ដោយ ចុងឆឹង (ចិន)

ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាមានបន្ទូលថា៖ «សេចក្ដីតម្រូវសំខាន់ជាងគេបំផុតនៅក្នុងជំនឿរបស់មនុស្សលើព្រះជាម្ចាស់ គឺឲ្យគេមានដួងចិត្តស្មោះសរ និងឲ្យគេលះបង់ខ្លួនគេទាំងស្រុង និងស្ដាប់បង្គាប់យ៉ាងពិតប្រាកដ។ អ្វីដែលពិបាកខ្លាំងបំផុតសម្រាប់មនុស្ស គឺត្រូវលះបង់ជីវិតរបស់គេទាំងមូលដើម្បីដូរនឹងជំនឿដ៏ពិតប្រាកដ ដែលតាមរយៈជំនឿនេះ គេអាចទទួលបាននូវសេចក្ដីពិតទាំងស្រុង និងអាចបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនក្នុងនាមជាសត្តនិកររបស់ព្រះជាម្ចាស់» («ជោគជ័យ ឬបរាជ័យ អាស្រ័យលើផ្លូវដែលមនុស្សដើរ» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ «កាតព្វកិច្ច គឺជាកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានដល់មនុស្ស។ ពួកវាគឺជាបេសកកម្មសម្រាប់ឱ្យមនុស្សបំពេញ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ កាតព្វកិច្ចគឺពិតជាមិនមែនជាកិច្ចការដែលត្រូវបានរៀបចំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ឬជាទម្ងន់សម្រាប់ធ្វើឱ្យអ្នកលេចធ្លោពីហ្វូងមនុស្សនោះទេ។ មនុស្សខ្លះ ប្រើប្រាស់កាតព្វកិច្ចរបស់ពួកគេជាឱកាសដើម្បីផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការគ្រប់គ្រងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ហើយបង្កើតបក្សពួក។ មនុស្សខ្លះប្រើប្រាស់កាតព្វកិច្ចរបស់ពួកគេដើម្បីបំពេញចំណង់របស់ពួកគេ។ មនុស្សខ្លះប្រើប្រាស់កាតព្វកិច្ចរបស់ពួកគេដើម្បីបំពេញចន្លោះដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ថាខ្វះខាតនៅខាងក្នុង។ ហើយមនុស្សខ្លះទៀតប្រើប្រាស់កាតព្វកិច្ចរបស់ពួកគេដើម្បីបំពេញគំនិតដែលពឹងទៅលើសំណាងរបស់ពួកគេ ដោយគិតថា នៅពេលដែលពួកគេបំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់ពួកគេ ពួកគេនឹងមានចំណែកនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយមានចំណែកនៅក្នុងទីកន្លែងដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះជាម្ចាស់រៀបចំសម្រាប់មនុស្ស។ ឥរិយាបថបែបនេះអំពីកាតព្វកិច្ច គឺមិនត្រឹមត្រូវទេ។ ពួកវាធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ស្អប់ខ្ពើមយ៉ាងខ្លាំង ហើយត្រូវតែបានដោះស្រាយជាបន្ទាន់» («តើអ្វីជាការបំពេញកាតព្ចកិច្ចដ៏សមស្រប?» នៅក្នុងសៀវភៅ កំណត់ហេតុនៃការសន្ទនាអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប្រាប់យើងថា ភារកិច្ចគឺជាបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់មនុស្សជាតិ ហើយថាយើងត្រូវបំពេញភារកិច្ចរបស់យើងដោយដួងចិត្តមួយដែលស្មោះត្រង់។ វាចាំបាច់ណាស់ដែលយើងត្រូវទុកផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងទៅម្ខាង ហើយខិតខំឱ្យអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបំពេញទំនួលខុសត្រូវរបស់យើង។ នេះគឺជាអាកប្បកិរយាដែលយើងគួរតែប្រកាន់យកចំពោះភារកិច្ចរបស់យើង។ ប៉ុន្ដែកាលពីអតីតកាល ខ្ញុំតែងតែចាត់ទុកភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំហាក់ដូចជាវាគឺជាកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំអ៊ីចឹង ដោយកេងប្រវ័ញ្ចយកវាមកជួយខ្លួនឯងឱ្យលេចធ្លោ និងទទួលបានការសរសើរពីអ្នកដទៃ។ ខ្ញុំមិនបានផ្ដោតលើការយកសេចក្ដីពិតទៅអនុវត្តទេ ប៉ុន្ដែផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំបានគិតអំពីអ្វីដែលខ្ញុំបានក្រោកឡើងដើម្បីទទួលបាន ឬក៏បាត់បង់។ គំនិតបែបនេះបានរារាំងដល់កិច្ចការរបស់ក្រុមជំនុំ។ ដោយឆ្លងកាត់ការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បានផ្ដល់ឱ្យខ្ញុំនូវការយល់ដឹងមួយចំនួនអំពីធម្មជាតិ និងលទ្ធផលនៃការបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនតាមវិធីនោះ ហើយឥឡូវនេះ ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្ដូរទស្សនៈរបស់ខ្ញុំអំពីវាហើយ។

នៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៧ ភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងក្រុមជំនុំគឺត្រូវកែសម្រួលឯកសារ។ អ្នកដឹកនាំក្រុមជំនុំបានចាត់តាំងឱ្យប្អូនប្រុសលីន ធ្វើកិច្ចការជាមួយខ្ញុំ ហើយបានប្រាប់ខ្ញុំឱ្យជួយគាត់ផង។ ខ្ញុំយល់ព្រមយ៉ាងរីករាយ ហើយបានគិតថា «ខ្ញុំបានឮថា ប្អូនប្រុសលីនពិតជាមានសមត្ថភាព។ បើគាត់អាចទទួលបានគោលការណ៍យ៉ាងលឿន នោះកិច្ចការរបស់ពួកយើងនឹងច្បាស់ជាមានលទ្ធផលល្អមិនខាន។ អ្នកដឹកនាំនឹងគិតថា ខ្ញុំមានសមត្ថភាព ហើយមានតម្លៃ។ ខ្ញុំគួរតែជួយកិច្ចការគាត់»។ ខ្ញុំបានផ្ដល់គោលការណ៍ដល់ប្អូនប្រុសលីន ដែលខ្ញុំបានប្រមូល ដូច្នេះគាត់អាចប្រើប្រាស់អ្វីដែលគាត់ត្រូវការឱ្យបានលឿនតាមតែអាចធ្វើទៅបាន។ នៅពេលដែលគាត់ទ័លច្រកនៅក្នុងកិច្ចការរបស់គាត់ នោះខ្ញុំនឹងធ្វើការប្រកបគ្នាយ៉ាងអត់ធ្មត់ជាមួយគាត់ ហើយជួយដោះស្រាយបញ្ហារបស់គាត់។ មួយរយៈមក គាត់បានយល់គោលការណ៍មួយចំនួន និងសម្រេចបានលទ្ធផលខ្លះៗនៅក្នុងភារកិច្ចរបស់គាត់។ ដោយមើលឃើញការរីកចម្រើនរបស់គាត់ បានធ្វើឱ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្ត។ គាត់យល់អ្វីៗយ៉ាងលឿន។ គាត់មានសក្ដានុពល! ក្រុមរបស់ពួកយើងកាន់តែមានលទ្ធផល។ បន្ទាប់មក ការងារជាច្រើនត្រូវបានគាត់យកទៅធ្វើ។ ខ្ញុំបានគិតថា ការបណ្ដុះបណ្ដាលប្អូនប្រុសលីនឱ្យបានយូរជាងនេះ នោះពួកយើងនឹងសម្រេចបានលទ្ធផលកាន់តែប្រសើរ។

ថ្ងៃមួយ អ្នកដឹកនាំរបស់ពួកយើងបាននិយាយថា ក្រុមជំនុំត្រូវការមនុស្សម្នាក់ដែលអាចដឹកនាំកិច្ចការកែសម្រួលរបស់ពួកគេ ហើយដោយសារតែពួកយើងមានប្អូនប្រុសលីន ដែលពូកែក្នុងកិច្ចការរបស់គាត់ នោះគាត់នឹងត្រូវបានផ្ទេរទៅក្រុមជំនុំនោះ ដើម្បីបំពេញភារកិច្ចរបស់គាត់។ ខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល និងបានគិតថា «ថាម៉េច? ផ្ទេរគាត់? អ្នកមិនអាចធ្វើបែបនេះបានទេ។ ខ្ញុំប្រឹងប្រែងច្រើនណាស់ ដើម្បីធ្វើឱ្យគាត់ថ្នឹកនឹងការងារនេះ ហើយជាមួយនឹងគោលការណ៍ ហើយកិច្ចការនៅក្នុងក្រុមរបស់ពួកយើងទើបតែចាប់ផ្ដើមរីកចម្រើន។ បើពេលនេះគាត់ត្រូវបានផ្ទេរ នោះកិច្ចការរបស់ពួកយើងនឹងរងផលប៉ះពាល់មិនខាន។ តើមនុស្សនឹងគិតដូចម្ដេចពីខ្ញុំ? ពួកគេអាចនិយាយថា ខ្ញុំមិនមានសមត្ថភាព»។ ខ្ញុំកាន់តែពិបាកចិត្ត ខណៈពេលដែលខ្ញុំគិតអំពីរឿងនេះ។ អ្នកដឹកនាំបាននិយាយថា នៅពេលដែលប្អូនប្រុសលីនទៅ ខ្ញុំនឹងបណ្ដុះបណ្ដាលអ្នកផ្សេង។ ខ្ញុំតតាំងនឹងបញ្ហានោះ។ ខ្ញុំបានគិតថា «អ្នកនិយាយដូចគ្មានរឿងអ្វីសោះអ៊ីចឹង។ អ្នកគិតថាការបណ្ដុះបណ្ដាលនរណាម្នាក់ជារឿងងាយស្រួលមែនទេ? វាត្រូវការកិច្ចការ និងពេលវេលាជាច្រើន! ក្រៅពីប្អូនប្រុសលីនចេញទៅ នោះទំនួលខុសត្រូវទាំងអស់នឹងធ្លាក់មកលើខ្ញុំម្ដងទៀត។ ពួកយើងកំពុងរវល់ស្រាប់ហើយ។ ដូច្នេះ ដោយអ្នកធ្វើការតិចជាងមុនម្នាក់ នោះការងាររបស់ពួកយើងនឹងកាន់តែលំបាកមិនខាន»។ ខ្ញុំកាន់តែគិតអំពីរឿងនេះ នោះខ្ញុំកាន់តែមានអារម្មណ៍ជំទាស់។ អ្នកដឹកនាំបានឱ្យខ្ញុំសរសេរអំពីការវាយតម្លៃរបស់ប្អូនប្រុសលីន។ ខ្ញុំបានគិតថា «ខ្ញុំនឹងផ្ដោតលើចំណុចខ្សោយ និងសេចក្ដីពុករលួយរបស់គាត់ ជាជាងទង្វើល្អ។ ដូច្នេះ គាត់នឹងមិនត្រូវផ្ទេរឡើយ»។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខុសឆ្គងបន្តិចដែរ នៅពេលដែលខ្ញុំបញ្ចប់ការសរសេរវាយតម្លៃរបស់គាត់ ហើយឆ្ងល់ថា ខ្ញុំមិនស្មោះត្រង់មែនឬអត់។ ប៉ុន្តែក្រោយមកខ្ញុំគិតឃើញថា ខ្ញុំគ្រាន់តែគិតអំពីកិច្ចការរបស់ក្រុមប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំបានប្រគល់ការវាយតម្លៃនោះទៅអ្នកដឹកនាំ។ ពីរបីថ្ងៃកន្លងផុតទៅដោយគ្មានការឆ្លើយតប នោះខ្ញុំចាប់ផ្ដើមបារម្ភ ហើយបានគិតថា «ប្រហែលជាគាត់មិនបានអានការវាយតម្លៃទេមើលទៅ ហើយគាត់នៅតែផ្ទេរប្អូនប្រុសលីន? គ្មានផ្លូវទេ។ ខ្ញុំត្រូវតែធ្វើអ្វីមួយ។ ប្រាកដជាមានផ្លូវ ដើម្បីរក្សាគាត់នៅក្នុងក្រុមរបស់ខ្ញុំ»។ ខ្ញុំបានព្យាយាមធ្វើអារម្មណ៍ ហើយបានសួរប្អូនប្រុសលីនថា «តើប្អូនប្រុសគិតយ៉ាងម៉េច បើប្អូនត្រូវបានស្នើឱ្យបំពេញភារកិច្ចកែសម្រួលសម្រាប់ក្រុមជំនុំមួយទៀត?» គាត់បាននិយាយថា «ខ្ញុំនឹងចុះចូលចំពោះការរៀបចំរបស់ក្រុមជំនុំ។ ខ្ញុំនឹងទៅ»។ ខ្ញុំបាននិយាយយ៉ាងលឿនថា «នៅពេលទទួលខុសត្រូវកិច្ចការកែសម្រួល នោះវាសំខាន់ណាស់ដែលត្រូវការយល់ពីគោលការណ៍ និងមានសមត្ថភាព។ បើគ្មានចំណុចនោះទេ នោះដំណើរការនឹងយឺតយ៉ាវមិនខាន។ ខ្ញុំគិតថា ជារឿងល្អបំផុតដែលប្អូនប្រុសនៅបន្តបំពេញភារកិច្ចរបស់ប្អូននៅទីនេះ»។ គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើល ប្អូនប្រុសលីន មិនទន់ចិត្តទាល់តែសោះ។ គាត់និយាយទាំងភាពជឿជាក់ថា «បើខ្ញុំត្រូវបានផ្ដល់ឱកាស នោះខ្ញុំនឹងសាកល្បង»។ ខ្ញុំមិនសម្រេចបាននូវអ្វីដែលខ្ញុំចង់បានឡើយ ហើយមានអារម្មណ៍ទើសទាល់ជាមួយគាត់បន្តិចដែរ។ ពេលមួយ ខ្ញុំបានឃើញថាមានបញ្ហាមួយចំនួននៅក្នុងភារកិច្ចរបស់គាត់ ហើយខ្ញុំខឹង និងបានបង្រៀនគាត់។ នៅក្នុងអំឡុងពេលនោះ ពេលណាក៏ដោយដែលខ្ញុំបានគិតអំពីការផ្ទេររបស់គាត់ នោះខ្ញុំវង្វេងវង្វាន់។ ខ្ញុំមិនអាចរកឃើញនូវភាពស្ងប់នៅក្នុងកិច្ចការរបស់ខ្ញុំ និងមិនអាចផ្ដោតឡើយ។ ខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវដោះស្រាយវាយ៉ាងម៉េចឡើយ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ទទួលរងទណ្ឌកម្ម ហាក់ដូចជាខ្ញុំនៅក្នុងភាពវិលវល់អ៊ីចឹង។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ ហើយសុំឱ្យទ្រង់ជួយឱ្យខ្ញុំស្គាល់ខ្លួនឯង។

ក្រោយមក ខ្ញុំបានអានព្រះបន្ទូលទាំងនេះមកពីព្រះជាម្ចាស់ទាំងនេះ៖ «មនុស្សកម្រនឹងអនុវត្តសេចក្ដីពិតណាស់ ជារឿយៗពួកគេបែរខ្នងដាក់សេចក្ដីពិត និងរស់នៅក្នុងនិស្ស័យបែបសាតាំងពុករលួយ ដែលអាត្មានិយម និងថោកទាប។ ពួកគេសម្លឹងរកមើលកិត្យានុភាព កេរ្តិ៍ឈ្មោះ ឋានៈ និងផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ហើយពួកគេមិនទទួលបានសេចក្ដីពិតនោះទេ។ ដូច្នេះពួកគេមានការរងទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង ពួកគេមានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងច្រើន ហើយពួកគេមានគំនាបជាច្រើន» («ច្រកចូលទៅកាន់ជីវិតត្រូវតែចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងបទពិសោធន៍នៃការបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួន» នៅក្នុងសៀវភៅ កំណត់ហេតុនៃការសន្ទនាអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)។ «តើអ្វីទៅជាបទដ្ឋាន ដើម្បីវិនិច្ឆ័យទង្វើរបស់មនុស្សម្នាក់ថាល្អ ឬអាក្រក់? វាអាស្រ័យលើថាតើនៅក្នុងគំនិត ការសម្ដែងចេញ និងសកម្មភាពរបស់អ្នក អ្នកមានទីបន្ទាល់នៃការយកសេចក្តីពិតទៅអនុវត្ត ព្រមទាំងមានទីបន្ទាល់នៃការរស់នៅតាមតថភាពនៃសេចក្តីពិតឬក៏អត់។ បើអ្នកមិនមានតថភាពនេះទេ ឬបើអ្នកមិនរស់នៅតាមតថភាពនេះទេ នោះគ្មានអ្វីដែលត្រូវឆ្ងល់ឡើយ អ្នកជាមនុស្សទុច្ចរិតហើយ។ តើព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញមនុស្សទុច្ចរិតយ៉ាងដូចម្ដេច? គំនិត និងទង្វើពីខាងក្រៅរបស់អ្នកមិនធ្វើទីបន្ទាល់អំពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយក៏មិនធ្វើឲ្យសាតាំងរងភាពអាម៉ាស់ ឬបំបាក់សាតាំងដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេធ្វើឲ្យព្រះជាម្ចាស់រងភាពអាម៉ាស់ និងពេញដោយស្លាកស្នាមដែលនាំឲ្យព្រះជាម្ចាស់រងភាពអាម៉ាស់។ អ្នកមិនមែនកំពុងធ្វើទីបន្ទាល់សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ មិនលះបង់ខ្លួនសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ ហើយក៏មិនកំពុងបំពេញទំនួលខុសត្រូវ និងកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួនចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកកំពុងតែប្រព្រឹត្តសម្រាប់តែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។ តើអ្វីទៅជាអត្ថន័យនៃឃ្លាថា «សម្រាប់តែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន»? គឺសម្រាប់សាតាំង។ ដូច្នេះ នៅទីបំផុត ព្រះជាម្ចាស់នឹងមានបន្ទូលថា «ចូរចេញពីខ្ញុំទៅ អ្នករាល់គ្នាដែលធ្វើកិច្ចការទុច្ចរិតអើយ»។ នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ អ្នកមិនបានធ្វើអំពើល្អឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ អាកប្បកិរិយារបស់អ្នកប្រែជាអាក្រក់វិញ។ អ្នកនឹងមិនទទួលបានរង្វាន់ឡើយ ហើយព្រះជាម្ចាស់ក៏នឹងមិនចងចាំអំពីអ្នកដែរ។ តើការនេះមិនឥតប្រយោជន៍ទាល់តែសោះទេឬអី?» («ចូរថ្វាយដួងចិត្តដ៏ពិតរបស់អ្នកដល់ព្រះជាម្ចាស់ ទើបអ្នកអាចទទួលបានសេចក្តីពិត» នៅក្នុងសៀវភៅ កំណត់ហេតុនៃការសន្ទនាអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)។ ខណៈពេលដែលខ្ញុំបានសញ្ជឹងគិតពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំបានដឹងថាព្រះជាម្ចាស់សម្រេចព្រះហឫទ័យថា មនុស្សណាប្រព្រឹត្តសេចក្ដីល្អ មិនមែនតាមរយៈពួកគេលះបង់ខ្លួន