ខ្លួនមានកាតព្វកិច្ច ក្នុងការស្វែងរកទីកន្លែងដែលព្រះជាម្ចាស់បំពេញកិច្ចការរបស់ទ្រង់នាពេលសព្វថ្ងៃនេះ ឬព្យាយាមស្វែងយល់ពីរបៀបដែលទ្រង់គ្រប់គ្រង និងរៀបចំទិសដៅរបស់មនុស្សលោក។ ហើយដោយបែបនេះ ទើបអរិយធម៌របស់មនុស្ស កាន់តែមិនអាចត្រួសត្រាយក្ដីប្រាថ្នារបស់មនុស្សលោកបាន ក៏លែងមានមនុស្សស្គាល់ ហើយខណៈកំពុងរស់នៅក្នុងពិភពបែបនេះ ទើបមនុស្សច្រើនណាស់មានអារម្មណ៍ថា ពួកគេសប្បាយចិត្ត តិចជាងមនុស្សដែលបានស្លាប់ទៅហើយ។ សូម្បីតែប្រជាជននៃប្រទេសដែលធ្លាប់មានអរិយធម៌ថ្កុំថ្កើង ក៏ជួបនឹងទុក្ខព្រួយបែបនេះដែរ។ មិនថា មេដឹកនាំ និងអ្នកប្រាជ្ញសង្គមវិទ្យា ខំប្រឹងប្រើខួរក្បាលរបស់ពួកគេ ដើម្បីថែរក្សាអរិយធម៌របស់មនុស្សលោកយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏វាគ្មានបានការអ្វីដែរ ដ្បិតគ្មានការដឹកនាំរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចបំពេញដួងចិត្តទទេស្អាតរបស់មនុស្សលោកបានទេ ដ្បិតគ្មាននរណាម្នាក់អាចធ្វើជាជីវិតរបស់មនុស្សលោកបានឡើយ ហើយគ្មានទ្រឹស្ដីសង្គមណាមួយ អាចរំដោះមនុស្សចេញពីភាពទទេស្អាត ដែលធ្វើឲ្យគេរងទុក្ខវេទនាបានដែរ។ វិទ្យាសាស្រ្ត ចំណេះដឹង សេរីភាព លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ការកម្សាន្ត ភាពស្រាកស្រាន្ត កត្តាទាំងអស់នេះ អាចលួងលោមចិត្តមនុស្សបានបណ្ដោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ។ ទោះបីជាមានកត្តាទាំងអស់នេះក្ដី ក៏មនុស្សនៅតែប្រព្រឹត្តបាប និងទួញសោកចំពោះអំពើអយុត្តិធម៌ក្នុងសង្គម ដោយជៀសមិនផុតដែរ។ ចំណុចទាំងអស់នេះ មិនអាចហាមឃាត់ចំណង់ និងសេចក្តីប្រាថ្នារបស់មនុស្ស ដើម្បីរុករកអ្វីថ្មីៗបានឡើយ។ ... ចុងក្រោយទៅ មនុស្សនៅតែជាមនុស្ស ហើយគ្មានមនុស្សណាម្នាក់ ដែលអាចជំនួសឋានៈ និងព្រះជន្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ មនុស្សលោកមិនត្រឹមតែត្រូវការសង្គមមួយដែលមានយុត្តិធម៌ ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាមានអាហារគ្រប់គ្រាន់ រស់នៅស្មើភាពគ្នា និងមានសេរីភាពនោះទេ តែអ្វីដែលមនុស្សលោកត្រូវការ គឺសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការប្រទានជីវិតពីទ្រង់ ដល់ពួកគេ។ ទាល់តែមនុស្សទទួលបានការប្រទានជីវិតពីព្រះជាម្ចាស់ និងការសង្រ្គោះរបស់ទ្រង់ ពេលនោះទើបសេចក្តីត្រូវការ ការស្រេកឃ្លានក្នុងការរុករក និងភាពទទេស្អាតនៃវិញ្ញាណរបស់មនុស្ស អាចដោះស្រាយបាន។ ប្រសិនបើប្រជាជននៃប្រទេស ឬជាតិសាសន៍មួយ មិនអាចទទួលបានសេចក្តីសង្គ្រោះ និងព្រះទ័យទុកដាក់ពីព្រះជាម្ចាស់ទេ ដូច្នេះ ប្រទេស ឬជាតិសាសន៍នោះ នឹងធ្វើដំណើរលើផ្លូវនៃការធ្លាក់ចុះ ឆ្ពោះទៅរកភាពងងឹត និងត្រូវព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឲ្យវិនាសសាបសូន្យ» («ឧបសម្ព័ន្ធ ២៖ ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើវាសនារបស់មនុស្សលោកទាំងអស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។

ព្រះបន្ទូលព្រះពិតជាត្រឹមត្រូវ ហើយពិតជាបង្ហាញពីសេចក្តីពិតនៃបញ្ហានេះ។ តើចំណេះដឹងត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយរបៀបណា? ដោយគ្មានការសង្ស័យ ចំណេះបានមកពីមនុស្សល្បីៗ និងអស្ចារ្យ ជារបស់ស្ញប់ស្ញែងទូទាំងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ មានលទ្ធិខុងជឺ ទ្រឹស្ដីវិវត្តរបស់ដាវីន សេចក្តីថ្លែងកុម្មុយនិស្តរបស់ម៉ាក្ស និងទ្រឹស្តីនៃលិទ្ធិកុម្មុយនិស្ត។ លិទ្ធិគ្មានព្រះ សម្ភារនិយម និងទ្រឹស្តីវិវត្ត ទាំងនេះបានពីគំនិត និងទ្រឹស្តីដែលមនុស្សល្បីៗទាំងនេះបានចារទុកក្នុងសៀវភៅ និងជាមូលដ្ឋានវិទ្យាសាស្ត្រ និងទ្រឹស្តីនៅក្នុងសង្គមទំនើបរបស់យើង។ គោលលទ្ធិ និងទ្រឹស្តីទាំងនេះត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយដោយវណ្ណៈកាន់អំណាចគ្រប់សម័យកាល។ ពួកគេបានបង្កើតវាជាសៀវភៅសិក្សានិងថ្នាក់រៀន ហើយក្លាយជាភាសិតសម្រាប់ មនុស្សជាតិ។ ពួកគេបានអប់រំ ធ្វើឱ្យវិនាស និងធ្វើឱ្យអន់ថយពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ ក្លាយជាឧបករណ៍សម្រាប់វណ្ណៈគ្រប់គ្រងដើម្បីបំភាន់ និងធ្វើឱ្យមនុស្សជាតិពុករលួយ។ មនុស្សជាតិទាំងអស់ ពុករលួយកាន់តែច្រើនឡើងៗក្រោមការអប់រំ និងឥទ្ធិពលនៃចំណេះដឹង និងវិទ្យាសាស្ត្រ ដូច្នេះ សង្គមកាន់តែងងឹត ហើយកាន់តែវឹកវរ ដល់ចំណុចដែលទាំងព្រះជាម្ចាស់ និងមនុស្សមានកំហឹង។ ឥឡូវនេះមហន្តរាយមានកាន់តែច្រើនឡើងៗ ហើយទុក្ខព្រួយនៅតែកើតមាន។ សង្គ្រាមធំៗ អាចផ្ទុះឡើងគ្រប់ពេល។ មនុស្សកំពុងរស់ក្នុងភាពភ័យខ្លាច ដូចកំពុងប្រឈមនឹងទីបញ្ចប់នៃពិភពលោក។ រឿងនេះពិតជាធ្វើឱ្យយើងឆ្ងល់ ថាតើវិទ្យាសាស្ត្រ និងចំណេះដឹងពិតជាសេចក្តីពិត ឬមិនមែន។ មនុស្សស្វែងរក និងទទួលយកវាកាន់តែច្រើនឡើងៗ តែគេមិនអាចគេចផុតពីបាប ឬរកបានសុភមង្គលឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ កាន់តែពុករលួយ និងអាក្រក់ទៅៗ ធ្លាក់ចូលក្នុងអំពើបាប និងការឈឺចាប់ដែលគេមិនអាចគេចផុត។ សូមក្រឡេកមើល ក្នុងសារជាតិពិតនៃមនុស្សល្បីៗ ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាគោរពបូជា។ ពួកគេសុទ្ធតែជាអ្នកមិនជឿព្រះ និងអ្នកវិវត្តនិយមដែលលះបង់ និងបដិសេធព្រះ។ ពួកគេមិនជឿថា មានព្រះជាម្ចាស់ ឬជឿថាទ្រង់គ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់នោះទេ។ ជាពិសេស ពួកគេមិនទទួលយកសេចក្តីពិតដែលព្រះសម្តែងទេ។ នៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងរបស់ពួកគេទាំងអស់ មិនមែនពាក្យសម្តីតែមួយដែលបើកបង្ហាញពីភាពងងឹតនៃសង្គមទេ។ មិនមែនពាក្យតែមួយបើកបង្ហាញពីសារជាតិ និងការពិតនៃភាពពុករលួយរបស់មនុស្សដោយសាតាំងទេ គ្មានពាក្យណាមួយបើកបង្ហាញពីធម្មជាតិ និងសារជាតិអាក្រក់នៃវណ្ណៈគ្រប់គ្រង ឬធ្វើបន្ទាល់ចំពោះអត្ថិភាព និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬធ្វើបន្ទាល់ចំពោះទង្វើ និង សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ឬស្របតាមសេចក្តីពិតនៅក្នុង ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះទេ។ ពាក្យទាំងអស់របស់គេជាសាសនានិងជំនឿខុសឆ្គងដែលបដិសេធ និងប្រឆាំងព្រះជាម្ចាស់។ សេចក្តីថ្លែង ទាំងអស់របស់គេគឺដើម្បីរក្សាប្រយោជន៍នៃវណ្ណៈគ្រប់គ្រង ដើម្បីបំភាន់ ពុករលួយ និងបង្ក គ្រោះថ្នាក់ដល់មនុស្សជាតិ ហើយជាលទ្ធផល គេបានដឹកនាំមនុស្សនៅលើផ្លូវងងឹត និងអាក្រក់ ហើយមនុស្សជាតិពេញដោយបាបដែលជំទាស់ និងក្បត់ព្រះជាម្ចាស់។ តើមនុស្សប្រភេទណានៅក្នុងវណ្ណៈគ្រប់គ្រង? តើពួកគេមានគុណធម៌ និងប្រាជ្ញាទេ? គ្មានទាល់តែសោះ។ មិនទាន់មានគុណធម៌ និងប្រាជ្ញានៅឡើយទេ។ អ្វីដែលគេហៅថា គុណធម៌ និងប្រាជ្ញា ត្រូវបានបង្ហាញសម្រាប់អ្វីមួយ ហើយរាល់ឧក្រិដ្ឋកម្មដែលពួកគេបានប្រព្រឹត្តនៅពីក្រោយខ្នង បានលេចចេញមកទីភ្លឺហើយ។ វាជាភាពជាក់ស្តែង ដែលក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តទាំងមូលនៃភាពពុករលួយរបស់សាតាំងចំពោះមនុស្សជាតិ គ្មានអ្នកគ្រប់គ្រងដែលមានគុណធម៌ ឬប្រាជ្ញាឡើយ ហើយអ្នកមានអំណាចទាំងអស់ជាតំណាងរបស់សាតាំង និងអារក្ស។ តើគំនិត និងទ្រឹស្តីរបស់ពួកគេណាមួយដែលបានធ្វើឲ្យមនុស្សជាតិពុករលួយខ្លាំងបំផុត? លទ្ធិមិនជឿព្រះ សម្ភារនិយម វិវត្តនិយម និងលទ្ធិកុម្មុយនិស្ត។ ពួកគេបានផ្សព្វផ្សាយសាសនានិងជំនឿខុសឆ្គងរាប់មិនអស់ ដោយរួមមាន «គ្មានព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ» «មិនដែលមានព្រះសង្រ្គោះណាទេ» «ជោគវាសនារបស់មនុស្សម្នាក់ គឺស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់គេ» ហើយ «ចំណេះដឹងអាចផ្លាស់ប្ដូរវាសនារបស់អ្នក» រឿងទាំងនេះបានចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅក្នុងងចិត្តមនុស្សតាំងពីក្មេង ហើយលូតលាស់បន្តិចម្តងៗ។ តើមានផលវិបាកអ្វីខ្លះ? មនុស្សចាប់ផ្តើមបដិសេធព្រះជាម្ចាស់ និងអ្វីៗដែលបានមកពីទ្រង់ សូម្បីតែព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតផ្ទៃមេឃផែនដី និងអ្វីៗទាំងអស់ ហើយទ្រង់គ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្ស តែពួកគេបដិសេធការពិតនេះ ហើយពួកគេបង្វែរសេចក្តីពិត ដោយថា មនុស្សបានវិវត្តពីសត្វស្វា ហាក់ដូចជាមនុស្សស្ថិតនៅក្នុងប្រភេទសត្វដែរ។ ទ្រឹស្តីបញ្ញាវាងវៃមិនសមហេតុផលដែលខុសឆ្គងទាំងនេះបានគ្រប់គ្រងចិត្តមនុស្ស ត្រួតត្រាបេះដូងពួកគេ ហើយក្លាយជាផ្នែកមួយនៃធម្មជាតិរបសខ្លួន ដូច្នេះ ពួកគេបដិសេធព្រះ និងឃ្លាតឆ្ងាយពីទ្រង់ ហើយកាន់តែពិបាកទទួលយក សេចក្តីពិត។ ពួកគេក៏កាន់តែអួតអាង ប្រព្រឹត្តអាក្រក់ និងពុករលួយគ្រប់ពេល។ ពួកគេបាត់បង់សតិសម្បជញ្ញៈ និងហេតុផលទាំងអស់ ដោយបាត់ភាពជាមនុស្សរបស់ខ្លួនទាំងស្រុង ហើយបញ្ចប់ដោយគ្មានសេចក្តីសង្គ្រោះ។ នេះជារបៀបដែលសាតាំងបានធ្វើឲ្យមនុស្សជាតិពុករលួយ រហូតក្លាយជាអារក្ស។ នេះជាលទ្ធផលអាក្រក់របស់មនុស្សដែលកំពុងស្វែងរកចំណេះ ហើយប្រើវាដើម្បីផ្លាស់ប្តូរវាសនារបស់ខ្លួន។ ការពិតបង្ហាញថា វិទ្យាសាស្ត្រ និងចំណេះមិនមែនជាសេចក្តីពិត ហើយមិនអាចក្លាយជាជីវិតយើងបានទេ តែវាផ្ទុយពីសេចក្តីពិត ហើយវាមិនត្រូវគ្នាជាមួយសេចក្តីពិតទេ។ អ្វីដែលវាអាចធ្វើបានគឺពុករលួយ ឈឺចាប់ និងបំផ្លាញមនុស្សជាតិ។

ដូច្នេះ ម៉េចក៏ថា រឿងទាំងនេះមិនមែនជាសេចក្តីពិត? ព្រោះចំណេះដឹងមិនកើតចេញពីព្រះជាម្ចាស់ទេ តែវាចេញពីភាពពុករលួយនៃមនុស្សរបស់សាតាំង។ វាកើតពីមនុស្សអស្ចារ្យ និងល្បីល្បាញ ដែលធ្វើឱ្យមនុស្សពុករលួយគោរព។ ដូច្នេះ យើងអាចនិយាយដោយប្រាកដថា ចំណេះដឹងមិនមែនជាសេចក្តីពិតទេ។ ទីមួយ ចំណេះមិនអាចជួយមនុស្សឱ្យស្គាល់សារជាតិពុករលួយរបស់ខ្លួន ឬធ្វើឲ្យពួកគេស្គាល់ខ្លួនឯងទេ។ ទីពីរ ចំណេះមិនអាចបន្សុទ្ធនិស្ស័យពុករលួយរបស់មនុស្សបានទេ តែ ធ្វើឱ្យមនុស្សកាន់តែអួតអាង។ ទីបី ចំណេះមិនអាចសង្គ្រោះមនុស្សជាតិពីបាប ហើយធ្វើឱ្យគេបរិសុទ្ធបានទេ។ ទីបួន ចំណេះមិនអាចជួយមនុស្សឱ្យស្គាល់សេចក្តីពិត ហើយស្គាល់និងចុះចូលចំពោះព្រះជាម្ចាស់ទេ។ ទីប្រាំ ចំណេះមិនអាចជួយមនុស្សឱ្យបានសុភមង្គលពិត ឬនាំពន្លឺមកឱ្យពួកគេទេ ជាពិសេស មិនអាចផ្តល់ឱ្យគេនូវទិសដៅល្អឡើយ។ ដូច្នេះហើយ ចំណេះមិនមែនជាសេចក្តីពិតទេហើយមិនអាចសង្គ្រោះមនុស្សជាតិពីបាប ឬកម្លាំងសាតាំងបានឡើយ។ ដូច្នេះ យើងអាចជឿជាក់ថា ចំណេះមិនអាចផ្លាស់ប្តូរវាសនាមនុស្សបានទេ។ មានតែអ្វីដែលមកពីព្រះទេ គឺជាសេចក្តីពិត។ មានតែបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ទេ ជាសេចក្តីពិត។ មានតែសេចក្តីពិតទេដែលអាចជាជីវិតរបស់មនុស្ស ហើយអាចលាងបន្សុទ្ធភាពពុករលួយបាន ឱ្យពួកគេរួចពីបាប ហើយក្លាយជាបរិសុទ្ធ។ មានតែសេចក្តីពិតទេដែលធ្វើឱ្យមនុស្សធូរស្បើយពីសតិសម្បជញ្ញៈ និងហេតុផលរបស់ខ្លួន ហើយរស់នៅជាមនុស្សពិត។ មានតែសេចក្តីពិតទេដែលអាចផ្តល់ឱ្យមនុស្សនូវទិសដៅ និងគោលដៅពិតនៅក្នុងជីវិត ហើយមានតែសេចក្តីពិតទេដែលអាចជួយមនុស្សឱ្យស្គាល់ព្រះ ទទួលបានព្រះពរពីទ្រង់ ហើយទិសដៅដ៏ល្អ។ នោះជាហេតុដែលមានតែសេចក្តីពិតដែលព្រះបានបង្ហាញក្នុងសាច់ឈាមទេ ដែលអាចជួយសង្រ្គោះមនុស្សជាតិពីកម្លាំងសាតាំង ដែលធ្វើឱ្យគេងាកទៅរកព្រះទាំងស្រុង។ មានតែព្រះសង្រ្គោះទេអាចសង្រ្គោះមនុស្សជាតិ និងផ្លាស់ប្តូរវាសនាគេបាន ផ្តល់ឱ្យយើងនូវទិសដៅដ៏អស្ចារ្យ។ អ៊ីចឹងម៉េចក៏ចំណេះមិនអាចសង្គ្រោះមនុស្សបាន? ដោយសារតែសាតាំងបានធ្វើឱ្យមនុស្សពុករលួយខ្លាំង ជាមួយនឹងធម្មជាតិបែបសាតាំង ហើយការរស់នៅក្នុងនិស្ស័យសាតាំង ប្រព្រឹត្តបាប និងអំពើអាក្រក់ឥតឈប់ឈរ។ ពួកគេអាចប្រឆាំងនឹងអំពើអាក្រក់ ទោះក្នុងកាលៈទេសៈត្រឹមត្រូវក៏ដោយ ហើយពេលពួកគេទទួលបានអំណាច ពួកគេបង្ហាញពីចរិតពិតរបស់ខ្លួន ហើយរីករាលដាល។ ចំណេះដឹងកើតចេញពីមនុស្សពុករលួយ កើតចេញពីសាតាំង ដូច្នេះ ចំណេះដឹងមិនមែនជាសេចក្តីពិតទេ។ មិនថាមនុស្សពុករលួយរៀនបានថ្នាក់ណាទេ ពួកគេមិនអាចដឹងពីសារជាតិ និងសេចក្តីពិតនៃភាពពុករលួយរបស់ខ្លួនឡើយ ហើយពួកគេពិតជាមិនអាចប្រែចិត្ត ហើយងាកទៅរកព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ។ គ្មានចំណេះណាអាចដោះស្រាយធម្មជាតិបាបមនុស្សបានទេ ផ្លាស់ប្តូរនិស្ស័យពុករលួយរបស់ខ្លួនបានតិចតួច។ មិនថាមនុស្សពុករលួយចេះប៉ុនណាទេ គេមិនអាចគេចផុតពីបាប ឬកម្លាំងសាតាំង និងទទួលបានភាពបរិសុទ្ធឡើយ។ បើគ្មានការទទួលយកសេចក្តីពិតទេ គេមិនអាចសម្រេចចុះចូលចំពោះព្រះជាម្ចាស់ទេ ហើយមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហានៃធម្មជាតិបាបរបស់គេបានឡើយ។ ការចេះដឹងរបស់មនុស្សពុករលួយកាន់តែខ្ពស់ កាន់តែពិបាកទទួលយកសេចក្តីពិត