លី ចេនស៊ី បានចូលរួមការជួបជុំ និងអានព្រះគម្ពីរជាមួយឪពុកម្ដាយរបស់គាត់តាំងពីនាងនៅក្មេង។ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៨ នាងទើបតែមានអាយុ ១៣ឆ្នាំ ប៉ុណ្ណោះ នាងត្រូវបានចាប់ខ្លួនខណៈពេលដែលកំពុងចូលរួមការជួបជុំមួយ ហើយក្រោយមកត្រូវបានឃុំខ្លួននៅក្នុងបន្ទប់ងងឹតដ៏តូចមួយរយៈពេលមួយថ្ងៃពីរយប់។ ចាប់ពីពេលនោះមក បក្សកុម្មុយនីស្ដចិនមិនដែលបញ្ឈប់ការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញនាងឡើយ។ នាងត្រូវបានប៉ូលិសចាប់ខ្លួនម្ដងទៀតនៅអាយុ ១៧ឆ្នាំ ដោយសារការផ្ញើសៀវភៅនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅកាន់បងប្អូនដទៃទៀតនៅក្រុមជំនុំ។ ក្នុងការព្យាយាមដើម្បីបង្ខំនាងឱ្យបង្ហាញពីប្រភពនៃសៀវភៅ នោះប៉ូលិសវាយឪពុករបស់នាងយ៉ាងសាហាវនៅចំពោះមុខនាង ហើយដង្ហែនាងតាមដងផ្លូវ ដោយសរសេរស្លាកសម្គាល់ថា «អ្នកទោសនយោបាយ»។ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៦ ប៉ូលិសបានចូលមកចាប់ខ្លួន លី ចេនស៊ី ម្ដងទៀត។ នាងគ្មានជម្រើសក្រៅពីរត់គេចពីស្រុកកំណើតរបស់នាង ហើយចាប់ផ្ដើមជីវិតជាអ្នកគេចខ្លួនឡើយ។ ការបំភិតបំភ័យ និងការបៀតបៀនជារឿយៗរបស់ប៉ូលិសបក្សកុម្មុយនីស្ដចិន បន្សល់ទុកឱ្យគ្រួសាររបស់នាងទាំងមូលរស់នៅក្នុងភាពភ័យខ្លាចជានិច្ច។ ដោយមិនអាចអត់ទ្រាំនឹងភាពភ័យខ្លាច និងភាពតានតឹងរយៈពេលយូរបាន ម្ដាយរបស់នាងក៏មានជំងឺផ្លូវចិត្ត ហើយឪពុករបស់នាង ដែលរងទុក្ខដោយបញ្ហាសុខភាពស្រាប់ កាន់តែមានស្ថានភាពយ៉ាប់យ៉ឺនទៅៗ ដោយសារតែការវាយដំដ៏សាហាវរបស់ប៉ូលិស។ គ្រួសារមួយដែលធ្លាប់តែរីករាយ បានបែកខ្ញែក។ ខណៈពេលដែលកំពុងតែរត់គេចខ្លួន លី ចេនស៊ី ចូលរួមជាមួយបងប្អូនក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អទូទាំងប្រទេស។ ពួកគេរងទុក្ខក្រោមការត្រួតត្រាដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចរបស់បក្សកុម្មុយនីស្ដចិន ពួកគេត្រូវបានបង្ក្រាប និងចាប់ខ្លួនម្ដងហើយម្ដងទៀត។ បងប្អូនមួយចំនួន ត្រូវបានចាប់ខ្លួន ហើយក្រោយមកត្រូវបានធ្វើទារុណកម្មយ៉ាងសាហាវ។ អ្នកខ្លះត្រូវបានគេវាយដំរហូតដល់ស្លាប់ ហើយអ្នកខ្លះទៀត ត្រូវបានដាក់ទោសឱ្យជាប់គុកជាង ១០ឆ្នាំ។ នៅចុងឆ្នាំ ២០១២ លី ចេនស៊ី ត្រូវបានចាប់ខ្លួនម្ដងទៀត ខណៈពេលដែលនាងកំពុងចែកចាយដំណឹងល្អ ហើយនាងត្រូវឆ្លងកាត់ការសួរចម្លើយអស់រយៈពេលបួនខែ ដើម្បីគំរាមឱ្យនាងសារភាព និងដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលនាង។