ដោយ ជិនសួយ (កូរ៉េខាងត្បូង)

ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាមានបន្ទូលថា៖ «តើព្រះជាម្ចាស់ប្រោសមនុស្សឲ្យគ្រប់លក្ខណ៍តាមមធ្យោបាយណាខ្លះទៅ? វាអាចសម្រេចបានតាមរយៈមធ្យោបាយនៃនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ទ្រង់។ និស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់មាននូវធាតុផ្សំជាចម្បង ដូចជាសេចក្តីសុចរិត សេចក្តីក្រោធ ឫទ្ធានុភាព ការជំនុំជម្រះ និងការដាក់បណ្ដាសា ហើយទ្រង់ប្រោសមនុស្សឲ្យគ្រប់លក្ខណ៍ ជាចម្បងតាមរយៈមធ្យោបាយនៃការជំនុំជម្រះរបស់ទ្រង់» («មានតែតាមរយៈការឆ្លងកាត់ការល្បងលដ៏ឈឺចាប់ទេ ទើបអ្នកអាចដឹងអំពីភាពគួរឱ្យស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ «មុនសម័យកាលរបស់ពួកអ្នកស៊ីឈ្នួល មនុស្សមិនបានដឹងអ្វីសោះឡើយអំពីការស្វះស្វែងរកជីវិត អំពីអត្ថន័យនៃការជឿលើព្រះជាម្ចាស់ ឬអំពីព្រះប្រាជ្ញាញាណនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នោះឡើយ ហើយគេក៏មិនបានយល់ថា កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់អាចល្បងលមនុស្សបាននោះដែរ។ ចាប់តាំងពីសម័យកាលរបស់ពួកអ្នកស៊ីឈ្នួល រហូតដល់សម័យកាលសព្វថ្ងៃ មនុស្សមើលឃើញថា កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាអស្ចារ្យណាស់ ហើយកិច្ចការរបស់ទ្រង់ទៀតសោត មនុស្សមិនអាចវាស់ស្ទង់បានឡើយ។ មនុស្សមិនអាចស្រមៃឃើញអំពីរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការ ដោយប្រើខួរក្បាលរបស់ខ្លួនឡើយ ហើយគេមើលឃើញពីកម្ពស់ដ៏តូចទាបរបស់ខ្លួន ព្រមទាំងមើលឃើញទៀតថា ភាគច្រើននៃជីវិតរបស់គេគឺជាការមិនស្ដាប់បង្គាប់។ នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានដាក់បណ្ដាសាមនុស្ស ទ្រង់ធ្វើបែបនេះ ដើម្បីចង់សម្រេចឲ្យបានប្រសិទ្ធភាព ហើយទ្រង់មិនបានកាត់ទោសប្រហារជីវិតមនុស្សឡើយ។ ទោះបីជាព្រះអង្គបានដាក់បណ្ដាសាមនុស្សក៏ដោយ ក៏ទ្រង់បានធ្វើតាមរយៈព្រះបន្ទូលប៉ុណ្ណោះ ហើយការដាក់បណ្ដាសារបស់ទ្រង់នោះទៀតសោត តាមពិតទៅមិនបានធ្លាក់ទៅលើមនុស្សឡើយ ដ្បិតអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់បានដាក់បណ្ដាសានោះ គឺជាការមិនស្ដាប់បង្គាប់របស់មនុស្សទេ ដូច្នេះ ព្រះបន្ទូលនៃការដាក់បណ្ដាសារបស់ទ្រង់ក៏ត្រូវបានថ្លែងឡើង ដើម្បីប្រោសឲ្យមនុស្សបានគ្រប់លក្ខណ៍ដែរ។ មិនថាព្រះជាម្ចាស់ជំនុំជម្រះមនុស្ស ឬក៏ដាក់បណ្ដាសាមនុស្សឡើយ កិច្ចការទាំងពីរនេះត្រូវបានធ្វើឡើង ដើម្បីប្រោសឲ្យមនុស្សបានគ្រប់លក្ខណ៍ប៉ុណ្ណោះ៖ កិច្ចការទាំងពីរនេះត្រូវបានធ្វើ ដើម្បីប្រោសឲ្យគ្រប់លក្ខណ៍នូវផ្នែកមិនបរិសុទ្ធដែលមាននៅខាងក្នុងមនុស្ស។ តាមរយៈមធ្យោបាយនេះ មនុស្សត្រូវបានបន្សុទ្ធ ហើយអ្វីដែលកំពុងតែខ្វះខាតនៅក្នុងមនុស្ស ត្រូវបានប្រោសឲ្យគ្រប់លក្ខណ៍ តាមរយៈព្រះបន្ទូល និងកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ គ្រប់ជំហាននៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មិនថាជាការថ្លែងព្រះបន្ទូលដ៏គំរោះគំរើយ មិនថាជាការជំនុំជម្រះ ឬការវាយផ្ចាលនោះឡើយ សុទ្ធតែត្រូវបានធ្វើឡើងក្នុងគោលបំណងប្រោសឲ្យមនុស្សបានគ្រប់លក្ខណ៍ប៉ុណ្ណោះ ហើយនេះជាកិច្ចការដ៏ត្រឹមត្រូវបំផុត។ នៅគ្រប់យុគសម័យ ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលធ្វើកិច្ចការបែបនេះពីមុនមកឡើយ គឺមានតែពេលសព្វថ្ងៃនេះប៉ុណ្ណោះ ដែលព្រះអង្គបានធ្វើការនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យអ្នកយល់អំពីព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ទ្រង់។ ទោះបីជាអ្នកបានរងការឈឺចាប់មួយចំនួននៅក្នុងអ្នករាល់គ្នាក៏ដោយ ក៏ដួងចិត្តរបស់អ្នកមានភាពខ្ជាប់ខ្ជួន និងមានសន្ដិភាពដែរ។ គឺព្រះពររបស់អ្នកនេះហើយដែលអាចរីករាយបាននៅក្នុងដំណាក់កាលនៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់មួយនេះ។ មិនថាអ្នកអាចទទួលបានបែបណានៅពេលអនាគតឡើយ គ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកមើលឃើញអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងអ្នករាល់គ្នានាពេលសព្វថ្ងៃនេះ គឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់។ ប្រសិនបើមនុស្សមិនមានបទពិសោធន៍អំពីការជំនុំជម្រះ និងការបន្សុទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ នោះសកម្មភាព និងសេចក្តីក្លៀវក្លារបស់គេនឹងបន្តនៅកម្រិតសើៗជានិច្ច ហើយនិស្ស័យរបស់គេក៏នឹងបន្តមិនផ្លាស់ប្ដូរដដែល។ តើការនេះរាប់ថាត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ទទួលយកដែរឬ?» («មានតែតាមរយៈការឆ្លងកាត់ការល្បងលដ៏ឈឺចាប់ទេ ទើបអ្នកអាចដឹងអំពីភាពគួរឱ្យស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ពិតជាធ្វើឲ្យខ្ញុំរំជួលចិត្ត។ ខ្ញុំអាចមានអារម្មណ៍ថាកិច្ចការនៃការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺដើម្បីសំអាត និងសង្រ្គោះមនុស្សជាតិទាំងមូល។ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើអ្វីក្រៅតែពីការគិតអំពីការល្បងលដំបូងដែលខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ បន្ទាប់ពីទទួលយកកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅគ្រាចុងក្រោយ ដែលជាការល្បងលរបស់អ្នកស៊ីឈ្នួល។

ថ្ងៃមួយក្នុងខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៩១ ខ្ញុំបានចូលរួមការជួបជុំមួយដូចរាល់ដង នៅពេលដែលបងប្រុសម្នាក់បាននិយាយមកយើងដោយរីករាយថា «ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានថ្លែងព្រះបន្ទូល!» បន្ទាប់មកបងប្អូនចាប់ផ្តើមអាន៖ «ការសរសើរបានមកដល់ភ្នំស៊ីយ៉ូន ហើយព្រះដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់បានលេចមកដែរ។ ព្រះនាមដ៏បរិសុទ្ធពេញដោយសិរីល្អ ដែលមនុស្សទាំងអស់លើកសរសើរនោះ រីកសាយភាយ។ ឱព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាអើយ! ព្រះសិរសានៃចក្រវាឡ ព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ ទ្រង់គឺជាព្រះអាទិត្យដ៏ចាំងចែង ដែលបានរះឡើងនៅលើភ្នំស៊ីយ៉ូន ដែលលេចត្រដែតឡើងដោយឫទ្ធានុភាព និងអំណាចដ៏ថ្កុំថ្កើងទៅលើចក្រវាឡទាំងមូល...» «ទ្រង់បានបង្កើតអ្នកមានជ័យជម្នះមួយក្រុម ហើយបានសម្រេចផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ មនុស្សទាំងអស់នឹងហូរទៅរកភ្នំនេះ។ មនុស្សទាំងអស់នឹងលុតជង្គង់នៅមុខបល្ល័ង្ក! ទ្រង់ជាព្រះដ៏ពិតតែមួយប៉ុណ្ណោះ ហើយទ្រង់សក្ដិសមទទួលសិរីល្អ និងការលើកតម្កើង។ សូមថ្វាយគ្រប់ទាំងសិរីល្អ ការសរសើរតម្កើង និងសិទ្ធិអំណាច ដល់បល្ល័ង្កនៃទ្រង់!» («ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ កាលពីដើមដំបូង» ជំពូកទី ១ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ ទោះបីជាខ្ញុំមិនយល់ពីរឿងនេះទាំងស្រុងនៅពេលដែលខ្ញុំឮព្រះបន្ទូលនេះក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា វាពិសេសណាស់ មានការរំជួលចិត្ដខ្លាំង ហើយគ្មានមនុស្សណាអាចនិយាយព្រះបន្ទូលបែបនេះបានទេ។ ខ្ញុំដឹងច្បាស់ថាព្រះបន្ទូលទាំងនេះ បានមកពីព្រះជាម្ចាស់ ដែលជាព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ បន្ទាប់ពីនោះមក ពីមួយជំពូកទៅមួយជំពូកនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ត្រូវបានបញ្ជូនមកពួកជំនុំរបស់យើងគ្រប់ពេលវេលា ព្រះបន្ទូលដែលបានបើកសម្ដែងពីសេចក្តីពិតជាច្រើននៃសេចក្ដីជំនឿ និងអាថ៌កំបាំងនៃព្រះគម្ពីរ ហើយបានបើកផ្លូវដល់យើងដើម្បីអនុវត្តនូវសេចក្ដីពិត និងចូលក្នុងជីវិត។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ យើងមានការជួបជុំគ្នាស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ វាពិតជាមានការទ្រទ្រង់ និងមានការបំប៉នដល់ចិត្តរបស់យើង។ អ្នករាល់គ្នាបានពោរពេញដោយភាពអំណរ និងរីករាយ ហើយមានអារម្មណ៍ថាមានព្រះពរណាស់។ យើងទាំងអស់គ្នាគិតថាយើងស្ថិតក្នុងចំណោមមនុស្សដំបូងដែលត្រូវបានលើកឡើងនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ថាយើងជាអ្នកមានជ័យជម្នះ ដែលព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើឲ្យយើងមានចំណែកនៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌យ៉ាងពិតប្រាកដ ហើយយើងសមនឹងទទួលការសន្យា និងព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពោរពេញដោយសេចក្ដីជំនឿ យើងទាំងអស់គ្នាបានលះបង់ខ្លួនយើងដើម្បីព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកខ្លះរវល់នឹងការចម្លងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ អ្នកខ្លះយកព្រះបន្ទូលដាក់ទៅក្នុងតន្រ្តី ដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះបន្ទូលក្លាយជាចម្រៀងទំនុកតម្កើង។ នៅពេលនោះកាលៈទេសៈរបស់យើងពិតជាមិនមានភាពប្រសើរទេ ដោយមានបងប្អូនពីរបីនាក់ត្រូវបានចាប់ខ្លួន ខណៈពេលកំពុងជួបជុំគ្នា។ ខ្ញុំមិនខ្មាស់អៀន ឬភ័យខ្លាចទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែបន្តលះបង់ខ្លួនដោយក្លាហានចំពោះព្រះជាម្ចាស់។

