ដោយ ជូ យ័ន (ចិន)

ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាមានបន្ទូលថា៖ «ឥឡូវនេះគឺជាពេលដែលខ្ញុំកំណត់លទ្ធផលចុងក្រោយសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗមិនមែនជាដំណាក់កាល ដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមកែខៃមនុស្សទេ។ ខ្ញុំសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ត្រារបស់ខ្ញុំម្តងមួយៗ នូវពាក្យសំដី និងអំពើ របស់មនុស្សម្នាក់ៗបែបបទដែល ពួកគេបានដើរតាមខ្ញុំ ចរិតលក្ខណៈជាប់នឹងខ្លួនរបស់ពួកគេ និងអាកប្បកិរិយាដែលពួកគេបានប្រកាន់យកចុងក្រោយ។ តាមវិធីនេះ មិនថាពួកគេជាមនុស្សប្រភេទណាក៏ដោយ គ្មាននរណាម្នាក់អាចរត់គេចពីដៃខ្ញុំបានទេ ហើយមនុស្សទាំងអស់នឹងនៅតាមប្រភេទរបស់ខ្លួនដូចដែលខ្ញុំចាត់ចែង» («ចូរត្រៀមខ្លួនធ្វើអំពើល្អឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ទិសដៅរបស់អ្នក» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ «លទ្ធផលរបស់មនុស្សម្នាក់ ត្រូវកំណត់ទៅតាមសារជាតិដែលចេញមកពីទង្វើរបស់ពួកគេ ហើយលទ្ធផលនេះ តែងត្រូវកំណត់យ៉ាងសមស្របបំផុត។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចរ៉ាប់រងអំពើបាបរបស់នរណាផ្សេងទៀតបានឡើយ ហើយបើទោះបីជាដូច្នេះក្ដី ក៏គ្មាននរណាម្នាក់អាចទទួលទណ្ឌកម្មជំនួសនរណាម្នាក់ទៀតបានដែរ។ ចំណុចនេះ គឺដាច់ខាតណាស់។ ការដែលឪពុកម្ដាយស្រឡាញ់ថែទាំកូនចៅរបស់ពួកគេ ពុំបង្ហាញថា ពួកគេអាចបំពេញអំពើសុចរិតជំនួសឲ្យកូនចៅរបស់ពួកគេបានឡើយ ហើយកាតព្វកិច្ចដែលកូនចៅត្រូវស្រឡាញ់ចំពោះឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេ ក៏មិនមានន័យថា ពួកគេអាចបំពេញអំពើសុចរិតជំនួសឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេដែរ។ នេះគឺជាអត្ថន័យពិតប្រាកដនៃព្រះបន្ទូលដែលថា 'មានមនុស្សពីរនាក់នៅឯវាល ម្នាក់នឹងត្រូវយកទៅ ហើយម្នាក់នឹងត្រូវ ទុកឲ្យនៅ។ មានស្ត្រីពីរនាក់កំពុងកិនម្សៅ ម្នាក់នឹងត្រូវយកទៅ ម្នាក់នឹងត្រូវទុកឲ្យនៅ'។ មនុស្សមិនអាចយកកូនចៅរបស់ពួកគេដែលប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ទៅក្នុងសេចក្ដីសម្រាក ដោយសំអាងលើសេចក្ដីស្រឡាញ់ជ្រាលជ្រៅរបស់ពួកគេ ចំពោះកូនចៅគេឡើយ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់អាចយកប្រពន្ធ (ប្ដី) ទៅក្នុងសេចក្ដីសម្រាក ដោយសំអាងលើអំពើសុចរិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេបានដែរ។ នេះគឺជាបទបញ្ញត្តិគ្រប់គ្រងមួយ នឹងគ្មានការលើកលែងចំពោះនរណាម្នាក់ឡើយ។ នៅចុងបញ្ចប់ អ្នកប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត គឺជាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិតហើយអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ គឺជាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់។ នៅទីបំផុត ពួកសុចរិតគង់នឹងត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យរស់រានបន្ត រីឯអ្នកប្រព្រឹត្តអាក្រក់ នឹងត្រូវបំផ្លាញចោល។ មនុស្សបរិសុទ្ធ គឺជាមនុស្សបរិសុទ្ធ។ ពួកគេមិនស្មោកគ្រោកនោះទេ។ មនុស្សស្មោកគ្រោក គឺជាមនុស្សស្មោកគ្រោក ហើយគ្មានចំណែកណាមួយរបស់ពួកគេ ដែលបរិសុទ្ធឡើយ។ មនុស្សដែលនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល គឺជាមនុស្សទុច្ចរិត ហើយមនុស្សដែលអាចរស់រានបន្តបាន គឺជាមនុស្សសុចរិត បើទោះបីជាកូនចៅរបស់មនុស្សទុច្ចរិត បំពេញអំពើសុចរិត ហើយបើទោះបីជាឪពុកម្ដាយមនុស្សសុចរិត ប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ក៏ដោយ។ ប្ដីជឿ ប្រពន្ធមិនជឿ គ្មានអ្វីទាក់ទងគ្នាទេ ហើយកូនជឿ និងឪពុកម្ដាយមិនជឿ ក៏គ្មានអ្វីទាក់ទងគ្នាដែរ។ មនុស្សពីរប្រភេទនេះ គឺមិនចុះសម្រុងនឹងគ្នាទាល់តែ សោះ។ នៅមុនពេលចូលទៅក្នុងសេចក្ដីសម្រាក មនុស្សមានសាច់ញាតិខាងរូបកាយ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលមនុស្សបានចូលទៅក្នុងសេចក្ដីសម្រាកហើយ មនុស្សនឹងលែងមានសាច់ញាតិខាងរូបកាយដែលត្រូវរំឮកនឹកដល់ទៀតហើយ» («ព្រះជាម្ចាស់ និងមនុស្សលោក នឹងចូលទៅក្នុងសេចក្ដីសម្រាករួមគ្នា» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប្រាប់យើងថាកិច្ចការទ្រង់នៅគ្រាចុងក្រោយគឺបែងចែកមនុស្ស ទ្រង់កំណត់លទ្ធផល និងវាសនាមនុស្សម្នាក់ៗផ្អែកលើឥរិយាបថ និងសារជាតិរបស់គេ។ វាគឺជាអ្វីដែលគ្មាននរណាអាចផ្លាស់ប្ដូរបានឡើយ ហើយវាត្រូវបានកំណត់ដោយនិស្ស័យដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់តម្រូវឱ្យយើងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃស្របតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ និងគោលការណ៍នៃសេចក្ដីពិត។ យើងមិនអាចការពារ ឬបំពេញចិត្តនរណាទេ រួមទាំងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងដែរ។ នោះជាការផ្ទុយពីសេចក្ដីពិត និងជាការប្រមាថដល់និស្ស័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។