ឬរងទុក្ខ ឬលះបង់ច្រើនប៉ុនណាឡើយ ប៉ុន្តែតាមរយៈបំណងចិត្តរបស់ពួកគេ និងថាសកម្មភាពរបស់ពួកគេដើម្បីព្រះជាម្ចាស់ ឬដើម្បីខ្លួនឯង និងថាពួកគេអនុវត្តសេចក្ដីពិតឬអត់។ ខ្ញុំបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីសភាពរបស់ខ្ញុំ ហើយបានឃើញថា ការប្រឹងប្រែងរបស់ខ្ញុំដើម្បីជួយប្អូនប្រុសលីន ឱ្យយល់ពីគោលការណ៍យ៉ាងលឿន មិនមែនដើម្បីក្រុមជំនុំឡើយ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែគិតថា គាត់អាចធ្វើឱ្យក្រុមរបស់យើងកាន់តែមានលទ្ធផលល្អ និងធ្វើឱ្យគេមើលមកខ្ញុំល្អប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលដែលខ្ញុំបានឃើញថា គាត់នឹងត្រូវបានផ្ទេរ នោះខ្ញុំខ្លាចកិច្ចការរបស់ក្រុម ហើយកេរ្ដិ៍ឈ្មោះ និងឋានៈរបស់ខ្ញុំត្រូវបានរងផលប៉ះពាល់ដោយការចាកចេញរបស់គាត់ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានរំលេចឱ្យឃើញនូវកំហុសរបស់គាត់នៅក្នុងការវាយតម្លៃ ដើម្បីបំភាន់អ្នកដឹកនាំ។ ខ្ញុំក៏បាននិយាយអំពីរឿងអវិជ្ជមានមួយចំនួនទៀតផង ដើម្បីទាញទម្លាក់នូវភាពសាទររបស់គាត់ចំពោះភារកិច្ចដែរ។ តើការអនុវត្តសេចក្ដីពិត និងការបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំនោះ យ៉ាងម៉េចទៅវិញ? ខ្ញុំបានបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំយ៉ាងអាត្មានិយម ដោយមិនគិតគូរដល់កិច្ចការរបស់ក្រុមជំនុំឡើយ ដោយគិតតែកិច្ចការដែលខ្ញុំទទួលខុសត្រូវ និងគិតថា ឋានៈរបស់ខ្ញុំត្រូវរងផលប៉ះពាល់ឬអត់។ ខ្ញុំបានភូតកុហក ហើយរាំងស្ទះកិច្ចការរបស់ក្រុមជំនុំ។ ខ្ញុំកំពុងតែរារាំងកិច្ចការនៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយជំទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលដែលខ្ញុំបានឃើញពីសភាពដ៏គ្រោះថ្នាក់ដែលខ្ញុំមាន នោះខ្ញុំបានអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ «ឱព្រះជាម្ចាស់ ទូលបង្គំអាត្មានិយមខ្លាំងណាស់ ទូលបង្គំបានរំខានដល់កិច្ចការនៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ ព្រះជាមា្ចស់ ទូលបង្គំចង់ប្រែចិត្តចំពោះទ្រង់»។

បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានអានចំណុចនេះនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់៖ «ចូរកុំធ្វើអ្វីៗសម្រាប់តែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន និងកុំគិតតែពីផលចំណេញផ្ទាល់ខ្លួននោះឡើយ។ ចូរកុំគិតអំពីឋានៈ កិត្យានុភាព ឬកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់អ្នកឡើយ។ ចូរកុំពិចារណាលើផលប្រយោជន៍របស់មនុស្សនោះដែរ។ អ្នកត្រូវតែគិតអំពីផលប្រយោជន៍នៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ជាមុនសិន ហើយដាក់វាជាអាទិភាពទីមួយរបស់អ្នក។ អ្នកគួរតែគិតគូរអំពីបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ហើយចាប់ផ្ដើម ដោយសញ្ជឹងគិតមើលថាតើអ្នកបានក្លាយជាមិនបរិសុទ្ធនៅក្នុងការបំពេញភារកិច្ចរបស់អ្នកឬអត់ ថាតើអ្នកបានធ្វើយ៉ាងអស់ពីសមត្ថភាព ដើម្បីមានស្វាមីភក្ដិ បានធ្វើយ៉ាងអស់ពីចិត្ត ដើម្បីបំពេញទំនួលខុសត្រូវរបស់អ្នក និងដាក់ចិត្តដាក់កាយទាំងស្រុង ក៏ដូចជាសញ្ជឹងគិតមើលថាតើអ្នកបានពិចារណាយ៉ាងល្អិតល្អន់ចំពោះភារកិច្ចរបស់អ្នក និងកិច្ចការនៃព្រះដំណាក់របស់ព្រះឬអត់។ អ្នកត្រូវតែពិចារណាទៅលើរឿងទាំងនេះ។ ចូរគិតអំពីរឿងទាំងនេះឲ្យបានញឹកញាប់ចុះ នោះអ្នកនឹងកាន់តែងាយស្រួលក្នុងការបំពេញការងាររបស់អ្នកបានយ៉ាងល្អមិនខាន» («ចូរថ្វាយដួងចិត្តដ៏ពិតរបស់អ្នកដល់ព្រះជាម្ចាស់ ទើបអ្នកអាចទទួលបានសេចក្តីពិត» នៅក្នុងសៀវភៅ កំណត់ហេតុនៃការសន្ទនាអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)។ ខ្ញុំបានរកឃើញមាគ៌ានៃការអនុវត្តនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំត្រូវការបំណងចិត្តដ៏ត្រឹមត្រូវនៅក្នុងភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីទទួលយកការពិនិត្យពិច័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងប្រកាន់ខ្ជាប់នូវកិច្ចការនៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនគិតពីផលប្រយោជន៍របស់ខ្ញុំឡើយ។ ប្អូនប្រុសលីនមានគុណសម្បត្តិល្អ ហើយបានស្វែងរកសេចក្ដីពិត ដូច្នេះបើគាត់ធ្វើការនៅក្នុងក្រុមជំនុំផ្សេង នោះនឹងផ្ដល់ផលប្រយោជន៍ដល់កិច្ចការនៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះមិនគិតពីគាត់នឹងទទួលបានការអនុវត្តបន្ថែមតាមវិធីនោះទៀតផង។ ដូច្នេះ ខ្ញុំគួរតែគាំទ្រគាត់។ ខ្ញុំបានទៅរកអ្នកដឹកនាំ ហើយលាតត្រដាងអំពីបំណងចិត្តដ៏អាត្មានិយមផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ ហើយបានផ្ដល់ការវាយតម្លៃដ៏យុត្តិធម៌របស់ប្អូនប្រុសលីន។ គាត់ត្រូវបានផ្ទេរទៅកាន់ក្រុមជំនុំផ្សេងដែលត្រូវការគាត់ ហើយទីបំផុតខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្ងប់នៅខាងក្នុង។

អំឡុងពេលទាំងអស់នោះ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្ដូរបន្ដិចបន្ដួច។ ខ្ញុំមិនបានគិតថា នៅក្នុងស្ថានភាពស្រដៀងគ្នា ធម្មជាតិបែបសាតាំងរបស់ខ្ញុំនឹងចេញមកម្ដងទៀតឡើយ។

នៅរដូវរងារ ឆ្នាំ២០១៨ ប្អូនប្រុសចិន និងខ្ញុំ គឺជាអ្នកដឹកនាំក្រុម។ ពួកយើងបានជួយបំពេញនូវចំណុចខ្វះខាតគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយជាមួយនឹងការចង្អុលបង្ហាញរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះពួកយើងបានទទួលលទ្ធផលល្អនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ពួកយើង។ ខ្ញុំរីករាយនឹងធ្វើការជាមួយប្អូនប្រុសចិនជាខ្លាំង។ បន្ទាប់ពីការជួបជុំមួយ អ្នកដឹកនាំបានប្រាប់ខ្ញុំថា ក្រុមផ្សេងទៀតត្រូវការជំនួយ ហើយពួកគេនឹងផ្ទេរប្អូនប្រុសចិន។ ប្អូនប្រុសចិនមានគុណសម្បត្តិល្អ យល់ពីសេចក្ដីពិត និងមានទំនួលខុសត្រូវនៅក្នុងភារកិច្ចរបស់គាត់ ដូច្នេះ គាត់មានសារៈសំខាន់ក្នុងការជំរុញកិច្ចការរបស់ក្រុមយើងទៅមុខ។ បើគាត់ចាកចេញ ហើយគុណភាពនៃកិច្ចការរបស់ពួកយើងធ្លាក់ចុះ តើគេមិនមើលមកខ្ញុំអាក្រក់ទេឬ? តើអ្នកដឹកនាំនឹងគិតថា ខ្ញុំគ្មានសមត្ថភាពទេឬ? ខ្ញុំមិនចង់បាត់បង់ប្អូនប្រុសចិនទេ ប៉ុន្តែដើម្បីកិច្ចការរបស់ក្រុមជំនុំ នោះខ្ញុំបានយល់ព្រម។ គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើល ដែលក្រោយមកអ្នកដឹកនាំបាននិយាយថា មានក្រុមជំនុំមួយទៀតត្រូវការជាបន្ទាន់ ហើយគាត់ចង់ឱ្យប្អូនស្រីលុយទៅជួយ។ នៅពេលដែលខ្ញុំឮបែបនេះ ខ្ញុំតក់ស្លុតមែនទែន។ «អ្នកចង់យកប្អូនស្រីលុយមែនទេ? ប្អូនប្រុសចិន នឹងត្រូវបានផ្ទេរ ហើយពេលនេះ ប្អូនស្រីលុយទៀតឬ? សមាជិកល្អបំផុតពីររូបរបស់ក្រុមយើងនឹងចាកចេញ ដែលពិតជាធ្វើឱ្យកិច្ចការរបស់ពួកយើងរងផលប៉ះពាល់មិនខាន។ គ្មានផ្លូវទេ។ អ្នកមិនអាចយកប្អូនស្រីលុយទៅបានទេ»។ ប៉ុន្តែក្រោយមក ខ្ញុំបានគិតថា «បើខ្ញុំបដិសេធនឹងអ្នកដឹកនាំ តើគាត់នឹងគិតថាខ្ញុំអាត្មានិយមឬ? ខ្ញុំបានផ្ដល់យោបល់ឱ្យយកប្អូនស្រីម្នាក់ដែលមានសមត្ថភាពតិចជាង។ អ្នកដឹកនាំបានពិនិត្យឡើងវិញគ្រប់យ៉ាង ប៉ុន្តែគាត់នៅតែជ្រើសរើសប្អូនស្រីលុយដដែល ហើយសុំឱ្យខ្ញុំធ្វើការប្រកបគ្នាជាមួយនាង អំពីភារកិច្ចថ្មីរបស់នាង។ ខ្ញុំបាននិយាយថា ខ្ញុំនឹងធ្វើ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនចង់ឡើយ។ ក្រោយមក ខ្ញុំបានរអ៊ូរទាំដាក់ប្អូនប្រុសម្នាក់អំពីការមិនយកចិត្តទុកដាក់របស់អ្នកដឹកនាំចំពោះខ្ញុំ និងការផ្ទេរមនុស្សទាំងនេះ។ តើខ្ញុំនឹងធ្វើកិច្ចការរបស់ខ្ញុំយ៉ាងដូចម្ដេច? ខ្ញុំចេះតែបន្តនិយាយ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានដឹងថាអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងតែនិយាយគឺខុស។ ខ្ញុំគ្រាន់តែព្យាយាមឱ្យប្អូនប្រុសម្នាក់នេះកាន់ជើងខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ។ វាជារឿងដែលបំពានចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍កាន់តែអាក្រក់ ពេលដែលខ្ញុំកាន់តែគិតអំពីរឿងនេះ។ ខ្ញុំបានកែតម្រូវខ្លួនឯង ហើយបានអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់។ បន្ទាប់ពីការអធិស្ឋាន នោះខ្ញុំបានគិតអំពីមូលហេតុដែលគ្រប់ពេលមនុស្សនៅក្នុងក្រុមរបស់ខ្ញុំត្រូវបានផ្ទេរ ខ្ញុំបានព្យាយាមគ្រប់យ៉ាងតាមតែអាចធ្វើទៅបាន ដើម្បីបញ្ឈប់ការផ្ទេរ។ តើអ្វីគឺជាធម្មជាតិដែលនៅពីក្រោយការប្រព្រឹត្តតាមវិធីនោះ?