ហើយពួកគេទំនងជាបដិសេធ និងជំទាស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពេលមនុស្សស្វែងរកចំណេះបន្ថែម ពួកគេកាន់តែអួតអាង និងរាប់ខ្លួនឯងជាសុចរិត និងមានមហិច្ឆតាថែមទៀត។ ពួកគេមានតែបណ្ដោយខ្លួនដើរលើផ្លូវនៃអំពើបាប។ នោះជាហេតុ ដែលចំណេះអាចធ្វើឱ្យពុករលួយ គ្រោះថ្នាក់ និងបំផ្លាញមនុស្ស។ មនុស្សជាច្រើនមិនអាចឃើញនិស្ស័យពិតនៃចំណេះ ឬថាតើវាល្អសម្រាប់អ្វីនោះទេ។ ពួកគេមិនអាចមើលឃើញប្រភពដើម ប្រភពនៃចំណេះនោះទេ តែគ្រាន់តែគោរពបូជាដោយងងឹតងងល់ ហើយស្វែងរកវា ជាជាងស្វែងរកសេចក្តីពិត។ ម៉េចក៏មនុស្សល្បីទាំងនោះធ្វើអាក្រក់ច្រើន នាំការឈឺចាប់ដល់មនុស្ស និងគ្រោះថ្នាក់ដល់ប្រទេស បន្ទាប់ពីបានអំណាច។ បង្កឱ្យមានមហន្តរាយគ្រប់ប្រភេទ ប្រព្រឹត្តខុសគួរឱ្យរន្ធត់ ហួសពីការប្រោសលោះ? ទាំងនោះគឺជាផលវិបាកនៃការគោរពបូជា និងការស្វែងរកចំណេះដឹង។ នេះបង្ហាញថា ចំណេះមិនអាចផ្លាស់ប្តូរវាសនាមនុស្សបានទេ ហើយមិនថាចំណេះរបស់នរណាម្នាក់ខ្ពស់ប៉ុនណាទេ គេមិនអាចត្រូវបានសង្គ្រោះដោយព្រះជាម្ចាស់ឡើយ បើគេគ្មានសេចក្តីជំនឿ និងទទួលយកសេចក្តីពិតនេះ។ គេនឹងមិនត្រូវបានព្រះប្រទានពរ ឬមានវាសនាល្អឡើយទោះបីចំណេះដឹងពួកគេខ្ពស់ប៉ុនណាក៏ដោយ តែគេនឹងធ្លាក់នរកនៅពេលស្លាប់។ ព្រះជាម្ចាស់សុចរិត ហើយទ្រង់គ្រប់គ្រងលើវាសនារបស់មនុស្ស ដូច្នេះ នរណាមិនទទួលបានការយល់ព្រម ឬព្រះពរពីទ្រង់ នោះមិនអាចមានវាសនាល្អទេ តែត្រូវដាក់ទោសឲ្យវិនាស និង ចុះនរក។

ឥឡូវនេះ អ្នកប្រាជ្ញបានឈប់ កោតសរសើរចំណេះហើយ តែកំពុងចង់ឱ្យព្រះដ៏បរិសុទ្ធយាងមកដើម្បីឱ្យព្រះសង្រ្គោះយាងចុះមកសង្រ្គោះមនុស្សជាតិ។ គ្មាននរណាសង្ឃឹមថា មនុស្សល្បី មនុស្សអស្ចារ្យណានឹងសង្គ្រោះមនុស្សជាតិឡើយ។ សូម្បីខ្លួនឯងក៏គេមិនអាចសង្គ្រោះបាន អ៊ីចឹង តើគេអាចសង្គ្រោះមនុស្សជាតិយ៉ាងម៉េច? ការពិតបង្ហាញយើងថា ចំណេះមិនអាចធានាវាសនាល្អទេ ហើយគំនិតអភិវឌ្ឍន៍តាមរយៈវិទ្យាសាស្ត្រ និងការអប់រំ ក៏មិនសមហេតុផលដែរ។ មានតែព្រះសង្រ្គោះទេ ដែលអាចសង្រ្គោះមនុស្សជាតិពីបាប និងកម្លាំងសាតាំងបាន មានតែព្រះសង្គ្រោះដែលសម្តែងសេចក្តីពិតទេ ទើបអាចនាំយើងទៅរកផ្លូវនៃពន្លឺបាន គ្រាន់តែទទួលយកសេចក្តីពិតគ្រប់យ៉ាង ដែលសម្តែងដោយព្រះសង្គ្រោះ អាចរំដោះយើងពីភាពពុករលួយរបស់សាតាំងបាន អ៊ីចឹង យើងអាចត្រូវបានព្រះសង្គ្រោះ និងទទួលបានការយល់ព្រម និងព្រះពរពីទ្រង់។ នេះជាផ្លូវតែមួយគត់ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរវាសនាយើងទាំងស្រុង។ ច្បាស់ណាស់ថា ការផ្លាស់ប្តូរវាសនារបស់មនុស្ស កើតឡើងដោយការទទួលយកការលេចមក និងកិច្ចការព្រះសង្រ្គោះ ដោយទទួលយកសេចក្តីពិតគ្រប់យ៉ាងដែលសម្តែងដោយព្រះសង្គ្រោះនៅគ្រាចុងក្រោយ ហើយដោយត្រូវបានបន្សុទ្ធតាមរយៈការទទួលយកការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅគ្រាចុងក្រោយ។ ដើម្បីឱ្យងាយយល់ មានផ្លូវតែមួយគត់ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរវាសនានរណាម្នាក់ គឺទទួលយកសេចក្តីពិត។ ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាមានបន្ទូលថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតពិភពលោកនេះ ទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សលោក ហើយជាងនេះទៅទៀត ទ្រង់ជាស្ថាបត្យករនៃវប្បធម៌ក្រិកបូរាណ និងអរិយធម៌មនុស្សលោកទៀតផង។ មានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចលួងលោមចិត្តមនុស្សលោកបាន ហើយមានតែព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ដែលយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះមនុស្សលោកទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ។ ការអភិវឌ្ឍ និងការរីកចម្រើនរបស់មនុស្សលោក មិនអាចកាត់ផ្ដាច់ចេញពីអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានឡើយ ហើយប្រវត្តិសាស្រ្ត និងវប្បធម៌របស់មនុស្សលោក មិនអាចកែប្រែឲ្យខុសពីគម្រោងការរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាននោះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកជាគ្រីស្ទបរិស័ទពិត នោះអ្នកប្រាកដជាជឿថា ការងើបឡើង និងការធ្លាក់ចុះរបស់ប្រទេស ឬជាតិសាសន៍មួយ កើតឡើងស្របទៅតាមគ្រោងការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មានតែព្រះជាម្ចាស់តែមួយអង្គប៉ុណ្ណោះ ដែលជ្រាបអំពីវាសនារបស់ប្រទេស ឬជាតិសាសន៍មួយបាន ហើយមានតែព្រះជាម្ចាស់តែមួយអង្គប៉ុណ្ណោះ ដែលគ្រប់គ្រងដំណើរជីវិតរបស់មនុស្សនេះ។ ប្រសិនបើមនុស្សលោកចង់មានវាសនាល្អ ប្រសិនបើប្រទេសមួយចង់មានវាសនាល្អ នោះមនុស្សត្រូវតែក្រាបចុះ ថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ ហើយប្រែចិត្ត និងលន់តួបាបនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ពុំនោះទេ វាសនា និងទិសដៅរបស់មនុស្សលោក នឹងជួបគ្រោះមហន្តរាយដោយចៀសមិនរួចទេ» («ឧបសម្ព័ន្ធ ២៖ ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើវាសនារបស់មនុស្សលោកទាំងអស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។

ពេលនេះយើងអាចយល់ច្បាស់ថា បញ្ញវន្តមិនអាចសង្គ្រោះខ្លួនបាន ដូច្នេះ តើគេអាចសង្គ្រោះមនុស្សជាតិបានបែបណា? មានតែព្រះសង្រ្គោះទេ ដែលអាចសង្គ្រោះមនុស្សជាតិពីបាបបាន ហើយនាំពន្លឺ សុភមង្គល និងទិសដៅដ៏ល្អឱ្យដល់មនុស្សជាតិ។ អ៊ីចឹង តើនរណាជាព្រះសង្គ្រោះ? គ្មានការសង្ស័យទេ ដែលថាទ្រង់ជាព្រះដែលយកកំណើតជារូបកាយមនុស្ស មកក្នុងចំណោមមនុស្សសម្រាប់កិច្ចការសង្គ្រោះ។ ទ្រង់គឺជាព្រះសង្គ្រោះរបស់យើង។ យើងអាចនិយាយថា ព្រះសង្រ្គោះជាតំណាងរបស់ព្រះ ដែលទ្រង់គឺជាព្រះដែលគ្រងសាច់ឈាមមនុស្ស។ នោះហើយជាការយកកំណើតជាមនុស្ស។ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់យកកំណើតជាមនុស្ស ជាព្រះសង្រ្គោះដែលយាងចុះមកក្នុងចំណោមយើង។ ព្រះជាម្ចាស់បានយកកំណើតជាមនុស្សពីរដង ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សចាប់តាំងពីទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សជាតិមក។ ២ ០០០ ឆ្នាំមុន ទ្រង់បានក្លាយជាសាច់ឈាមជាព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ហើយមានបន្ទូលក្នុងសេចក្ដីអធិប្បាយមួយ «ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រែចិត្ត ដ្បិតនគរព្រះនៅជិតបង្កើយ» (ម៉ាថាយ ៤:១៧)។ ទ្រង់បានសម្តែងសេចក្តីពិតជាច្រើន ហើយទីបំផុតត្រូវគេឆ្កាងដើម្បីប្រោសលោះមនុស្សជាតិ ដោយដើរតួជាតង្វាយលោះបាបសម្រាប់មនុស្ស។ នេះជាការបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ពីក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះចំពោះមនុស្ស។ ប្រជាជនទូទាំងពិភពលោកបានទទួលយកព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវជាព្រះសង្គ្រោះ លន់តួ និងប្រែចិត្តនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយត្រូវបានអត់ទោសបាបរបស់គេ។ ពួកគេរីករាយនឹងសេចក្តីសុខសាន្ត និងអំណរដែលព្រះប្រទានឱ្យ អមជាមួយព្រះគុណដ៏ធំធេងរបស់ទ្រង់។ ពេលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានបញ្ចប់កិច្ចការប្រោសលោះរបស់ទ្រង់ ទ្រង់បានថ្លែងទំនាយជាច្រើនដង «ខ្ញុំមកជាប្រញាប់» និង «ដំណើរយាងមករបស់កូនមនុស្»។ «ដ្បិតក្នុងវេលាមួយដែលអ្នកគិតមិនដល់ បុត្រមនុស្សក៏យាងមកដល់» (ម៉ាថាយ ២៤:៤៤)។ នោះជាហេតុដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលបានទទួលយកព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវជាព្រះសង្គ្រោះ កំពុងរង់ចាំទ្រង់យាងមកនៅគ្រាចុងក្រោយ រង់ចាំព្រះសង្រ្គោះយាងចុះមកសង្រ្គោះគេ ហើយនាំគេចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌។ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានថ្លែងទំនាយថា «ខ្ញុំនៅមានសេចក្ដីជាច្រើនចង់ប្រាប់ដល់អ្នក ប៉ុន្តែពេលនេះអ្នកមិនអាចទទួលសេចក្ដីទាំងនេះបានទេ។ យ៉ាងណាមិញ កាលណាព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្ដីពិត ទ្រង់យាងមកដល់ នោះទ្រង់នឹងនាំអ្នកចូលទៅក្នុងសេចក្ដីពិតគ្រប់យ៉ាង» (យ៉ូហាន ១៦:១២-១៣)។ «ចូរប្រោសពួកគេឱ្យបានបរិសុទ្ធដោយសេចក្ដីពិតរបស់ទ្រង់ ដ្បិតបន្ទូលរបស់ទ្រង់គឺជាសេចក្ដីពិត» (យ៉ូហាន ១៧:១៧)។ ផ្អែកលើការថ្លែងទំនាយរបស់ទ្រង់ ព្រះជាម្ចាស់នឹងត្រឡប់ជាសាច់ឈាម ជាកូនមនុស្សនៅគ្រាចុងក្រោយ និងសម្តែងសេចក្តីពិតដើម្បីបន្សុទ្ធ និងសង្រ្គោះមនុស្សជាតិ ដើម្បីនាំមនុស្សជាតិទៅក្នុង ទិសដៅដ៏ល្អ។ ដូច្នេះ ព្រះជាម្ចាស់ដែលយកកំណើតជាមនុស្សនៅគ្រាចុងក្រោយ ជាព្រះសង្រ្គោះដែលលេចមកនៅចំពោះមនុស្សជាតិ។ អ៊ីចឹង តើយើងគួរស្វាគមន៍ព្រះសង្គ្រោះដោយរបៀបណា? ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា៖ «ចៀមខ្ញុំស្គាល់សំឡេងខ្ញុំ» (យ៉ូហាន ១០:២៧)។ «អ្នកណាដែលមានត្រចៀក ចូរស្ដាប់ព្រះបន្ទូលដែលព្រះវិញ្ញាណថ្លែងទៅកាន់ក្រុមជំនុំទាំងអម្បាលម៉ានចុះ» (វិវរណៈ ២:៧)។ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានរំឭកយើងជាច្រើនដងថា គន្លឹះដើម្បីស្វាគមន៍ព្រះអម្ចាស់ គឺការស្តាប់ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយទទួលយកសេចក្តីពិតដែលព្រះជាម្ចាស់សម្តែង នៅពេលដែលទ្រង់យាងត្រឡប់មកវិញនៅគ្រាចុងក្រោយ។ ឥឡូវនេះ មហន្តរាយនៅចំពីមុខយើងហើយ។ យើងអាចឃើញការនោះនៅទូទាំងពិភពលោក មានតែព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្តាទេដែលបានសម្តែងសេចក្តីពិតគ្រប់យ៉ាងដែលសង្រ្គោះមនុស្សជាតិ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់ក្រៅពីព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្តាទេ ដែលមានបន្ទូលពីសេចក្តីពិត។ រឿងនេះបង្ហាញថា ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្តា ជា ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវដែលបានយាងមកវិញ ដែលទ្រង់គឺជាព្រះសង្រ្គោះ មកសង្គ្រោះមនុស្សជាតិនៅគ្រាចុងក្រោយ។ នេះជាដំណឹងដ៏ល្អអស្ចារ្យមួយ។ ផ្លូវតែមួយដែលយើងអាចផ្លាស់ប្តូរវាសនាខ្លួនបាន គឺទទួលយកសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់ព្រះសង្រ្គោះ ហើយទទួលយកសេចក្តីពិតដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្តែង។

ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាមានបន្ទូលថា៖ «ព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ ប្រើនូវសេចក្ដីពិតជាច្រើន មកបង្រៀនមនុស្ស មកលាតត្រដាងពីលក្ខណៈរបស់មនុស្ស និងមកវិភាគពីពាក្យសម្ដី និងទង្វើរបស់មនុស្ស។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះមានរួមបញ្ចូលនូវសេចក្ដីពិតជាច្រើនខុសៗគ្នា ដូចជា ភារកិច្ចរបស់មនុស្ស របៀបដែលគេគួរស្ដាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ របៀបរក្សាភក្ដីភាពថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ របៀបដែលមនុស្សគួរស្ដែងចេញនូវសភាពជាមនុស្សសាមញ្ញ ក៏ដូចជាព្រះប្រាជ្ញាញាណ និងនិស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ ។ល។ ពាក្យពេចន៍ទាំងអស់នេះសំដៅទៅលើសារៈសំខាន់របស់មនុស្ស និងនិស្ស័យពុករលួយរបស់គេ។ ជាពិសេស ព្រះបន្ទូលដែលលាតត្រដាងពីរបៀបដែលមនុស្សបដិសេធព្រះជាម្ចាស់ បានលើកឡើងទាក់ទងនឹងវិធីដែលមនុស្សក្លាយជាតំណាងរបស់អារក្សសាតាំង និងជាកម្លាំងសត្រូវ មកទាស់ទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់។ នៅក្នុងការអនុវត្តការងារជំនុំជម្រះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រះអង្គមិនមែនយកតែព្រះបន្ទូលពីរបីម៉ាត់មកបញ្ជាក់ពីធម្មជាតិរបស់មនុស្សនោះទេ តែទ្រង់នឹងលាតត្រដាង ដោះស្រាយជាមួយ និងលួសកាត់ក្នុងរយៈពេលយូរអង្វែង។ វិធីសាស្ដ្រផ្សេងៗទាំងនេះអំពីការលាតត្រដាង ការដោះស្រាយ និងការលួសកាត់ មិនអាចធ្វើឡើងដោយពាក្យពេចន៍ធម្មតាៗបានឡើយ ទាល់តែសេចក្ដីពិត ដែលមនុស្សខ្វះខាតទាំងស្រុង ទើបជំនួសបាន។ មានតែវិធីបែបនេះទេ ទើបអាចហៅបានថាជាការជំនុំជម្រះ ហើយមានតែតាមរយៈការជំនុំជម្រះបែបនេះទេ ទើបអាចបង្ក្រាបមនុស្ស និងត្រូវបញ្ចុះបញ្ចូលយ៉ាងច្បាស់អំពីព្រះជាម្ចាស់ ព្រមទាំងស្គាល់ដល់ព្រះជាម្ចាស់ពិតប្រាកដទៀតផង។ លទ្ធផលដែលកិច្ចការជំនុំជម្រះបាននាំមក គឺឱ្យមនុស្សបានស្គាល់ព្រះភក្ដ្រព្រះជាម្ចាស់ពិត និងស្គាល់សេចក្ដីពិតអំពីការបះបោររបស់ខ្លួនគេផ្ទាល់។ កិច្ចការនៃការជំនុំជម្រះ ធ្វើឱ្យមនុស្សទទួលបាននូវការយល់ដឹងច្រើនអំពីបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះជាម្ចាស់ អំពីគោលបំណងនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងអំពីអាថ៌កំបាំងដែលគេមិនអាចយល់បាន។ កិច្ចការនេះក៏អនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សទទួលស្គាល់ និងដឹងអំពីសារជាតិពុករលួយ និងឫសគល់នៃសេចក្ដីពុករលួយរបស់ខ្លួន ព្រមទាំងរកឃើញភាពស្មោកគ្រោករបស់មនុស្សផងដែរ។ លទ្ធផលទាំងអស់នេះ សុទ្ធតែបានមកពីកិច្ចការជំនុំជម្រះ ដ្បិតលក្ខណៈសម្បត្តិនៃកិច្ចការនេះ ការពិតគឺជាកិច្ចការបើកបង្ហាញអំពីសេចក្ដីពិត អំពីផ្លូវ និងអំពីជីវិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដល់អស់អ្នកណាដែលមានសេចក្ដីជំនឿលើទ្រង់។ កិច្ចការនេះ គឺជាកិច្ចការជំនុំជម្រះដែលត្រូវបានធ្វើឡើងដោយព្រះជាម្ចាស់» («ព្រះគ្រីស្ទធ្វើកិច្ចការជំនុំជម្រះ ដោយសេចក្ដីពិត» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។

ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្តាបានសម្តែងនូវសេចក្តីពិតជាច្រើន ដែលត្រូវបានប្រមូលទុកនៅក្នុងសៀវភៅព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ ដូចជាព្រះបន្ទូលដែលលេចមកជាសាច់ឈាម សរុបមានរាប់លានព្រះបន្ទូល។ ទាំងនេះគឺជាសេចក្តីពិតគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះសម្តែងឡើងសម្រាប់កិច្ចការនៃការជំនុំជម្រះរបស់ទ្រង់ នៅគ្រាចុងក្រោយ និងមានចំនួនច្រើនជាងសេចក្តីពិតដែលព្រះជាម្ចាស់បានសម្តែងនៅក្នុងយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យ និងយុគសម័យនៃព្រះគុណ។ ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្តាបានបើកឱ្យដឹងអាថ៌កំបាំងគ្រប់យ៉ាងនៃផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សជាតិ ទ្រង់បានបើកឱ្យដឹងនូវអាថ៌កំបាំងគ្រប់យ៉ាងដែលមនុស្សក្នុងព្រះគម្ពីរមិនដែលយល់ ហើយទ្រង់បានបើកឱ្យដឹងពីសេចក្តីពិតនៃភាពពុករលួយរបស់មនុស្សតាមរយៈសាតាំងនិងធម្មជាតិបែបសាតាំងរបស់យើងដែលទាស់នឹងព្រះ។ ការនេះធ្វើឱ្យយើងទទួលស្គាល់ឫសគល់នៃបាប និងការពិតនៃភាពពុករលួយរបស់យើង។ មនុស្សសុទ្ធតែជឿជាក់យ៉ាងខ្លាំងនៅចំពោះមុខការពិត ហើយចាប់ផ្តើមស្អប់ខ្លួនឯង មានការសោកស្តាយ ហើយប្រែចិត្តពិតប្រាកដ។ ព្រះជាម្ចាស់ក៏សម្តែងសេចក្តីពិតគ្រប់យ៉ាងដែលមនុស្សត្រូវការ ដើម្បីអនុវត្តនិងចូលទៅក្នុង ដើម្បីឲ្យយើងអាចរស់នៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយរស់នៅឱ្យដូចមនុស្សពិត និងភាពដូចគ្នានៃសេចក្តីពិត។ នោះជាផ្លូវតែមួយគត់ដើម្បីទទួលបានការសន្យា និងព្រះពរព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្តាបានសម្តែង សេចក្តីពិតជាច្រើន ដែលទាំងអស់នេះគឺដើម្បីបន្សុទ្ធភាពពុករលួយរបស់មនុស្ស ហើយជួយសង្រ្គោះយើងពីកម្លាំងរបស់សាតាំង ដើម្បីឱ្យយើងអាចងាកទៅរកព្រះជាម្ចាស់ ហើយស្គាល់ទ្រង់។ សេចក្តីពិតទាំងនេះជាភាសិតពិតសម្រាប់ជីវិត និងការបង្រៀនដើម្បីបានសេចក្តីសង្រ្គោះ និងគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរវាសនាមនុស្សទាំងស្រុង ដោយអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេអាចចូលទៅកាន់ទិសដៅល្អ ពោលគឺ នគររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មហន្តរាយធំៗ បានចាប់ផ្តើមរួចហើយ។ ផ្លូវតែមួយដើម្បីឱ្យក្តីសង្ឃឹមដ៏ល្អរបស់គេក្លាយជាការពិត គឺទទួលយកការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះសង្រ្គោះ។ ការទទួលសេចក្តីពិតគ្រប់យ៉ាងដែលសម្តែងដោយព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្តាជាមផ្លូវតែមួយគត់ដើម្បីទទួលបានការយល់ព្រមពីព្រះ។ ដើម្បីទទួលបានការការពារ និងព្រះពររបស់ព្រះតាមរយៈមហន្តរាយ ធំៗ ដើម្បីបានរួចជីវិត ហើយត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់នាំចូលទៅក្នុងនគររបស់ទ្រង់។ បើមនុស្សមិនទទួលយកសេចក្តីពិតគ្រប់យ៉ាងដែលសម្តែងដោយព្រះសង្គ្រោះទេ តែគ្រាន់តែរង់ចាំព្រះក្លែងក្លាយនៃការស្រមៃរបស់គេ ឬវិញ្ញាណអាក្រក់ចូលមកជួយសង្រ្គោះខ្លួនពីមហន្តរាយ នោះជាការបំភាន់តែប៉ុណ្ណោះ។ ពួកគេនឹងបញ្ចប់ដោយមិនទទួលបានអ្វីសោះ មិនទទួលបានអ្វីពីការខិតខំរបស់ពួកគេឡើយ។ ព្រះក្លែងក្លាយ និងវិញ្ញាណអាក្រក់មិនអាចសង្គ្រោះមនុស្សបានទេ។ មានតែព្រះជាម្ចាស់នៅជាសាច់ឈាម ទើបព្រះសង្គ្រោះអាចសង្គ្រោះមនុស្សបាន ហើយនោះគឺជាផ្លូវតែមួយគត់សម្រាប់មនុស្ស ដើម្បីទទួលបានវាសនា និងទិសដៅដ៏ល្អ។ ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាមានបន្ទូលថា៖ «ព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ នាំយកទាំងជីវិត ហើយនាំយកទាំងមាគ៌ានៃសេចក្ដីពិតដ៏ឋិតថេរ និងអស់កល្បជានិច្ចមកជាមួយ។ សេចក្ដីពិតនេះ ជាផ្លូវដែលមនុស្សទទួលបានជីវិត និងជាផ្លូវតែមួយគត់ ដែលឲ្យមនុស្សបានស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ទទួលយក។ ប្រសិនបើអ្នកមិនស្វែងរកមាគ៌ានៃជីវិតដែលព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយប្រទានឲ្យទេ នោះអ្នកនឹងមិនទទួលបានការទទួលយកពីព្រះយេស៊ូវ និងគ្មានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីចូលទៅតាមទ្វារនគរស្ថានសួគ៌ដែរ» («មានតែព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយទេ ទើបអាចប្រទានមាគ៌ាជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្សបាន» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ «អស់អ្នកណាដែលចង់បានជីវិត ដោយមិនពឹងលើសេចក្ដីពិតដែលព្រះគ្រីស្ទមានបន្ទូលប្រាប់ ជាមនុស្សដែលគួរឲ្យអស់សំណើចបំផុតនៅលើផែនដី ហើយមនុស្សដែលមិនទទួលមាគ៌ាជីវិតដែលព្រះគ្រីស្ទយកមកប្រទានឲ្យ គឺជាមនុស្សដែលវង្វេងក្នុងភាពស្រមើស្រមៃរបស់ខ្លួនហើយ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាទៅចុះថា មនុស្សដែលមិនទទួលព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ នឹងត្រូវព្រះជាម្ចាស់ស្អប់រហូតអស់កល្បជានិច្ច។ ព្រះគ្រីស្ទ គឺជាច្រកទ្វារចូលទៅកាន់នគរព្រះនៅគ្រាចុងក្រោយ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចទៅក្បែរព្រះអង្គបានឡើយ។ ប្រសិនបើមិនមែនដោយសារព្រះគ្រីស្ទ នោះគ្មាននរណាម្នាក់ដែលត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ប្រោសឱ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍នោះឡើយ។ អ្នកជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ហេតុនេះហើយ អ្នកក៏ត្រូវតែទទួលយកព្រះបន្ទូលទ្រង់ ហើយស្ដាប់តាមមាគ៌ារបស់ទ្រង់ផងដែរ។ អ្នកមិនអាចគិតតែពីការទទួលបានព្រះពរ ខណៈដែលអ្នកមិនអាចទទួលយកសេចក្ដីពិត ហើយមិនអាចទទួលយកការប្រទានជីវិតនោះឡើយ។ ព្រះគ្រីស្ទយាងមកក្នុងអំឡុងពេលនៃគ្រាចុងក្រោយ ដើម្បីឲ្យអស់អ្នកដែលជឿដល់ទ្រង់ពិត អាចទទួលបានជីវិត។ កិច្ចការរបស់ទ្រង់ គឺដើម្បីបញ្ចប់យុគសម័យចាស់ រួចចូលទៅក្នុងយុគសម័យថ្មី ហើយកិច្ចការរបស់ទ្រង់ គឺជាផ្លូវមួយដែលមនុស្សចូលទៅក្នុងយុគសម័យថ្មីត្រូវដើរ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចទទួលស្គាល់ទ្រង់ តែបែរជាថ្កោលទោស ប្រមាថ ឬបៀតបៀនទ្រង់ នោះអ្នកនឹងត្រូវដុតបញ្ឆេះរហូតអស់កល្បជានិច្ច ហើយនឹងមិនអាចចូលទៅក្នុងនគរព្រះបានឡើយ។ ដ្បិតព្រះគ្រីស្ទផ្ទាល់ព្រះអង្គ ជាការសម្ដែងឲ្យស្គាល់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងជាការសម្ដែងឲ្យស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយទ្រង់ជាព្រះមួយអង្គដែលព្រះជាម្ចាស់បានផ្ទុកផ្ដាក់ឲ្យធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ នៅលើផែនដី។ ហើយហេតុនេះ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាទៅចុះថា ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចទទួលកិច្ចការទាំងអស់ដែលព្រះគ្រីស្ទទ្រង់នៃគ្រាចុងក្រោយធ្វើទេ នោះអ្នករាល់គ្នា ប្រមាថព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធហើយ។ មហាទុក្ខវេទនា ដែលមនុស្សប្រមាថព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធត្រូវទទួល គឺជាភស្ដុតាងបញ្ជាក់ដល់មនុស្សទាំងអស់» («មានតែព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយទេ ទើបអាចប្រទានមាគ៌ាជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្សបាន» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។