គ្រាន់តែនៅពេលដែលខ្ញុំពោរពេញទៅដោយក្តីសង្ឃឹមនៃការប្រទានព្រះពរ និងការចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ព្រះជាម្ចាស់បានថ្លែងព្រះបន្ទូលថ្មី ហើយបាននាំយើងចូលទៅក្នុងការល្បងលរបស់អ្នកស៊ីឈ្នួល។ ថ្ងៃមួយនៅខែតុលា ខ្ញុំត្រូវបានគេជូនដំណឹងឲ្យទៅជួបជុំនៅក្រុមជំនុំមួយដែលមានចំងាយ២៥ម៉ាយល៍ ដើម្បីប្រមូលព្រះបន្ទូលថ្មីដែលបានថ្លែងព្រះសូរសៀងដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ខ្ញុំគិតថាប្រាកដជាដំណឹងដ៏អស្ចារ្យ ដូច្នេះខ្ញុំបានជិះកង់ដោយរំភើបចិត្ត ហើយជិះទៅកន្លែងជួបជុំ ដោយច្រៀងចម្រៀង និងពេញដោយថាមពល។ នៅពេលខ្ញុំមកដល់ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល ខ្ញុំបានឃើញបងប្អូនរបស់ខ្ញុំហាក់ដូចជាមានបញ្ហា ហើយក្បាលពួកគេឱនចុះ។ បងប្រុសម្នាក់បាននិយាយមកខ្ញុំថា «ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានថ្លែងព្រះបន្ទូល។ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាអ្នកស៊ីឈ្នួល»។ បងស្រីម្នាក់បាននិយាយថា ភ្នែករបស់គាត់ពោរពេញទៅដោយទឹកភ្នែក «យើងទាំងអស់គ្នាជាអ្នកស៊ីឈ្នួល។ ប្រជាជនចិន គឺជាអ្នកស៊ីឈ្នួល ហើយយើងនឹងមិនទទួលបានព្រះពរអ្វីទាំងអស់»។ ខ្ញុំមិនជឿថានេះជាការពិតទេ។ ខ្ញុំបានប្រញាប់អានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយអានរឿងនេះពីព្រះជាម្ចាស់៖ «នៅក្នុងប្រទេសចិន ក្រៅពីពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំ និងរាស្រ្តរបស់ខ្ញុំ អ្នកដទៃផ្សេងទៀតទាំងអស់ គឺជាកូនចៅនៃនាគដ៏ធំមានសម្បុរក្រហម ហើយនឹងត្រូវបោះចោលជាមិនខាន។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវតែយល់ បន្ទាប់ពីនេះទៅប្រទេសចិនគឺជាប្រទេសដែលត្រូវខ្ញុំដាក់បណ្ដាសា ហើយរាស្ត្របន្តិចបន្ដួចរបស់ខ្ញុំនោះ គឺគ្មាននរណាផ្សេងក្រៅពីអស់អ្នកដែលបម្រើដល់កិច្ចការរបស់ខ្ញុំទៅអនាគតឡើយ។ និយាយមួយបែបទៀតគឺ ក្រៅពីពួកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំ គឺគ្មាននរណាផ្សេងទៀតឡើយ។ ពួកគេសុទ្ធតែត្រូវវិនាសទាំងអស់។ ចូរកុំគិតថាខ្ញុំហួសហេតុខ្លាំងនៅក្នងកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំអី។ នេះគឺជាបញ្ញត្តិរដ្ឋបាលរបស់ខ្ញុំ។ អស់អ្នកណាដែលត្រូវបណ្ដាសារបស់ខ្ញុំ គឺជារបស់ផងនៃសេចក្ដីសម្អប់របស់ខ្ញុំ ហើយសេចក្ដីនេះមានចារទុកនៅលើថ្ម» («ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ កាលពីដើមដំបូង» ជំពូកទី ៩៥ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ បន្ទាប់ពីអានរឿងនេះ ធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល។ អ្នកស៊ីឈ្នួលត្រូវបានថ្លែងចេញជាច្រើនដងនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយខ្ញុំតែងតែគិតថាវាសំដៅទៅលើអ្នកមិនជឿព្រះ ប៉ុន្តែវាបែរទៅជាសំដៅទៅលើយើងវិញ។ ព្រះបន្ទូលបានថ្លែងថា ប្រជាជនចិនគឺជាអ្នកស៊ីឈ្នួលដែលនឹងត្រូវបណ្តាសាពីព្រះជាម្ចាស់។ ហើយនៅពេលដែលពួកគេបានបញ្ចប់ការស៊ីឈ្នួលរបស់ពួកគេ នោះពួកគេនឹងត្រូវបោះចោលទៅក្នុងជង្ហុកធំ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថារាងកាយខ្ញុំទាំងមូលចុះខ្សោយ។ ខ្ញុំមិននឹកស្មានថាខ្ញុំជាអ្នកស៊ីឈ្នួលទេ តើសេចក្ដីជំនឿអស់ជាច្រើនឆ្នាំនោះ គ្មានប្រយោជន៍ទេឬ? ខ្ញុំមិនត្រឹមតែមិនទទួលបានព្រះពរនៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងត្រូវធ្លាក់ចូលក្នុងជង្ហុកធំ! ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាខ្ញុំត្រូវបានគេបោះចូលទៅក្នុងទីដ៏ជ្រៅ។ ខ្ញុំឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់ ហើយការរអ៊ូរទាំបានចាប់ផ្តើមលេចឡើង។ ខ្ញុំបានគិតពីការដែលខ្ញុំបានបោះបង់ការសិក្សាដើម្បីដើរតាមព្រះអម្ចាស់ មនុស្សនៅលើពិភពលោកសើចចំអកឲ្យខ្ញុំ ហើយមិត្តភក្តិ និងគ្រួសារខ្ញុំមិនយល់ទេ ហើយរងនូវការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញពីសំណាក់គណៈបក្សកុម្មុយនីសចិន និងស្ទើរតែត្រូវប៉ូលីសចាប់ខ្លួនជាច្រើនដង។ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនដែលរួញរាឡើយ ផ្ទុយទៅវិញនៅតែបន្តលះបង់ខ្លួនឯង និងពលីកម្មចំពោះទ្រង់។ ខ្ញុំបានរងទុក្ខជាខ្លាំង ខ្ញុំបានគិតថាខ្ញុំនឹងចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ហើយរីករាយនឹងព្រះពរ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ខ្ញុំជាអ្នកស៊ីឈ្នួលដ៏ថោកទាប។ ខ្ញុំមិនអាចយល់បានទេ។ ខ្ញុំអង្គុយនៅទីនោះមួយសន្ទុះ ដកដង្ហើមធំដោយអស់សង្ឃឹម។ បងប្អូនដទៃទៀតបានឱនក្បាលចុះ អ្នកខ្លះស្រក់ទឹកភ្នែក អ្នកខ្លះគ្របមុខ ហើយចាប់ផ្តើមយំយ៉ាងខ្លាំង ហើយប្រុសៗខ្លះថែមទាំងយំយ៉ាងខ្លាំង។