ប្រហែលបីឆ្នាំមុន នៅពេលការជួបជុំចប់ អ្នកដឹកនាំម្នាក់បានប្រាប់ខ្ញុំថា៖ «ឪពុកនាងតែងបង្កជម្លោះក្នុងចំណោមបងប្អូនប្រុសស្រី ដែលរំខានជីវិតពួកជំនុំ។ យើងបានប្រកបគ្នាជាមួយគាត់ ហើយព្រមានគាត់ តែគាត់មិនប្រែចិត្តទេ។ បងប្អូនប្រុសស្រីនិយាយថា ពីមុនគាត់បង្កជម្លោះដូចគ្នានៅក្នុងភារកិច្ចរបស់គាត់នៅកន្លែងផ្សេងៗ។ យើងកំពុងប្រមូលការពិតអំពីទង្វើអាក្រក់របស់គាត់»។ ពេលខ្ញុំឮពាក្យនេះ បេះដូងខ្ញុំលោតខុសចង្វាក់ ហើយខ្ញុំបានឆ្ងល់ថា «រឿងនោះពិតជាអាក្រក់បែបនោះមែនឬ?» ក្រោយមកខ្ញុំគិតថា នៅពេលយើងបានជួបគ្នា គាត់មិនទទួលយកសេចក្តីពិតទេ ហើយគាត់ពិតជារំខានណាស់។ នៅក្នុងការជួបជុំ គាត់មិនប្រកបអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេ គាត់តែងនិយាយរឿងផ្សេង បង្វែរអារម្មណ៍គេចេញពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ខ្ញុំធ្លាប់ប្រាប់រឿងនេះដល់គាត់ តែគាត់មិនព្រមស្តាប់ទាល់តែសោះ។ គាត់មានលេសច្រើនណាស់។ ក្រោយមក ខ្ញុំបានប្រាប់រឿងនេះដល់អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំ បន្ទាប់មក គាត់បានប្រកបជាមួយឪពុកខ្ញុំ ជួយឪពុកខ្ញុំជាច្រើនដង «ហើយពន្យល់ពីផលវិបាកនៃឥរិយាបថរបស់ គាត់»។ ឪពុកខ្ញុំបានជំទាស់។ គាត់រកលេសរហូត។ គាត់មិនប្រែចិត្តទេ។ ការពិតដែលអ្នកផ្សេងទៀតកំពុងរាយការណ៍មានន័យថា វាកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ ។ ខ្ញុំចាំថា មានមនុស្សនៅពួកជំនុំដែលគេចាត់ទុកជាមនុស្សអាក្រក់ ត្រូវគេបណ្តេញចេញ ដោយសារពួកគេមិនអនុវត្តសេចក្តីពិត ប៉ុន្ដែពួកគេតែងតែរំខានជីវិតពួកជំនុំ និងមិនបានប្រែចិត្តនោះទេ។ បើឪពុកខ្ញុំពិតជាបែបនោះមែន គាត់មិនត្រូវបណ្តេញចេញទេឬ? បើសិនជាគេដេញគាត់ចេញមែន ផ្លូវនៃសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់ត្រូវចប់ហើយ។ តើគាត់នឹងនៅតែមានឱកាសទទួលបានសេចក្តីសង្រ្គោះទេ? កាន់តែគិតពីរឿងនោះ ធ្វើឱ្យខ្ញុំកាន់តែភ័យខ្លាចខ្លាំងឡើង ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាបេះដូងរបស់ខ្ញុំត្រូវបានជាប់ចំណង។

នៅយប់នោះ ខ្ញុំគេងមិនលក់ទាល់តែសោះ។ ខ្ញុំគិតអំពីរឿងដែលគេនិយាយដើមឪពុកខ្ញុំ។ ខ្ញុំដឹងថា គេគ្រាន់តែព្យាយាមការពារជីវិតពួកជំនុំប៉ុណ្ណោះ អស់ក្តីបារម្ភចំពោះច្រកចូលទៅក្នុងជីវិតមនុស្សគ្រប់គ្នា ហើយស្របតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំដឹងពីឥរិយាបថរបស់ឪពុកខ្ញុំ ហើយឆ្ងល់ថាគួរប្រាប់អ្នកដឹកនាំដែរឬអត់ ខ្ញុំចាំថា កាលខ្ញុំនៅក្មេង ឪពុកខ្ញុំស្រឡាញ់ និងថ្នាក់ថ្នមខ្ញុំប៉ុនណា។ ពេលណាដែលខ្ញុំ និងបងប្រុសខ្ញុំឈ្លោះគ្នា គាត់តែងតែការពារខ្ញុំ ទោះបីខ្ញុំខុសក៏ដោយ នៅពេលមេឃត្រជាក់ ហើយខ្ញុំគ្មានភួយកក់ក្ដៅនៅឯសាលា គាត់ជិះកង់ជាង ៦០ ម៉ាយល៍ ទៅយកភួយក្រាស់ឱ្យខ្ញុំ។ ម្តាយខ្ញុំរវល់កិច្ចការក្រុមជំនុំរបស់គាត់ ដូច្នេះ ឪពុកខ្ញុំជាអ្នកធ្វើម្ហូបឱ្យ និងមើលថែខ្ញុំ។ ពេលគិតដល់រឿងនេះ ខ្ញុំទប់ទឹកភ្នែកមិនបានទេ។ ខ្ញុំគិតថា "ឪពុកខ្ញុំបានចិញ្ចឹមខ្ញុំ បើខ្ញុំលាតត្រដាងពីគាត់ ហើយគាត់ដឹង គាត់នឹងចោតថា ខ្ញុំគ្មានចិត្តមេត្តា គ្មានសតិសម្បជញ្ញៈទេ មែនទេ? បន្ទាប់ពីកើតរឿងនោះ ធ្វើម៉េចខ្ញុំប្រឈមមុខនឹងគាត់បាន?” ខ្ញុំធ្លាប់សរសេរអំពីឥរិយាបថឪពុកខ្ញុំ តែក៏ឈប់វិញ។ ខ្ញុំគិតថា “បើខ្ញុំសរសេររឿងដែលខ្ញុំដឹងទាំងអស់ ចុះបើគេបណ្តេញគាត់ចេញ? ទេ ខ្ញុំមិនគួរសរសេររឿងនេះទេ” ។ ខ្ញុំចង់គេង មិនចង់គិតរឿងទាំងនេះទេ តែគេងមិនលក់ពេញមួយយប់។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ខ្វាយខ្វល់ និងខុសឆ្គងយ៉ាងខ្លាំង។ ថ្មីៗនេះ គាត់មានឥរិយាបថមិនល្អទេ ហើយសកម្មភាពរបស់គាត់កន្លងមក ក៏មិនល្អដែរ។ បើខ្ញុំទុករឿងនេះក្នុងចិត្ត ខ្ញុំលាក់សេចក្តីពិតហើយមែនទេ? រឿងនេះធ្វើឱ្យខ្ញុំពិបាកសម្រេចចិត្តណាស់។ ខ្ញុំក៏មកចំពោះព្រះជាម្ចាស់ដោយអធិស្ឋាន។ «ព្រះជាម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំដឹងថា ឪពុកទូលបង្គំបានប្រព្រឹត្តការអាក្រក់មួយចំនួន ហើយទូលបង្គំដឹងថាត្រូវគាំទ្រកិច្ចការក្រុមជំនុំ ហើយស្មោះត្រង់ចំពោះរឿងដែលទូលបង្គំដឹង តែទូលបង្គំខ្លាច ពេលនិយាយ គេនឹងបណ្តេញគាត់ចេញ។ សូមព្រះអង្គជួយដឹកនាំទូលបង្គំ ឱ្យទូលបង្គំអាចអនុវត្តសេចក្តីពិត និងគាំទ្រកិច្ចការពួកជំនុំផង»។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្ងប់បន្តិច។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏អានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់៖ «អ្នករាល់គ្នានិយាយថា អ្នកគិតគូរអំពីបន្ទុករបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយនឹងការពារនូវទីបន្ទាល់របស់ពួកជំនុំ ប៉ុន្តែក្នុងចំណោមអ្នក តើនរណាដែលគិតគូរអំពីបន្ទុករបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយពិតប្រាកដ? ចូរសួរខ្លួនឯងទៅមើលថា៖ តើអ្នកជាមនុស្សម្នាក់ដែលបានបង្ហាញការគិតគូរអំពីបន្ទុករបស់ទ្រង់មែនដែរឬទេ? តើអ្នកអាចប្រតិបត្តិសេចក្ដីពិតដើម្បីទ្រង់បានដែរឬទេ? តើអ្នកអាចក្រោកឈរឡើង និងនិយាយដើម្បីខ្ញុំបានដែរឬទេ? តើអ្នកអាចប្រតិបត្តិសេចក្ដីពិតបានដោយខ្ជាប់ខ្ជួនដែរឬទេ? តើអ្នករឹងមាំគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីតតាំងនឹងគ្រប់ទង្វើរបស់សាតាំងបានដែរឬទេ? តើអ្នកអាចនឹងដាក់អារម្មណ៍របស់អ្នកមួយឡែក និងបង្ហាញពីសាតាំងដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់សេចក្ដីពិតរបស់ខ្ញុំបានដែរឬទេ? តើអ្នកអាចឲ្យបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំ ចាក់បំពេញទៅក្នុងខ្លួនឯងបានដែរឬទេ? តើអ្នកបានលះបង់ដួងចិត្តរបស់អ្នកនៅក្នុងពេលវេលាដ៏សំខាន់ជាងគេបំផុតនេះហើយឬនៅ? តើអ្នកជាមនុស្សម្នាក់ដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ខ្ញុំមែនទេ? ចូរសួរខ្លួនឯងនូវសំណួរទាំងអស់នេះ ហើយគិតអំពីសំណួរទាំងនេះឲ្យបានញឹកញាប់» («ព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ កាលពីដើមដំបូង» ជំពូកទី ១៣ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ «មនុស្សសុទ្ធតែរស់នៅក្នុងមនោសញ្ចេតនា ដូច្នេះហើយ ព្រះជាម្ចាស់មិនជៀសវាងសូម្បីតែមួយនាក់ក្នុងចំណោមពួកគេ ហើយបើកបង្ហាញអាថ៌កំបាំងដែលបានលាក់ទុកនៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សជាតិទាំងអស់។ ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សពិបាកនឹងបំបែកខ្លួនចេញពីមនោសញ្ចេតនាម្ល៉េះ? តើការធ្វើបែបនោះ អាចហួសពីបទដ្ឋាននៃមនសិការឬ? តើមនសិការអាចបំពេញបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឬទេ? តើមនោសញ្ចេតនាអាចជួយមនុស្សឱ្យឆ្លងផុតគ្រាលំបាកឬទេ? នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះជាម្ចាស់ មនោសញ្ចេតនាគឺជាសត្រូវរបស់ទ្រង់ តើបញ្ហានេះមិនត្រូវបានលើកឡើងយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬ?» («ការបកស្រាយអាថ៌កំបាំងអំពី ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ថ្លែងទៅកាន់សកលលោកទាំងមូល» ជំពូកទី ២៨ នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ ខ្ញុំអត់មានចម្លើយសម្រាប់សំណួរទាំងនេះទេ ក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំដឹងថាឪពុកខ្ញុំមិនតាមរកសេចក្តីពិតទេ ហើយរំខានការជួបជុំពេលអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ គាត់ជំទាស់នឹងការប្រកបគ្នា ជំនុំជម្រះគេ រួចសាបព្រោះគ្រាប់ពូជនៃការខ្វែងគំនិតគ្នា។ បង្ខាំងដោយអារម្មណ៍ ខ្ញុំខានឃើញគាត់រំខានដល់ច្រកចូលទៅក្នុងជីវិតអ្នកដទៃយូរហើយ។ ខ្ញុំមិនចង់នៅចំពោះមុខអ្នកដឹកនាំទេ អ៊ីចឹងខ្ញុំអាចការពារគាត់បាន។ ខ្ញុំមិនបានអនុវត្តសេចក្តីពិត ឬគិតគូរពីព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ទេ។ ខ្ញុំធ្លាប់គិតដល់មនុស្សអាក្រក់ពីរនាក់ដែលក្រុមជំនុំបានបណ្តេញចេញ។ "ឃើញពួកគេបដិសេធ សេចក្តីពិត រួចរំខានជីវិតក្រុមជំនុំរបស់យើង" ខ្ញុំខឹងណាស់ ក៏បានបើកបង្ហាញពួកគេដោយមិនស្ទាក់ស្ទើរឡើយ។ អ៊ីចឹង ម៉េចក៏ខ្ញុំមិនស្មោះត្រង់ ពេលរឿងនោះធ្លាក់មកលើឪពុកខ្ញុំ? និយាយកាន់តែជ្រៅខ្ញុំដឹងថាខ្លួនឯងមិនស្មោះត្រង់ទេ។ ខ្ញុំមិនបានអនុវត្តសេចក្តីពិត ឬការពារកិច្ចការក្រុមជំនុំទេ។ មនោសញ្ចេតនាបានធ្វើឱ្យខ្ញុំការពារឪពុក រួចប្រឆាំងនឹងសេចក្តីពិត លាក់បាំងការអាក្រក់របស់គាត់។ នោះជាការនៅជាមួយសាតាំង រួចប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់មែនទេ? យល់ពីរឿងនេះ ខ្ញុំបានប្រែចិត្ត រួចបានអធិស្ឋាន។ “ព្រះជាម្ចាស់អើយ ឱ្យទូលបង្គំរួចពីមនោសញ្ចេតនាទៅ ទូលបង្គំចង់និយាយត្រង់ពីឪពុក។

បន្ទាប់ពីអធិស្ឋាន ខ្ញុំបានគិតដល់ការអាក្រក់ពីអតីតកាលរបស់គាត់មួយចំនួន រួចខ្ញុំបានរាយចុះនូវការអាក្រក់ទាំងអស់នោះម្ដងមួយៗ។ ពេលកំពុងបម្រើការជាគ្រូជំនួយដំណឹងល្អ គាត់លំអៀងនឹងដៃគូរបស់គាត់។ បន្ទាប់មក គាត់រើសអើងបងប្រុសចាងនៅចំពោះមុខអ្នកដទៃ ទុកបងប្រុសចាងឱ្យនៅក្នុងស្ថានភាពអវិជ្ជមាន។ អ្នកដឹកនាំបាននិយាយជាមួយឪពុកខ្ញុំ តែគាត់មិនស្តាប់ទេ។ ពេលដែលបងប្អូនប្រុសស្រីបង្ហាញពីបញ្ហារបស់គាត់ គាត់នឹងមិនទទួលយកឡើយ។ គាត់តែងតែផ្តោតទៅលើកំហុសអ្នកដទៃ និងបានកេងប្រវ័ញ្ចលើចំណុចខ្សោយរបស់ពួកគេ ហើយគាត់តែងតែនិយាយថា «ខ្ញុំជាអ្នកជឿអស់ជាច្រើនឆ្នាំហើយខ្ញុំយល់គ្រប់យ៉ាង!» ពេលគាត់ឃើញខ្ញុំកំពុងបំពេញភារកិច្ច គាត់ជម្រុញឱ្យខ្ញុំស្វែងរកប្រាក់។ គាត់តែងនិយាយរឿងអវិជ្ជមាន ឱ្យខ្ញុំងាកចេញពីភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំ។ មានពេលមួយ គាត់ជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ បងប្រុសលីនបានមកមើលគាត់ រួចគាត់បានប្រកបគ្នា ឪពុកខ្ញុំគួររៀនពីការទាំងអស់នេះ។ ឪពុកខ្ញុំខឹងសម្បា ហើយបំភ្លៃការពិត។ គាត់ផ្សព្វផ្សាយពាក្យចចាមអារ៉ាមអាក្រក់មួយថាបងប្រុសលីនទើបមកចំអកឱ្យគាត់។ រឿងនោះធ្វើឱ្យបងប្អូនខ្លះមានភាពលំអៀងប្រឆាំងនឹងបងប្រុសលីន។ ពេលខ្ញុំឆ្លុះបញ្ចាំងពីរឿងទាំងអស់នេះ ពិតជាធ្វើឱ្យខ្ញុំគិត ហើយខឹងណាស់។ ខ្ញុំគិតថា «គាត់សមជាឪពុកខ្ញុំទេ? ឬជាមនុស្សអាក្រក់?» ខ្ញុំតែងតែគិតថាក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំនៃសេចក្ដីជំនឿរបស់គាត់គឺគាត់កំពុងបំពេញភារកិច្ចរបស់គាត់ និងការផ្សាយដំណឹងល្អ ថាគាត់អាចរងទុក្ខ និងបង់ថ្លៃ។ រូបរាងខាងក្រៅរបស់គាត់បានបញ្ឆោតភ្នែកខ្ញុំ ទើបខ្ញុំសន្មតថាគាត់ជាអ្នកជឿពិត ខ្ញុំមិនដែលព្យាយាមយល់អាកប្បកិរិយារបស់គាត់ទេ។ ខ្ញុំពិតជាលេលា និងងងឹតងងុលណាស់។ ពេលនេះ រឿងដែលខ្ញុំគិត គឺស្តីបន្ទោសខ្លួនឯងដែលធ្វើឱ្យមនោសញ្ចេតនាដឹកមុខ និងការពារគាត់។ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានអានរឿងនេះនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់៖ «អស់អ្នកដែលបញ្ចេញសម្ដីពិសពុល និងរប៉ិលរប៉ូចនៅក្នុងក្រុមជំនុំ ជាអ្នកផ្សាយពាក្យចចាមអារាម បង្កជាភាពមិនចុះសម្រុងគ្នា និងបង្កជាបក្សពួកមនុស្សខូចក្នុងចំណោមបងប្អូនប្រុសស្រី គឺពួកគេគួរត្រូវបណ្តេញចេញពីក្រុមជំនុំ។ ប៉ុន្ដែដោយសារឥឡូវនេះជាយុគសម័យខុសពីមុននៃកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សទាំងនេះត្រូវបានដាក់កម្រិត ដ្បិតពួកគេប្រឈមមុខនឹងការលុបបំបាត់យ៉ាងជាក់។ អស់អ្នកដែលត្រូវបានធ្វើឲ្យពុករលួយដោយសាតាំង គឺមាននិស្ស័យពុករលួយ។ អ្នកខ្លះមិនមានអ្វីក្រៅពីនិស្ស័យពុករលួយឡើយ ខណៈពេលដែលអ្នកខ្លះទៀតមានភាពខុសប្លែកគ្នា៖ ពួកគេមិនត្រឹមតែមាននិស្ស័យរបស់សាតាំងដែលពុករលួយប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែធម្មជាតិរបស់ពួកគេក៏មានលក្ខណៈព្យាបាទផងដែរ។ មិនត្រឹមតែពាក្យសម្ដី និងសកម្មភាពរបស់ពួកគេ បង្ហាញពីការពុករលួយ និងនិស្ស័យសាតាំងរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះទេ លើសពីនេះទៅទៀត មនុស្សទាំងនេះជាអារក្សសាតាំងដ៏ពិតប្រាកដ។ អាកប្បកិរិយារបស់ពួកគេកាត់ផ្ដាច់ និងរំខានដល់កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ វារារាំងដល់ការចូលរបស់បងប្អូនប្រុសស្រីទៅក្នុងជីវិត ហើយវាធ្វើឲ្យខូចខាតដល់ជីវិតធម្មតារបស់ពួកជំនុំ។ មិនយូរមិនឆាប់ ឆ្កែចចកដែលពាក់រោមចៀមទាំងនេះ នឹងត្រូវបានកំចាត់ចោល។ អាកប្បកិរិយាដែលឥតមេត្តា និងអាកប្បកិរិយាដែលបដិសេធ គួរត្រូវបានទទួលយកដោយកញ្ជះរបស់សាតាំងទាំងនេះ។ មានតែការធ្វើដូច្នេះទេ ទើបអាចឈរនៅខាងព្រះជាម្ចាស់បាន ហើយអស់អ្នកដែលខកខានមិនបានធ្វើដូចេ្នះ គឺនឹងផុងទៅយ៉ាងជ្រៅជាមួយសាតាំង» («ការព្រមានដល់អស់អ្នកដែលមិនអនុវត្តនូវសេចក្តីពិត» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ ប្រៀបធៀបឥរិយាបថឪពុកខ្ញុំជាមួយព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំយល់ថា វាមិនមែនគ្រាន់តែជានិស្ស័យពុករលួយទេដែលគាត់កំពុងបង្ហាញចេញ តែជាធម្មជាតិដែលព្យាបាទ។ គាត់រីករាយតែសម្បកក្រៅ ហើយបង្ហាញខ្ញុំថាគាត់អាចរងទុក្ខសម្រាប់ភារកិច្ចរបស់គាត់ ហើយគាត់អាចផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ទោះជាមានការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញពីបក្សកុម្មុយនីស្ដចិនក៏ដោយ តែគាត់មិនអាចទទួលយកសេចក្តីពិតបានទេ។ គាត់ថែមទាំងស្អប់ទៀត។ សកម្មភាពរបស់គាត់បើកឱ្យដឹងថា គាត់មានល្បិច និងមានសារជាតិសាហាវ។ គាត់មានសារជាតិជាមនុស្សអាក្រក់ដែលស្របតាមសាតាំង ហើយគួរត្រូវបណ្តេញចេញ។ ថ្វីត្បិតតែខ្ញុំជាកូនស្រីគាត់ ខ្ញុំគ្មានមនោសញ្ចេតនាទេ។ ខ្ញុំត្រូវឈរនៅខាងព្រះជាម្ចាស់ ហើយលាតត្រដាង និងបោះបង់ចោលសាតាំង។ ខ្ញុំបានគិតដល់បងប្អូនប្រុសស្រីនៅក្នុងក្រុមដែលខ្ញុំបានទទួលខុសត្រូវ ដែលមិនដឹងរឿងពិតរបស់គាត់។ ខ្ញុំត្រូវលាតត្រដាងការអាក្រក់របស់ឪពុកខ្ញុំ អ៊ីចឹងពួកគេមិនត្រូវបានគាត់ពង្វក់ទេ។ តែបន្ទាប់មក ខ្ញុំបារម្ភថា៖ “អ្នកខ្លះត្រូវបានគាត់នាំឱ្យមានសេចក្តីជំនឿ ហើយពួកគេនៅតែមានទំនាក់ទំនងល្អ។ "បើខ្ញុំលាតត្រដាងគាត់ ពួកគេនឹងចោតថា ខ្ញុំគ្មានចិត្ត គ្មានសតិសម្បជញ្ញៈទេ មែនទេ?" បើគេបណ្តេញគាត់ចេញ ហើយបាត់បង់ឱកាសទទួលសេចក្តីសង្រ្គោះ វាជាការឈឺចាប់ណាស់សម្រាប់គាត់” ។ កាន់តែគិត ខ្ញុំកាន់តែពិបាកចិត្ត ហើយខ្ញុំបាត់បង់ការតាំងចិត្ត។ យប់នោះ ខ្ញុំគេងមិនលក់ទាល់តែសោះ។ ខ្ញុំគិតថា បើខ្ញុំមិនលាតត្រដាងពីការអាក្រក់របស់ឪពុកខ្ញុំទេ ហើយបងប្អូនប្រុសស្រីត្រូវបានគេបោកប្រាស់ និងកាន់ជើងគាត់ បន្ទាប់មកពួកគេនឹងចែករំលែកការអាក្រក់របស់គាត់។ បើខ្ញុំឃើញពួកគេកំពុងត្រូវបានបំភាន់ តែមិនជួយ តើខ្ញុំមិនធ្វើឱ្យពួកគេគ្រោះថ្នាក់ទេឬអី? កាន់តែគិត ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ស្តីបន្ទោសខ្លួនឯង ដូច្នេះខ្ញុំបានអធិស្ឋានទៅព្រះជាម្ចាស់៖ "ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! ពេលនេះទូលបង្គំព្រួយបារម្ភណាស់។ សូមប្រទានសេចក្តីជំនឿ និងកម្លាំងឱ្យទូលបង្គំផង សូមដឹកនាំទូលបង្គំឱ្យអនុវត្តសេចក្តីពិត ហើយលាតត្រដាងពីមនុស្សអាក្រក់នេះ”។

បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានអធិស្ឋាន ខ្ញុំក៏អានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់៖ «នៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តើគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវបានលើកឡើង ពាក់ព័ន្ធនឹងរបៀបដែលមនុស្សគួរតែប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នា? ចូរស្រឡាញ់អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់ និងស្អប់អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ស្អប់។ មានន័យថា មនុស្សដែលព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់ ដែលពិតជាតាមរកសេចក្ដីពិត និងបំពេញតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គឺជាម្នាក់ដែលអ្នកគួរតែស្រឡាញ់។ អស់អ្នកដែលមិនធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលស្អប់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលមិនស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់ និងអ្នកដែលទ្រង់ស្អប់ គឺជាម្នាក់ដែលពួកយើងគួរតែស្អប់ និងបដិសេធផងដែរ។ នេះគឺជាអ្វីដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់តម្រូវ។ បើឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកមិនជឿលើព្រះជាម្ចាស់ នោះពួកគេស្អប់ទ្រង់។ ហើយបើគេស្អប់ទ្រង់ នោះព្រះជាម្ចាស់ប្រាកដជាស្អប់ពួកគេ។ ដូច្នេះ បើអ្នកត្រូវបានគេប្រាប់ឱ្យស្អប់ឪពុកម្ដាយរបស់អ្នក តើអ្នកអាចធ្វើបានទេ? បើពួកគេតតាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយជេរប្រមាថទ្រង់ នោះពួកគេប្រាកដជាមនុស្សដែលទ្រង់ស្អប់ និងដាក់បណ្ដាសា។ ស្ថិតក្រោមស្ថានភាពបែបនេះ តើអ្នកគួរតែប្រព្រឹត្តចំពោះឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកដូចម្ដេច ប្រសិនបើពួកគេរារាំងជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះជាម្ចាស់ផង ឬប្រសិនបើមិនរារាំង? ក្នុងយុគសម័យនៃព្រះគុណ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា៖ «តើអ្នកណាជាម្តាយខ្ញុំ? ហើយអ្នកណាជាប្អូនរបស់ខ្ញុំទៅ? ... ដ្បិតអស់អ្នកណាដែលធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតាខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ គឺអ្នកនោះហើយ ជាប្អូនប្រុសស្រី និងជាម្តាយរបស់ខ្ញុំ»។ ភាសិតនេះ មានរួចហើយនៅក្នុងយុគសម័យនៃព្រះគុណ ហើយពេលនេះ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែត្រូវ៖ «ចូរស្រឡាញ់អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់ និងស្អប់អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ស្អប់»។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះមានន័យច្បាស់ ប៉ុន្តែជារឿយៗមនុស្សមិនអាចពេញចិត្តនឹងអត្ថន័យពិតរបស់ព្រះបន្ទូលទាំងនេះឡើយ។ បើបុគ្គលម្នាក់ត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់ដាក់បណ្ដាសា ប៉ុន្តែមើលពីខាងក្រៅហាក់ដូចជាល្អដែរ ឬជាឪពុកម្ដាយ ឬជាសាច់ញាតិរបស់អ្នក នោះអ្នកដឹងខ្លួនថា មិនអាចស្អប់បុគ្គលនោះបានទេ ហើយអាចមានភាពស្និទ្ធស្នាល និងទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធរវាងអ្នកទៀតផង។ នៅពេលដែលអ្នកស្ដាប់ឮព្រះបន្ទូលបែបនេះពីព្រះជាម្ចាស់ អ្នកពិបាកចិត្ត ហើយមិនអាចលែងខ្វល់ ឬបោះបង់បុគ្គលបែបនេះបានទេ។ នេះគឺដោយសារតែមានសញ្ញាណបែបប្រពៃណីនៅទីនេះ ដែលកំពុងតែចងអ្នក។ អ្នកគិតថា បើអ្នកធ្វើបែបនេះ អ្នកនឹងបង្កឱ្យមានសេចក្ដីក្រោធរបស់ស្ថានសួគ៌ ត្រូវបានដាក់ទោសដោយស្ថានសួគ៌ ហើយថែមទាំងត្រូវបានបោះបង់ដោយសង្គម និងត្រូវបានថ្កោលទោសដោយទស្សនៈរបស់សាធារណៈជនទៀតផង។ ជាងនេះទៅទៀត បញ្ហាកាន់តែជាក់ស្ដែងគឺថា វានឹងក្លាយជាមនសិការរបស់អ្នក។ មនសិការនេះ បានមកពីអ្វីដែលឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកបានបង្រៀនអ្នកតាំងពីក្មេង ឬបានមកពីឥទ្ធិពល និងការឆ្លងវប្បធម៌សង្គម ដែលបានចាក់ឫសគល់ និងបណ្ដុះនូវការគិតតាមរបៀបនេះនៅក្នុងអ្នក ដែលអ្នកមិនអាចអនុវត្តព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងស្រឡាញ់អ្វីដែលទ្រង់ស្រឡាញ់ ព្រមទាំងស្អប់អ្វីដែលទ្រង់ស្អប់។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បើគិតឱ្យស៊ីជម្រៅ អ្នកដឹងថា អ្នកគួរតែស្អប់ពួកវា និងបដិសេធពួកវា ដ្បិតជីវិតរបស់អ្នកមកពីព្រះជាម្ចាស់ និងមិនមែនផ្ដល់ដោយឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកឡើយ។ មនុស្សគួរតែថ្វាយបង្គំព្រះជាម្ចាស់ និងប្រគល់ខ្លួនទៅទ្រង់វិញ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកនិយាយ និងគិតថា អ្នកមិនអាចធ្វើបាន និងមិនអាចយកវាទៅអនុវត្តឡើយ។ តើអ្នករាល់គ្នាដឹងពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅទីនេះទេ? វាគឺថា អ្វីៗទាំងនេះបានចងអ្នកយ៉ាងតឹងណែន និងយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ សាតាំងប្រើប្រាស់របស់ទាំងនេះ ដើម្បីចងគំនិតរបស់អ្នក ចិត្តគំនិតរបស់អ្នក និងចិត្តរបស់អ្នក ដើម្បីមិនឱ្យអ្នកអាចទទួលយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់បាន។ អ្វីៗបែបនេះ បានបំពេញអ្នកទាំងស្រុង ដល់ចំណុចដែលអ្នកគ្មានកន្លែងសម្រាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ជាងនេះទៅទៀត បើអ្នកព្យាយាមយកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ទៅអនុវត្ត នោះអ្វីៗទាំងនោះនឹងមានឥទ្ធិពលនៅក្នុងអ្នក និងធ្វើឱ្យអ្នកមិនចុះសម្រុងនឹងព្រះបន្ទូល និងសេចក្ដីតម្រូវរបស់ទ្រង់ ដោយការធ្វើឱ្យអ្នកមិនអាចដោះខ្លួនចេញពីចំណងទាំងនេះ និងមិនអាចរួចពីចំណងនេះបានទេ។ វាជារឿងដែលគ្មានសង្ឃឹម អ្នកនឹងបោះបង់ចោលវា មួយរយៈក្រោយមក ដោយគ្មានកម្លាំងដើម្បីតស៊ូឡើយ» («មានតែតាមរយៈការទទួលស្គាល់នូវទស្សនៈខុសរបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ទើបអ្នកអាចស្គាល់ខ្លួនឯងបាន» នៅក្នុងសៀវភៅ កំណត់ហេតុនៃការសន្ទនាអំពីព្រះគ្រីស្ទនៃគ្រាចុងក្រោយ)។ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានយល់ពីគោលការណ៍ព្រះជាម្ចាស់ តម្រូវឱ្យយើងដោះស្រាយជាមួយអ្នកឯទៀត គឺត្រូវស្រឡាញ់អ្វីដែលទ្រង់ស្រឡាញ់ និងស្អប់អ្វីដែលទ្រង់ស្អប់។ មនុស្សដែលស្រឡាញ់សេចក្តីពិត និងអ្នកដែលធ្វើតាមបំណងហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់ គឺជាមនុស្សដែលយើងគួរប្រព្រឹត្តដោយក្តីស្រឡាញ់ ខណៈអ្នកដែលស្អប់សេចក្តីពិត ហើយជំទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ គឺជាមនុស្សដែលយើងគួរស្អប់។ មានតែការនេះទេ ដែលស្របនឹងបំណងហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់។ តែពេលរឿងនោះធ្លាក់មកលើឪពុកខ្ញុំ មនោសញ្ចេតនាបានបង្ខាំងខ្ញុំ ខ្ញុំតែងតែការពារគាត់។ ខ្ញុំមិនស្រឡាញ់អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់ និងស្អប់អ្វីដែលទ្រង់ស្អប់ទេ។ វាគឺដោយសារតែសញ្ញាណចាស់បែបសាតាំងដែលថា «កាត់ទឹកមិនដាច់ កាត់សាច់មិនបាន» និង «មនុស្សមិនមែនជាវត្ថុគ្មានជីវិតនោះទេ តើគេមិនអាចមានមនោសញ្ចេតនា យ៉ាងដូចម្ដេចទៅ?» បានគ្រប់គ្រងចិត្តខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនយល់ពីការអាក្រក់ទេ។ ខ្ញុំគិតថា ការលាតត្រដាងការអាក្រក់របស់ឪពុកខ្ញុំនឹងមានកំហឹងដោយមិនដឹងខ្លួន។ ខ្ញុំខ្លាចត្រូវអ្នកដទៃចោទប្រកាន់។ ដើម្បីការពារសម្ពន្ធភាពខាងសាច់ឈាម ខ្ញុំមិនបានគាំទ្រសេចក្តីពិត និងលាតត្រដាងមនុស្សអាក្រក់ទេ មិនបានយកចិត្ដទុកដាក់នឹងកិច្ចការនៃដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងច្រកចូលទៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូនប្រុសស្រីទេ។ នោះពិតជារឿងដែលមិនអាចទទួលយកបាន និងខ្វះមនុស្សធម៌។ ខ្ញុំដឹងថាសញ្ញាណដ៏អាក្រក់ទាំងនេះកំពុងបញ្ឈប់ខ្ញុំមិនឱ្យអនុវត្តសេចក្តីពិត ហើយធ្វើឱ្យខ្ញុំកាន់ជើងសាតាំង ហើយជំទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ ទោះខ្ញុំមិនចង់ធ្វើក៏ដោយ។ តាមពិត ព្រះជាម្ចាស់មិនដែលមានបន្ទូលថា យើងគួរតែមានសតិសម្បជញ្ញៈនៅក្នុងការដោះស្រាយរបស់យើងជាមួយអារក្ស និងមនុស្សអាក្រក់ទាំងឡើយ ទ្រង់ក៏មិនបានមានបន្ទូល ការបដិសេធមនុស្សជាទីស្រលាញ់ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់សាតាំងថាជារឿងអសីលធម៌ដែរ។ នៅក្នុងយុគសម័យនៃក្រឹត្យវិន័យ កូនៗរបស់ យ៉ូប ដែលមិនជឿបានស្លាប់ក្នុងមហន្តរាយមួយ តែ យ៉ូប មិនបានត្អូ្ត្អែរចេញពីអារម្មណ៍របស់គាត់ទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ចំពោះការស្លាប់នៃកូនៗរបស់គាត់ទេ។ តាមពិតគាត់សរសើរព្រះនាមរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅក្នុងយុគសម័យនៃព្រះគុណ តើឪពុកម្តាយពេត្រុសមិនព្យាយាមបន្ទច់បង្អាក់ និងរារាំងសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់ទេឬ? ដូច្នេះ គាត់បានលះបង់ពួកគាត់ចោល ហើយចាកចេញពីផ្ទះ។ គាត់បានលះបង់គ្រប់យ៉ាងដើម្បីព្រះជាម្ចាស់ ដោយហេតុនេះ ទើបទទួលបានការសរសើរពីព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលខ្ញុំគិតអំពីយ៉ូប និងពេត្រុស ខ្ញុំទទួលបានតម្រិះខ្លះពីសេចក្ដីតម្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីស្រឡាញ់អ្វីដែលទ្រង់ស្រឡាញ់ និងស្អប់អ្វីដែលទ្រង់ស្អប់។

បន្ទាប់មក ខ្ញុំបន្តអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ថែមទៀត៖ «តើសាតាំងជានរណា តើអារក្សជានរណា ហើយតើសត្រូវរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជានរណា ប្រសិនបើមិនមែនជាពួកតតាំងដែលមិនជឿលើព្រះជាម្ចាស់នោះ? តើពួកគេមិនមែនជាមនុស្សដែលរឹងទទឹងនឹងព្រះជាម្ចាស់ទេឬ អី? តើពួកគេមិនជាមនុស្សដែលអះអាងថា ខ្លួនមានសេចក្ដីជំនឿ តែខ្វះនូវសេចក្ដីពិតទេឬអី? តើពួកគេមិនមែនជាពួកដែលគ្រាន់តែព្យាយាមចង់បានព្រះពរ តែមិនអាចធ្វើទីបន្ទាល់សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ទេឬអី? សព្វថ្ងៃនេះ ឯងនៅលាយឡំជាមួយនឹងពួកអារក្ស ទាំងមានសតិសម្បជញ្ញៈ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះពួកវា ប៉ុន្តែ ក្នុងករណីនេះ តើឯងមិនកំពុងបន្ថែមសមានចិត្តចំពោះសាតាំងទេឬអី? តើឯងមិនមែនកំពុងសេពគប់នឹង ពួកអារក្សទេឬអី? ប្រសិនបើមនុស្សសម័យនេះ នៅតែមិនអាចបែងចែកភាពខុសគ្នា រវាងអ្វីល្អ និងអ្វីអាក្រក់ទេ ហើយបន្តធ្វើជាមនុស្សគួរឲ្យស្រឡាញ់ និងមានមេត្តាធម៌ទាំងងងឹតងងុល ដោយគ្មានបំណងចង់ឈ្វេងយល់ពីព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬអាចដាក់បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្លួនដោយវិធីណាមួយបាន នោះចុងបញ្ចប់របស់ពួកគេរាល់គ្នានឹងកាន់អាក្រក់ទៅៗ។ ... ប្រសិនបើឯងចុះសម្រុងនឹងអស់អ្នកដែលខ្ញុំស្អប់ខ្ពើម និងអស់អ្នកដែលខ្ញុំមិនយល់ស្របនោះ ហើយនៅតែមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនដក់ជាប់ចំពោះពួកគេ ដូច្នេះ តើឯងមិនមែនជាមនុស្សរឹងចចេសទេឬអី? តើឯងមិនមែនកំពុងប្រឆាំងនឹងព្រះជាម្ចាស់ដោយចេតនាទេឬអី? តើមនុស្សបែបនេះ មានសេចក្ដីពិតដែរឬទេ? ប្រសិនបើមនុស្សដែលមានសតិសម្បជញ្ញៈចំពោះសត្រូវ មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះពួកអារក្ស និងមានសេចក្ដីសន្ដោសប្រណីចំពោះសាតាំង ដូច្នេះ តើពួកគេមិនមែនកំពុងតែរំខានដល់កិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដោយចេតនាទេឬអី?» («ព្រះជាម្ចាស់ និងមនុស្សលោក នឹងចូលទៅក្នុងសេចក្ដីសម្រាករួមគ្នា» នៃសៀវភៅ «ព្រះបន្ទូល» ភាគ១៖ ការលេចមក និងកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់)។ បន្ទាប់ពីអានរឿងនេះរួច ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ពិបាកចិត្ត និងខុសឆ្គងមែនទែន។ «ខ្ញុំដឹងថាឪពុកខ្ញុំស្អប់សេចក្តីពិត ហើយតែងតែរំខានដល់ជីវិតពួកជំនុំ» ហើយគាត់មានចរិតអាក្រក់ តែខ្ញុំនៅតែស្រឡាញ់គាត់ ទោះបីមានរឿងនេះក៏ដោយ ខ្ញុំថែមទាំងការពារគាត់ទៀតផង! តើនោះមិនមែនជាអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់មានន័យទេឬដែលថា «កំពុងបន្ថែមសមានចិត្តចំពោះសាតាំង» ហើយ «កំពុងសេពគប់នឹងពួកអារក្ស» នោះ? តើខ្ញុំមិនមែនកំពុងជំទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ ហើយរំខានកិច្ចការពួកជំនុំទេឬអី? "នៅក្នុងដំណាក់ព្រះជាម្ចាស់ គ្រប់គ្រងសេចក្តីសុចរិត និង សេចក្តីពិត។" "កម្លាំងអាក្រក់របស់សាតាំងរួមទាំងមនុស្សអាក្រក់ និង ពួកទទឹងនឹងព្រះគ្រីស្ទ" "នឹងមិនត្រូវអនុញ្ញាតឱ្យនៅទេ។ ពួកគេត្រូវតែលាតត្រដាង និងបណ្តេញចេញពីពួកជំនុំ។" រឿងនេះធ្វើតាមនិស្ស័យសុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំកំពុងការពារមនុស្សអាក្រក់ម្នាក់ ព្យាយាមជួយគាត់ឱ្យស្នាក់នៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ ដូច្នេះ ខ្ញុំមិនមែនឱ្យមានការរំខានដល់ជីវិតពួកជំនុំរបស់គាត់ទេឬអី? ខ្ញុំមិនមែនជួយសត្រូវ ហើយជំទាស់នឹងព្រះជាម្ចាស់ទេឬអី? បន្តធ្វើដូចនោះ មានន័យថា ខ្ញុំក៏នឹងត្រូវព្រះជាម្ចាស់ដាក់ទោសដែរ។ ការដឹងបែបនេះ គួរឱ្យរន្ធត់ណាស់។ និស្ស័យសុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់មិនអត់ឱនចំពោះការប្រមាថ "និងការការពារមនុស្សអាក្រក់ ចេញពីអារម្មណ៍ដែលមានគ្រោះថ្នាក់ទេ!" ខ្ញុំមិនអាចប្រព្រឹត្តតាមអារម្មណ៍ទៀតទេ។ ទោះគាត់ជាឪពុកខ្ញុំក៏ដោយ "ខ្ញុំត្រូវអនុវត្តសេចក្តីពិត ស្រឡាញ់អ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់ និងស្អប់អ្វីដែលទ្រង់ស្អប់ មិនថាមានរឿងអីឡើយ។ "

ក្រោយមក ខ្ញុំបានទៅជួបជុំគ្នា "ហើយបើកឱ្យដឹងពីសេចក្តីពិតនៃទង្វើអាក្រក់ និងឥរិយាបថរបស់ឪពុកខ្ញុំ។" បងប្អូនប្រុសស្រីដែលត្រូវបានគាត់បំភាន់ អាចដឹងពីសារជាតិរបស់គាត់។ មិនយូរប៉ុន្មាន ពួកជំនុំបានចេញលិខិតបណ្តេញឪពុកខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានទៅផ្ទះ ហើយអានលិខិតនោះឱ្យគាត់ស្តាប់ រួចពិភាក្សាគ្នា។ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះចម្លើយបែបចំអករបស់គាត់ «ពុកដឹងយូរឆ្នាំហើយថា ពុកនឹងត្រូវគេបណ្តេញចេញ។ ពុកជឿលើព្រះជាម្ចាស់គ្រាន់តែចង់ទទួលព្រះពរប៉ុណ្ណោះ បើពុំនោះទេ ពុកឈប់ជឿយូរហើយ»។ នៅពេលខ្ញុំឃើញគាត់គ្មានបំណងប្រែចិត្ត «ខ្ញុំដឹងក្នុងចិត្តថា សារជាតិអាក្រក់របស់គាត់ ទើបតែបានបើកឱ្យដឹងទាំងស្រុង»។ បន្ទាប់ពីឪពុកខ្ញុំត្រូវបានបញ្ដេញចេញ គ្មានអ្នកធ្វើការអាក្រក់ដែលរំខានអ្វីៗនៅក្នុងក្រុមជំនុំទៀតទេ។ នៅក្នុងការជួបជុំ យើងអាចអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងប្រកបគ្នាបាន ដោយគ្មានការរំខាន។ យើងទាំងអស់គ្នាបានបំពេញភារកិច្ចរួចហើយ ហើយជីវិតពួកជំនុំបានបង្កើតផលផ្លែ។ ខ្ញុំបានឃើញនៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ឃើញនូវសេចក្តីពិត និងច្បាប់វិន័យសុចរិត "ហើយពេលយើងអនុវត្តសេចក្តីពិត យើងធ្វើបន្ទាល់នូវការដឹកនាំ និងព្រះពររបស់ទ្រង់" ទាក់ទងនឹងឪពុកខ្ញុំ ចំពេលដែលខ្ញុំរំដោះខ្លួនពីអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ។ នៅទីបំផុត ខ្ញុំអាចអនុវត្តសេចក្តីពិតខ្លះ និងគាំទ្រកិច្ចការពួកជំនុំ។ រឿងនេះសម្រេចបានដោយសារតែការជំនុំជម្រះ និងការវាយផ្ចាលនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់!