ខ្ញុំបានអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងនេះ៖ «កាតព្វកិច្ច គឺជាកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានដល់មនុស្ស។ ពួកវាគឺជាបេសកកម្មសម្រាប់ឱ្យមនុស្សបំពេញ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ កាតព្វកិច្ចគឺពិតជាមិនមែនជាកិច្ចការដែលត្រូវបានរៀបចំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ឬជាទម្ងន់សម្រាប់ធ្វើឱ្យអ្នកលេចធ្លោពីហ្វូងមនុស្សនោះទេ។ មនុស្សខ្លះ ប្រើប្រាស់កាតព្វកិច្ចរបស់ពួកគេជាឱកាសដើម្បីផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការគ្រប់គ្រងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ហើយបង្កើតបក្សពួក។ មនុស្សខ្លះប្រើប្រាស់កាតព្វកិច្ចរបស់ពួកគេដើម្បីបំពេញចំណង់របស់ពួកគេ។ ... ឥរិយាបថបែបនេះអំពីកាតព្វកិច្ច គឺមិនត្រឹមត្រូវទេ។ ពួកវាធ្វើឱ្យព្រះជាម្ចាស់ស្អប់ខ្ពើមយ៉ាងខ្លាំង ហើយត្រូវតែបានដោះស្រាយជាបន្ទាន់» («តើអ្វីជាការបំពេញកាតព្ចកិច្ចដ៏សមស្រប?» នៅក្នុងសៀវភៅ កំណត់ហេតុនៃការសន្ទនាអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)។ «នៅក្នុងបរិបទនៃកិច្ចការនាពេលសព្វថ្ងៃ មនុស្សនឹងនៅតែធ្វើកិច្ចការដដែល ដោយយកពាក្យ «ព្រះវិហារប្រសើរជាងព្រះជាម្ចាស់» មកធ្វើជាតំណាង។ ឧទាហរណ៍ មនុស្សមើលឃើញការបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេ ជាការងាររបស់ពួកគេ។ ពួកគេមើលឃើញការធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះជាម្ចាស់ និងប្រយុទ្ធទាស់នឹងសត្វនាគដ៏ធំសម្បុរក្រហម ជាចលនានយោបាយនៅក្នុងការការពារសិទ្ធិមនុស្ស សម្រាប់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ និងសេរីភាព។ ពួកគេយកភារកិច្ចរបស់ពួកគេ ដើម្បីប្រើជំនាញរបស់ពួកគេនៅក្នុងអាជីព ប៉ុន្តែ ពួកគេចាត់ទុកការកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ និងការគេចចេញពីសេចក្ដីអាក្រក់ថាគ្មានន័យខ្លឹមសារ គឺគ្រាន់តែជាគោលលទ្ធិសាសនាមួយប៉ុណ្ណោះ។ តើអាកប្បកិរិយាទាំងនេះមិនមានសារៈសំខាន់ដូចគ្នាទៅនឹង «ព្រះវិហារប្រសើរជាងព្រះជាម្ចាស់» ទេឬ? ភាពខុសគ្នាគឺនៅត្រង់ថា កាលពីពីរពាន់ឆ្នាំមុន មនុស្សធ្វើការរកស៊ីនៅក្នុងព្រះវិហាររូបិយ ប៉ុន្តែ សព្វថ្ងៃនេះវិញ មនុស្សធ្វើការរកស៊ីនៅក្នុងព្រះវិហារអរូបិយ។ មនុស្សដែលឲ្យតម្លៃលើក្បួនច្បាប់ទាំងនោះ មើលឃើញក្បួនច្បាប់ថាប្រសើរជាងព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សដែលស្រឡាញ់ឋានៈទាំងនោះ មើលឃើញឋានៈថាប្រសើរជាងព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សដែលស្រឡាញ់អាជីពទាំងនោះ មើលឃើញអាជីពថាប្រសើរជាងព្រះជាម្ចាស់ជាដើម ដូច្នេះ រាល់ការសម្ដែងចេញរបស់ពួកគេ នាំឲ្យខ្ញុំនិយាយថា៖«មនុស្សសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ថាខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត តាមរយៈពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងភ្នែករបស់ពួកគេវិញ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងគឺប្រសើរជាងព្រះជាម្ចាស់ទៅទៀត»។ នោះគឺដោយសារតែពេលណាដែលមនុស្សមានឱកាសនៅលើដំណើរផ្លូវនៃការដើរតាមព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីបង្ហាញពីទេពកោសល្យរបស់ពួកគេ ឬអាចធ្វើជំនួញរកស៊ីបាន ឬចំណេញដល់អាជីពរបស់ពួកគេ នោះពួកគេនឹងដកខ្លួនចេញពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយហក់ចូលទៅក្នុងអាជីពដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេមិនខាន។ ចំពោះអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានផ្ទុកផ្ដាក់ដល់ពួកគេ និងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ គឺពួកគេបានបោះបង់ចោលតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ។ តើអ្វីទៅជាភាពខុសគ្នារវាងសភាពរបស់មនុស្សទាំងនេះ និងមនុស្សដែលបានធ្វើជំនួញរកស៊ីនៅក្នុងព្រះវិហារ កាលពីពីរពាន់ឆ្នាំមុនទៅ?» («កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គ III» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ២៖ អំពីការស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់)។