ពេលខ្ញុំត្រឡប់មកផ្ទះវិញបន្ទាប់ពីការជួបជុំ ខ្ញុំស្ទើរតែគ្មានកម្លាំងក្នុងការជិះកង់។ ខ្ញុំឆ្ងល់អស់ហើយថា «តើខ្ញុំអាចក្លាយជាអ្នកស៊ីឈ្នួលដោយរបៀបណា?» ពេលខ្ញុំគិតពីវាកាន់តែច្រើន ខ្ញុំកាន់តែមានអារម្មណ៍ខុស ហើយទឹកភ្នែកខ្ញុំចេះតែហូរមក។ ពេលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ខ្ញុំមិនចាប់អារម្មណ៍ធ្វើអ្វីទាំងអស់ ហើយសូម្បីតែពេលខ្ញុំកំពុងដើរ ក៏ខ្ញុំដើរឱនក្បាល ដោយមិនចង់និយាយជាមួយអ្នកណាឡើយ។ សូម្បីតែដកដង្ហើមក៏មានអារម្មណ៍ថាហត់ដែរ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែមិនចង់ក្លាយខ្លួនជាអ្នកស៊ីឈ្នួល ដែលមិនទទួលបានព្រះពរនៅទីបំផុតនោះឡើយ។

ពីមួយជំពូកទៅមួយជំពូកនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ កំពុងត្រូវបានចេញផ្សាយ ហើយខ្ញុំអានម្ដងមួយៗយ៉ាងអន្ទះសា ខ្ញុំសង្ឃឹមថានឹងឃើញពន្លឺនៃក្តីសង្ឃឹមនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយមើលថាតើលទ្ធផល់របស់ខ្ញុំអាចផ្លាស់ប្តូរបានទេ។ ប៉ុន្តែមិនត្រឹមតែខ្ញុំមិនបានឃើញអ្វីពីព្រះពរដែលខ្ញុំសង្ឃឹមនោះទេ តែវាគឺជាការជំនុំជម្រះដ៏អាក្រក់ក្រៃលែង។ មានព្រះបន្ទូលមួយចំនួនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាពិសេស ដែលមានបន្ទូលថា៖ «អស់អ្នកដែលថ្វាយការបម្រើ និងអស់អ្នកដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់អារក្ស គឺស្លាប់ដោយគ្មានវិញ្ញាណ ហើយពួកគេទាំងអស់ត្រូវតែបានលុបចោល នឹងត្រូវបានប្រគល់ទៅក្នុងភាពទទេសូន្យ។ នេះគឺជាអាថ៌កំបាំងនៃផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំ ហើយគឺជាផ្នែកមួយនៃផែនការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំ ដែលមនុស្សជាតិមិនអាចយល់បានទេ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ស្របពេលជាមួយគ្នានោះ ខ្ញុំបានធ្វើឱ្យគ្រប់គ្នាបានដឹងអំពីអាថ៌កំបាំងនេះ។ អស់អ្នកណាដែលមិនមែនជាកម្មសិទ្ធរបស់ខ្ញុំ គឺប្រឆាំងនឹងខ្ញុំ។ អស់អ្នកណាដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំ គឺជាម្នាក់ដែលស្រុះស្រួលជាមួយខ្ញុំ។ នេះគឺស្របទាំងស្រុង ហើយវាគឺជាគោលការណ៍នៅពីក្រោយការជំនុំជម្រះសាតាំងរបស់ខ្ញុំ។ គោលការណ៍នេះ គួរតែត្រូវបានដឹងដល់គ្រប់គ្នា នោះទើបពួកគេអាចមើលឃើញសេចក្ដីសុចរិត និងយុត្តិធម៌របស់ខ្ញុំ។ គ្រប់គ្នាដែលមកពីសាតាំងនឹងត្រូវបានជំនុំជម្រះ ដុត ហើយប្រែក្លាយទៅជាផេះ។ នេះក៏ជាសេចក្ដីក្រោធរបស់ខ្ញុំដែរ ហើយចេញពីនេះ នោះនិស្ស័យរបស់ខ្ញុំគឺកាន់តែធ្វើឱ្យជាក់ស្ដែងជាងមុន» («ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ កាលពីដើមដំបូង» ជំពូកទី ១០៨ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ «បន្ទាប់ពីធ្វើការបម្រើសម្រាប់ខ្ញុំនៅថ្ងៃនេះ នោះពួកគេត្រូវតែចាកចេញ! ចូរកុំនៅក្រវែលក្នុងដំណាក់របស់ខ្ញុំទៀត។ ចូរបញ្ឈប់ការជំហមដ៏ឥតអាម៉ាស់ជានិច្ចរបស់អ្នកទៅ! អ្នកដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់សាតាំង គឺសុទ្ធតែជាកូនរបស់អារក្ស ហើយនឹងត្រូវស្លាប់ជារៀងរហូត» («ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ កាលពីដើមដំបូង» ជំពូកទី ១០៩ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ ពេលឃើញព្រះជាម្ចាស់ជំនុំជម្រះ និងដាក់បណ្តាសាអ្នកស៊ីឈ្នួលដូច្នេះ ខ្ញុំបានបាត់បង់ក្តីសង្ឃឹមទាំងអស់ ហើយពិតជាមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំធ្លាក់ចូលត្រង់ទៅក្នុងជង្ហុកធំ។ ខ្ញុំថែមទាំងមិនដឹងថាត្រូវរៀបរាប់យ៉ាងដូចម្តេចអំពីអារម្មណ៍សោកសៅនោះទេ។ ខ្ញុំបានគិតអំពីរបៀបដែលខ្ញុំទើបតែស្ថិតនៅក្នុងការឱបក្រសោបរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយកក់ក្ដៅក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ខ្ញុំត្រូវបានបណ្តេញចេញ ដាក់ទោស និងត្រូវបណ្តាសាពីព្រះជាម្ចាស់ដោយបោះទៅក្នុងជង្ហុកធំ។ ខ្ញុំបានលិចចូលទៅក្នុងការបន្សុទ្ធនៃភាពសោកសៅ ហើយបានទៅជាមានភាពអវិជ្ជមានយ៉ាងខ្លាំង។ ខ្ញុំគ្មានកម្លាំងដើម្បីអធិដ្ឋាន ស្តាប់ចម្រៀងទំនុកតម្កើង ឬអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ ខ្ញុំថែមទាំងចាប់ផ្តើមសោកស្តាយអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំបានដាក់ចិត្ត ហើយលះបង់ពីមុនមក។ បើខ្ញុំដឹងថាវានឹងទៅជាបែបនោះ ខ្ញុំនឹងទុកផ្លូវឲ្យខ្លួនឯងហើយ តែពេលនេះខ្ញុំគ្មានសល់អ្វីទេ។ ប្រសិនបើមិត្តភក្តិ និងសមាជិកគ្រួសាររបស់ខ្ញុំដែលមិនជឿបានដឹងថាខ្ញុំនឹងក្លាយជាអ្នកស៊ីឈ្នួល ហើយនឹងបញ្ចប់ដោយដៃទទេនោះ តើពួកគេមិនសើចចំអកខ្ញុំដល់ទីបំផុតទេឬអី? តើខ្ញុំយកមុខទៅទុកឯណា? តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីបាន? នៅពេលខ្ញុំគិតអំពីរឿងនោះ ខ្ញុំពិតជាមានអារម្មណ៍បន្ទោសខ្លួនឯង។ បើគិតពីសេចក្ដីជំនឿជាច្រើនឆ្នាំរបស់ខ្ញុំ ថ្វីត្បិតតែខ្ញុំបានរងទុក្ខបន្តិចក្តី ប៉ុន្តែខ្ញុំរីករាយនឹងព្រះគុណ និងព្រះពរជាច្រើនរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ថ្ងៃនេះខ្ញុំត្រូវបានលើកឡើងដោយព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីស្តាប់ឮព្រះបន្ទូលថ្មីរបស់ទ្រង់ ហើយខ្ញុំបានរៀនពីអាថ៌កំបាំង និងសេចក្ដីពិតជាច្រើន។ ខ្ញុំមិនអាចចាកចេញពីព្រះជាម្ចាស់បានទេទោះមានអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ។

ដូចយើងបានកំពុងរស់នៅក្នុងការឈឺចាប់ដែរ យើងបានអានព្រះបន្ទូលទាំងនេះរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងការជួបជុំ៖ «ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ឱ្យអ្នករាល់គ្នាថ្វាយអស់ទាំងកម្លាំងរបស់អ្នកចំពោះខ្ញុំ ដោយអស់ពីចិត្ត និងអស់ពីគំនិត ហើយឱ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់អ្នក។ មិនថាថ្ងៃនេះ ឬថ្ងៃស្អែក មិនថាអ្នកគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលបម្រើខ្ញុំ ឬជាអ្នកដែលទទួលបានព្រះពរឡើយ អ្នកទាំងអស់គ្នាគួរតែប្រើប្រាស់ឱ្យអស់ពីកម្លាំងរបស់អ្នកដើម្បីនគររបស់ខ្ញុំ។ នេះគឺជាករណីកិច្ចដែលមនុស្សត្រូវបានបង្កើតទាំងអស់គួរបំពេញ ហើយវាត្រូវតែបានធ្វើ និងអនុវត្តតាមវិធីនេះ។ ខ្ញុំនឹងប្រមូលផ្ដុំរបស់សព្វសារពើ ដើម្បីផ្ដល់ការបម្រើសម្រាប់ធ្វើឱ្យភាពស្រស់ស្អាតនៃនគររបស់ខ្ញុំថ្មីជានិច្ច ហើយសម្រាប់ធ្វើឱ្យដំណាក់របស់ខ្ញុំស្រុះស្រួលគ្នា និងរួបរួមគ្នា។ គ្មាននរណាម្នាក់ត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យបំពានខ្ញុំទេ ហើយនរណាដែលធ្វើដូច្នោះ ត្រូវតែឈឺចាប់ដោយការជំនុំជម្រះ ហើយនឹងត្រូវបណ្ដាសា» («ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ កាលពីដើមដំបូង» ជំពូកទី ១០០ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំនៅពេលនោះ ក៏បានចែករំលែកការប្រកបខ្លះរបស់បងប្រុសពីខាងលើផងដែរ។ «មនុស្សជាច្រើនយល់ថា វាជារឿងគួរឲ្យខ្មាស់អៀនក្នុងការធ្វើជាអ្នកស៊ីឈ្នួល ប៉ុន្តែនោះពិតជាខុសទាំងស្រុង។ ថាយើងអាចធ្វើការបម្រើព្រះជាម្ចាស់នៅថ្ងៃនេះ គឺជាអ្វីដែលទ្រង់បានកំណត់ទុកជាមុន ហើយលើសពីនេះទៅទៀត យើងត្រូវបានជ្រើសរើសដោយព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីធ្វើដូច្នេះ។ តាមពិត ការធ្វើការបម្រើដល់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ និងមានគ្រប់ព្រះចេស្តា គឺជាការដ៏រុងរឿងបំផុត! យើងជាមនុស្សដែលត្រូវបានពុករលួយដោយសាតាំងយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ហើយនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ យើងទាំងអស់គ្នាគ្រាន់តែជាសត្ដនិករដ៏តូចមួយប៉ុណ្ណោះ។ តើអ្នកណាសមនឹងធ្វើការបម្រើព្រះជាម្ចាស់បាន? ចេញពីគ្រប់មនុស្សទាំងអស់ យើងគឺជាអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើសដើម្បីបម្រើទ្រង់។ យើងទទួលបានជាច្រើន ហើយនេះពិតជាការលើកកម្ពស់ដ៏អស្ចារ្យពីព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺជាសេចក្តីថ្លែងដ៏ត្រឹមត្រូវបំផុត ហើយប្រសិនបើយើងមិនអាចយល់វានោះទេ នោះយើងគឺជាមនុស្សក្រអឺតក្រទមហួសរបត់គ្រប់យ៉ាង។ ជាការពិតណាស់ ព្រះជាម្ចាស់បានអនុញ្ញាតឲ្យយើង ដែលជាអ្នកខ្វះនូវភាពជាមនុស្សជាតិទាំងស្រុង ដើម្បីបម្រើទ្រង់។ តើអ្នកដឹងទេថា តើទ្រង់បានរងនូវភាពអាម៉ាស់ប៉ុនណា? ទ្រង់ត្រូវប្រឈមមុខជារៀងរាល់ថ្ងៃជាមួយមនុស្សពុករលួយដូចជាយើងរាល់គ្នា តើអ្នកណាក្នុងចំណោមយើង ដែលធ្លាប់គិតពីភាពអាម៉ាស់ដ៏ធំដែលព្រះជាម្ចាស់បានរងទុក្ខនោះ? យើងតែងតែបះបោរទាស់នឹងទ្រង់ ហើយបំពានលើទ្រង់ យើងវិនិច្ឆ័យទ្រង់ដោយសញ្ញាណ និងការស្រមៃរបស់យើងផ្ទាល់ខ្លួន ហើយយើងបានធ្វើឲ្យព្រះហឫទ័យទ្រង់ខ្ទេចខ្ទាំ។ តើព្រះជាម្ចាស់បានរងទុក្ខវេទនាប៉ុនណា? សេចក្តីពិតត្រូវបានលាតត្រដាង យើងពោរពេញទៅដោយនិស្ស័យពុករលួយ ហើយនៅពេលយើងបម្រើទ្រង់ យើងខ្វះមិនដល់នូវសេចក្ដីតម្រូវរបស់ទ្រង់។ បន្ទាប់ពីមានឥរិយាបថបែបនេះ យើងមិនសមនឹងធ្វើការបម្រើព្រះជាម្ចាស់ទេ។ តើយើងអាចសមជាមនុស្សរបស់ទ្រង់ដោយរបៀបណា?» ដោយឮបែបនេះ ធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ឡើង។ ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះអទិករ ហើយទ្រង់ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត។ ខ្ញុំជាមនុស្សថោកទាប និងតូចតាច ដូច្នេះការដែលអាចធ្វើការបម្រើទ្រង់ គឺជាការលើកកម្ពស់ និងសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនស្គាល់ពីអត្តសញ្ញាណ ឬឋានៈផ្ទាល់ខ្លួនខ្ញុំទេ ដោយជឿថា ការធ្វើជាអ្នកស៊ីឈ្នួលគឺថោកទាប ហើយខ្ញុំមិនមានបំណងចិត្តធ្វើដូច្នេះសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ទេ។ ខ្ញុំក្រអឺតក្រទម និងមិនសមហេតុផលឡើយ។ បើគិតឡើងវិញ ទោះបីជាខ្ញុំខិតខំប្រឹងប្រែងស្វះស្វែងរក ធ្វើពលីកម្ម និងលះបង់ខ្លួនឯងក៏ដោយ វាគឺដើម្បីតែទទួលបានព្រះពរ ដើម្បីរីករាយនឹងព្រះពរពីនគរស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំពិតជាមានការលើកទឹកចិត្ត នៅពេលខ្ញុំអានព្រះបន្ទូលសន្យា និងព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះមនុស្ស ហើយខ្ញុំនៅតែបន្ត ទោះបីប្រឈមមុខនឹងការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញពីគណៈបក្សកុម្មុនិសចិន (CCP) ក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែនៅពេលខ្ញុំអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលមានបន្ទូលថា យើងជាអ្នកស៊ីឈ្នួលដែលនឹងត្រូវបោះចូលក្នុងជង្ហុកធំនោះ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមត្អូញត្អែរ និងបន្ទោសព្រះជាម្ចាស់ ហើយថែមទាំងគិតពីការក្បត់ និងការបោះបង់ចោលព្រះជាម្ចាស់។ តើខ្ញុំជាអ្នកជឿពិតប្រាកដយ៉ាងម៉េចទៅ? អ្វីដែលខ្ញុំបានផ្តល់ឲ្យ អ្វីដែលខ្ញុំបានពលីកម្ម និងលះបង់ គឺសុទ្ធតែមានភាពសៅហ្មងជាមួយនឹងចំណង់ចិត្ត និងភាពមិនបរិសុទ្ធរបស់ខ្ញុំ។ វាគឺដើម្បីទទួលបានព្រះពរ វាជាការព្យាយាមបញ្ឆោតព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីវែកញែកជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំអាត្មានិយម និងគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមណាស់។ ខ្ញុំរីករាយនឹងព្រះគុណ និងព្រះពររបស់ព្រះជាម្ចាស់ រីករាយនឹងការទ្រទ្រង់ និងការស្រោចស្រពនៃព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់ក្បត់ទ្រង់នៅពេលដែលខ្ញុំមិនបានឃើញព្រះពរទាំងនោះមកដល់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំខ្វះមនសិការ ឬហេតុផលទាំងស្រុង។ គំនិតនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំពោរពេញដោយវិប្បដិសារី និងការស្តីបន្ទោសខ្លួនឯង។ ខ្ញុំគឺជាកូនចៅរបស់នាគដ៏ធំសម្បុរក្រហម។ ខ្ញុំជាកម្មសិទ្ធិរបស់សាតាំង ហើយមិនមែនជាចំណែកនៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ ហើយសូម្បីតែសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្ញុំ ក៏ត្រូវបានជម្រុញដោយការទទួលបានព្រះពរដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់ គឺបរិសុទ្ធ និងសុចរិត ហើយនិស្ស័យរបស់ទ្រង់មិនអត់ឱនចំពោះការប្រមាថឡើយ។ តាមឥរិយាបថ និងអាកប្បកិរិយារបស់ខ្ញុំចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំមិនស័ក្តិសមជាអ្នកស៊ីឈ្នួលទេ។ ខ្ញុំគួរតែត្រូវបានដាក់បណ្តាសា ហើយបញ្ជូនទៅឋាននរកដោយព្រះជាម្ចាស់ជាយូរមកហើយ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបានដាក់ទណ្ឌកម្មខ្ញុំទេ ប៉ុន្តែអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំរស់នៅដោយមានដង្ហើមដក ដើម្បីឲ្យខ្ញុំមានឱកាសឮព្រះសូរសៀងរបស់ទ្រង់ ទទួលយកការទ្រទ្រង់ជីវិតរបស់ទ្រង់ ហើយធ្វើការបម្រើព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត។ នេះគឺជាការលើកតម្កើងដ៏អស្ចារ្យ ហើយខ្ញុំគួរតែអរគុណដល់ព្រះជាម្ចាស់។ តើខ្ញុំមានសិទ្ធិអីដែលត្រូវត្អូញត្អែរនោះ? ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំត្រូវធ្វើការបម្រើព្រះជាម្ចាស់ឲ្យបានល្អ!

នៅចុងខែវិច្ឆិកា យើងទទួលបានព្រះបន្ទូលថ្មីបន្ថែមទៀតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ «បន្ទាប់ពីខ្ញុំយាងត្រឡប់ទៅកាន់ស៊ីយ៉ូនវិញ អស់អ្នកដែលនៅលើផែនដីនឹងបន្តសរសើរតម្កើងខ្ញុំដូចជាពេលមុនដែរ។ អស់អ្នកណាដែលជាអ្នកស៊ីឈ្នួលដ៏ស្មោះត្រង់ នឹងទន្ទឹងរង់ចាំដូចមុនដើម្បីថ្វាយការបម្រើចំពោះខ្ញុំ ប៉ុន្តែតួនាទីរបស់ពួកគេនឹងត្រូវបានបញ្ចប់។ រឿងល្អបំផុតដែលពួកគេអាចធ្វើគឺគិតពិចារណាអំពីស្ថានភាពនៃវត្តមានរបស់ខ្ញុំនៅលើផែនដី។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំនឹងចាប់ផ្ដើមនាំយកគ្រោះមហន្តរាយមកទម្លាក់លើអស់អ្នកដែលនឹងរងសេចក្ដីទុក្ខលំបាក។ ប៉ុន្តែគ្រប់គ្នាជឿថា ខ្ញុំគឺជាព្រះជាម្ចាស់ដ៏សុចរិត។ ខ្ញុំច្បាស់ជានឹងមិនដាក់ទោសអស់អ្នកដែលជាអ្នកស៊ីឈ្នួលស្មោះត្រង់ឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំគ្រាន់តែឱ្យពួកគេទទួលបានព្រះគុណរបស់ខ្ញុំ។ ពីព្រោះខ្ញុំបានមានបន្ទូលថា ខ្ញុំនឹងដាក់ទោសអ្នកប្រព្រឹត្តអាក្រក់ទាំងអស់ ហើយមានបន្ទូលថា អស់អ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តល្អនឹងទទួលសេចក្ដីអំណរខាងសម្ភារៈដែលខ្ញុំនឹងប្រទាន ដែលបញ្ជាក់ថា ខ្ញុំគឺជាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់ព្រះអង្គនៃសេចក្ដីសុចរិត និងភាពស្មោះត្រង់» («ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ កាលពីដើមដំបូង» ជំពូកទី ១២០ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ ខ្ញុំបានឃើញថាព្រះជាម្ចាស់មិនបានបោះបង់ចោលយើងទាល់តែសោះ ហើយទ្រង់មិនបានដាក់ទោសយើង ដោយព្រោះយើងជាកូនចៅនាគដ៏ធំសម្បុរក្រហមនោះទេ។ ព្រះជាម្ចាស់នៅតែអនុញ្ញាតឲ្យយើងធ្វើជាអ្នកស៊ីឈ្នួលដ៏ស្មោះស្ម័គ្រចំពោះទ្រង់ ហើយសរសើរតម្កើងទ្រង់នៅលើផែនដី។ ការនេះធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍កក់ក្តៅ ហើយខ្ញុំពិតជាមានថាមពល។ ខ្ញុំពិតជាមានអារម្មណ៍ថា ការដែលអាចធ្វើការបម្រើព្រះជាម្ចាស់ គឺត្រូវបានលើកតម្កើងដោយទ្រង់ ហើយវាគឺជាព្រះពរមួយ។ ក្នុងរយៈពេលនោះ យើងបានច្រៀងចម្រៀងទំនុកតម្កើង «វាជាភ័ព្វសំណាងរបស់ពួកយើង ដើម្បីថ្វាយការបម្រើចំពោះព្រះជាម្ចាស់» នៅរាល់ពេលមានការជួបជុំ៖ «...មានតែតាមរយៈ ការបើកសម្ដែង និងការជំនុំជម្រះនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ទើបពួកយើងអាចឃើញថា ពួកយើងពុករលួយ ពេញដោយចេតនា បំណងចិត្តចង់បានព្រះពរ។ តើពួកយើងមានតម្លៃបែបណាក្នុងការរស់នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់? យើងមិនសក្ដិសមនឹងចូលទៅក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ការដែលធ្វើការបម្រើព្រះជាម្ចាស់នោះជាការលើកតម្កើងព្រះអង្គហើយ។ អូ៎! ដោយព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះពួកយើងបម្រើទ្រង់ ហើយការដែលអាចបម្រើដល់ព្រះអង្គបាន នោះជាភព្វសំណាងរបស់យើងទៅហើយ។ មិនថាតាមរយៈភ័ព្វសំណាង និងគ្រោះមហន្តរាយទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់បម្រើរហូតដល់ទីបញ្ចប់ប៉ុណ្ណោះ។ ថ្ងៃនេះ ពួកយើងបម្រើ ទោះបីជាពួកយើងមានអារម្មណ៍ថាគ្មានតម្លៃក៏ដោយ។ មិនថាលទ្ធផលរបស់ពួកយើងជាអ្វីក៏ដោយ ក៏ពួកយើងនឹងដើរតាមព្រះជាម្ចាស់រហូតដល់ទីបញ្ចប់។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រើប្រាស់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបន្សុទ្ធពួកយើង ព្រមទាំងស្ដារហេតុផល និងមនសិការរបស់ពួកយើង។ មើល៍ ពួកយើងសុខចិត្តប្រឹងប្រែងដើម្បីព្រះជាម្ចាស់ ចុះចូលចំពោះផែនការ និងការរៀបចំរបស់ទ្រង់ ដើម្បីបម្រើអស់ទាំងជីវិត និងអស់ទាំងដួងចិត្តរបស់ពួកយើង តែងតែសរសើរសេចក្ដីសុចរិតរបស់ទ្រង់ សេចក្ដីសុចរិតរបស់ទ្រង់» (ចូរដើរតាមកូនចៀម ហើយច្រៀងបទថ្មី)។

នៅពេលដែលយើងមានឆន្ទៈក្នុងការបម្រើព្រះជាម្ចាស់ ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាបានថ្លែងនូវព្រះបន្ទូលថ្មី។ នេះគឺថ្ងៃទី២០ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៩២ ។ ទ្រង់បានលើកយើងឡើងឲ្យក្លាយជារាស្រ្ដនៃនគរព្រះ ហើយបានបញ្ចប់ដោយការនាំនូវការល្បងលរបស់អ្នកស៊ីឈ្នួល។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ថ្លែងថា៖ «ស្ថានការណ៍បច្ចុប្បន្ននេះមិនដូចអតីតកាលនោះឡើយ ហើយកិច្ចការរបស់ខ្ញុំបានចូលទៅកាន់ទីចាប់ផ្ដើមថ្មីហើយ។ ដោយហេតុនេះ វានឹងមានវិធីសាស្ត្រមួយថ្មី៖ អស់អ្នកដែលមើលឃើញព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ ហើយទទួលយកទុកជាជីវិតរបស់ពួកគេ គឺជារាស្ដ្រនៅក្នុងនគររបស់ខ្ញុំ ហើយដោយស្ថិតនៅក្នុងនគររបស់ខ្ញុំ ពួកគេជាមនុស្សនៃនគររបស់ខ្ញុំ។ ដោយសារតែពួកគេទទួលយកការចង្អុលបង្ហាញនៃព្រះបន្ទូលរបស់ខ្ញុំ ទោះបីជាពួកគេត្រូវបានហៅថាជាមនុស្សរបស់ខ្ញុំក៏ដោយ ក៏ងារនេះមិនមែនជាងារបន្ទាប់បន្សំនៃការត្រូវបានហៅថាជា 'កូន' ខ្ញុំនោះឡើយ» («ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ថ្លែងទៅកាន់សកលលោកទាំងមូល» ជំពូកទី ១ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ ដោយមើលឃើញថាព្រះជាម្ចាស់បានប្រែក្លាយអ្នកស៊ីឈ្នួលទៅជារាស្ដ្ររបស់ទ្រង់នៅយុគសម័យនៃនគរព្រះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានសុភមង្គល លាយឡំនឹងការសោកស្តាយ និងការស្តីបន្ទោសខ្លួនឯង។ ខ្ញុំសោកស្តាយដែលខ្ញុំមានភាពអវិជ្ជមាន ទន់ខ្សោយ និងគ្មានសេចក្ដីសង្ឃឹមក្នុងអំឡុងពេលនៃការល្បងលរបស់អ្នកស៊ីឈ្នួល ហើយថែមទាំងបានត្អូញត្អែរចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដោយយល់ច្រឡំ និងបន្ទោសទ្រង់។ ខ្ញុំមិនបានមានឆន្ទះក្នុងការធ្វើជាអ្នកស៊ីឈ្នួលទេ។ ខ្ញុំបានខ្វះការលះបង់ និងការស្ដាប់បង្គាប់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ទាំងស្រុង។ នេះធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍សោកស្តាយជាពន់ពេក និងជាប់ជំពាក់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្ត ដែលថាក្នុងនាមជាកូនចៅនាគដ៏ធំសម្បុរក្រហម ដែលបះបោរ និងពុករលួយយ៉ាងខ្លាំង តែដោយសារយើងមិនបានបោះបង់ចោលនៅពេលមានការល្បងល ព្រះជាម្ចាស់បានលើកយើងឡើងឲ្យក្លាយជារាស្រ្ដនៃនគរព្រះ ដើម្បីក្លាយជាសមាជិកនៃដំណាក់របស់ទ្រង់។ ខ្ញុំអាចមានអារម្មណ៍ពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ចំពោះយើង ហើយនិងការដឹងគុណ និងការសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងចិត្តខ្ញុំ។

បន្ទាប់ពីឆ្លងកាត់ការល្បងលរបស់អ្នកស៊ីឈ្នួលនោះ ខ្ញុំបានឃើញនូវប្រាជ្ញាដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ទ្រង់ជំនុំជម្រះ វាយផ្ចាល និងថែមទាំងដាក់បណ្តាសាដល់មនុស្សដោយព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហើយទោះបីជាព្រះបន្ទូលទាំងនោះរាងធ្ងន់ ដែលធ្វើឲ្យយើងឈឺចាប់ និងមានអារម្មណ៍ពិបាកចិត្តក៏ដោយ ការទាំងអស់គឺដើម្បីសំអាត និងផ្លាស់ប្តូរយើងប៉ុណ្ណោះ។ ទោះបីជាខ្ញុំត្រូវបានបន្សុទ្ធតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏ដោយ ខ្ញុំបានឃើញនូវនិស្ស័យសុចរិតរបស់ទ្រង់ ទ្រង់ត្រូវបានស្អប់ខ្ពើមដោយចំណង់ចិត្ត និងភាពមិនបរិសុទ្ធរបស់យើង ហើយទ្រង់ត្រូវបានស្អប់ខ្ពើមដោយសារសេចក្ដីជំនឿដែលជំរុញដោយការចង់ទទួលបានព្រះពរ។ បន្ទាប់ពីបទពិសោធន៍នេះ ទស្សនៈរបស់ខ្ញុំចំពោះសេចក្ដីជំនឿ បានផ្លាស់ប្តូរបន្តិច។ ខ្ញុំឈប់ខ្វល់ខ្វាយក្នុងការស្វះស្វែងរកព្រះពរ និងចូលក្នុងនគរស្ថានសួគ៌ ប៉ុន្តែមានអារម្មណ៍ថា ដើម្បីក្លាយជាអ្នកស៊ីឈ្នួលធ្វើការបម្រើដល់ព្រះអាទិករ គឺដើម្បីទទួលបានការលើកតម្កើងដោយព្រះជាម្ចាស់ ហើយវាគឺជាព្រះពរសម្រាប់ខ្ញុំ។ វាធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍មោទនភាព និងមានកិត្តិយស!