ខ្ញុំបានទទួលភាពច្បាស់លាស់កាន់តែច្រើនអំពីសារជាតិនៃសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំ ដោយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំរឹងទទឹង ហើយរារាំងផ្លូវគ្រប់ពេលដែលអ្នកដឹកនាំចង់ផ្ទេរនរណាម្នាក់ ដោយសារតែខ្ញុំចាត់ទុកភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំជាអាជីពផ្ទាល់ខ្លួន។ ខ្ញុំបានគិតដល់អ្នកដែលនៅក្នុងក្រុមរបស់ខ្ញុំថាជាមនុស្សដែលខ្ញុំបានបណ្ដុះបណ្ដាល ដូច្នេះពួកគេគួរតែបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេនៅក្នុងការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំ នៅតែក្នុងក្រុមរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនបំពេញភារកិច្ចនៅក្នុងក្រុមរបស់អ្នកផ្សេងឡើយ។ វិធីគិតរបស់ខ្ញុំមិនសមហេតុផលឡើយ គឺមិនទំនងឡើយ។ រាល់ចំណុចខ្លាំងដែលបងប្អូនទាំងនោះមាន ត្រូវបានកំណត់ទុកដោយព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់កិច្ចការរបស់ទ្រង់។ ពួកគេគួរតែត្រូវបានដាក់នៅកន្លែងណាមួយក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រូវការពួកគេ។ រឿងនោះត្រូវបានរៀបចំរួចហើយ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំកំពុងតែព្យាយាមរក្សាទុកពួកគេនៅក្រោមការត្រួតត្រារបស់ខ្ញុំដោយប្រព្រឹត្តចំពោះពួកគេដូចជាឧបករណ៍សម្រាប់ការងារផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ ធ្វើការសម្រាប់ខ្ញុំអ៊ីចឹង។ ខ្ញុំមិនចង់ឱ្យនរណាម្នាក់ត្រូវបានផ្ទេរចេញឡើយ ខ្ញុំក៏បានព្យាយាមបង្កើតបក្សពួក និងធ្វើការវិនិច្ឆ័យទៀតផង។ តើខ្ញុំមិនមែនកំពុងតែធ្វើសកម្មភាពដូចពួកផារិស៊ីពីបុរាណ ដែលប្រឆាំងនឹងព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវទេឬ? ពួកផារិស៊ីបានចាត់ទុកព្រះវិហារថាជាដែនឥទ្ធិពលរបស់ពួកគេ ហើយមិនអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកជឿដើរតាមព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវឡើយ។ ពួកគេព្យាយាមសព្វបែបយ៉ាងដើម្បីត្រួតត្រាអ្នកជឿ ដើម្បីការពារឋានៈផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ដោយនិយាយថា អ្នកជឿជាកម្មសិទ្ធិរបស់ពួកគេ។ ចុះចំណែកខ្ញុំវិញ? ខ្ញុំបានរក្សាទុកបងប្អូនប្រុសស្រីនៅក្រោមការត្រួតត្រារបស់ខ្ញុំ ដោយមិនឱ្យដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ផ្ទេរពួកគេចេញឡើយ។ តើខ្ញុំមិនមែនកំពុងតែពង្រីកដែនឥទ្ធិពលរបស់ខ្ញុំ ហើយប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ទេឬ? ដោយការដើរលើមាគ៌ានេះ ខ្ញុំកំពុងតែតតាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ហើយ។ ខ្ញុំប្រមាថនិស្ស័យរបស់ទ្រង់។ គំនិតនេះគួរឱ្យខ្លាចខ្លាំងណាស់ ហើយខ្ញុំចាប់ផ្តើមស្អប់វិធីដ៏អាត្មានិយម និងគួរឱ្យស្អប់របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់ដោយការប្រែចិត្ត។ ក្រោយមក ខ្ញុំបាននិយាយជាមួយប្អូនស្រីលុយ អំពីការផ្ទេររបស់គាត់ និងនិយាយជាមួយប្អូនប្រុសដែលខ្ញុំបានបោកបញ្ឆោត ដោយការប្រកបគ្នាអំពីធម្មជាតិនៃអ្វីដែលខ្ញុំបាននិយាយ ដូច្នេះ គាត់មានសុភវិនិច្ឆ័យ។ ទីបំផុត ខ្ញុំទទួលបានសន្ដិភាពបន្ដិច។

បន្ទាប់ពីប្អូនស្រីលុយ និងប្អូនប្រុសចិនត្រូវបានផ្ទេរ នោះប្អូនស្រីលីក៏បានចូលរួមក្នុងក្រុមរបស់ពួកយើង។ នាងមានសមត្ថភាព ហើយរៀនសូត្របានឆាប់រហ័ស។ គ្មានភាពយឺតយ៉ាវនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ក្រុមពួកយើងឡើយ។ ខ្ញុំបានដឹងថា ការបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំសម្រាប់ដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែនជាបំណងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំឡើយ វាគឺជាវិធីមួយដើម្បីទទួលបានព្រះពរ។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងរៀបចំមនុស្សដ៏ត្រឹមត្រូវ ដើម្បីធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ បីខែក្រោយមក ប្អូនស្រីលីនបានត្រឡប់មកពីការជួបជុំមួយ ហើយបានប្រាប់ខ្ញុំថា ក្រុមជំនុំនៅជិតនោះកំពុងតែធ្វើការបានល្អជាមួយនឹងកិច្ចការផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយត្រូវការជំនួយ ដើម្បីជួយអ្នកមកថ្មី។ អ្នកដឹកនាំបានផ្ដល់យោបល់ឱ្យប្អូនស្រីលី ទៅជួយនៅក្នុងក្រុមជំនុំនោះ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍អាក់អន់ចិត្តម្ដងទៀត ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងភ្លាមៗថាសភាពរបស់ខ្ញុំខុស។ ខ្ញុំបានគិតអំពីពេលវេលាទាំងអស់ដែលខ្ញុំមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះផលប្រយោជន៍របស់ក្រុមជំនុំ ដើម្បីឋានៈផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនល្អ និងមានកំហុសឆ្គងមែនទែន ក្រោយមក ខ្ញុំគិតឃើញព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទាំងនេះ៖ «ភារកិច្ចមួយ មិនមែនជាកិច្ចការឯកជនផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកឡើយ ហើយតាមរយៈការបំពេញភារកិច្ច អ្នកមិនមែនធ្វើអ្វីមួយសម្រាប់ខ្លួនឯង ឬគ្រប់គ្រងកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកឡើយ។ នៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនថាអ្វីដែលអ្នកធ្វើឡើយ អ្នកមែនធ្វើកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ។ វាគឺជាកិច្ចការនៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ វាគឺជាកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកត្រូវតែដឹងពីបញ្ហានេះជានិច្ចនៅក្នុងគំនិត ហើយនិយាយថា «នេះមិនមែនជាកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំឡើយ។ ខ្ញុំកំពុងតែបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួន និងបំពេញទំនួលខុសត្រូវរបស់ខ្លួន។ ខ្ញុំកំពុងតែធ្វើកិច្ចការនៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺជាកិច្ចការដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានដល់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំកំពុងតែធ្វើវាដើម្បីទ្រង់។ នេះមិនមែនជាកិច្ចការឯកជនផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំឡើយ»។ បើអ្នកគិតថា វាជាកិច្ចការឯកជនផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ហើយអ្នកធ្វើវាស្របតាមចេតនា គោលការណ៍ និងបំណងចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក នោះអ្នកកំពុងតែជិតមានបញ្ហាហើយ» («តើអ្វីជាការបំពេញកាតព្ចកិច្ចដ៏សមស្រប?» នៅក្នុងសៀវភៅ កំណត់ហេតុនៃការសន្ទនាអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើឱ្យខ្ញុំដឹងច្បាស់ថា ភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំ គឺជាបញ្ជាបេសកកម្មរបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់ខ្ញុំ មិនមែនជាកិច្ចការផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែមិនអាចធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំចង់បានដើម្បីផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំគួរតែគិតគូរពីផលប្រយោជន៍នៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងធ្វើអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់តម្រូវ។ នោះគឺជាអាកប្បកិរិយាដែលភាវៈត្រូវបានបង្កើតគួរតែមាននៅក្នុងភារកិច្ចរបស់ពួកគេ។ ខ្ញុំធ្លាប់តែគិតពីខ្លួនឯង ហើយធ្វើអ្វីៗដែលបំផ្លាញផលប្រយោជន៍នៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំមិនអាចរស់នៅតាមវិធីនោះតទៅទៀតទេ។ ខ្ញុំត្រូវតែបោះបង់ចោលបំណងចិត្តអាត្មានិយមផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ ហើយអនុវត្តសេចក្ដីពិត។ នៅត្រង់គំនិតនេះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្រាកស្រាន្ដ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ប្អូនស្រីលីនថា «ទាំងអស់នេះគឺដើម្បីកិច្ចការនៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពួកយើងគួរតែនិយាយជាមួយប្អូនស្រីលីអំពីការផ្លាស់ប្ដូរភារកិច្ចរបស់នាង។ ពួកយើងមិនអាចធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់កិច្ចការនៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ»។

នៅក្នុងភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំ ការរៀនយកផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំចេញ ការគិតអំពីដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ការមានមនសិការ និងហេតុផល ព្រមទាំងការស្គាល់ពីទីកន្លែងរបស់ខ្ញុំ គឺទាំងអស់នេះមកពីការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ សូមអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់។